Murat Başaran

Kullandığınız kelimeler ve kurduğunuz cümleler anlaşılmıyorsa, seviyeniz ne olursa olsun; yoksunuz! Bir mide ameliyatı için uzman bir operatörün "Ben o kadar uzmanım ki, bu ameliyatı hastanın omzundan girerek yapıyorum" cüreti kadar sahtekârcadır. Çünkü uzmanlık baş döndürmüş, şımarıklık ve kibir aklı örtmüştür.

Dedektif Dee'yi seyrederken yine "Ah bizim hikayelerimiz" damarım kabardı. Çin'in ilk kadın imparatorunun tahta geçmesi sırasında yaşananları anlatan Çin işi dedektif hikayesi baştan sona gerçeküstü motiflerin ilgi çekiciliğine dayanıyor.

Barbaros Hayrettin Paşa hatıralarında bazı Kuzey Afrika ülkelerinin halklarını anlatırken, devlet geleneğinden ne kadar uzak ve istismara ne kadar açık olduklarını ortaya koyar.

"Babam İçin" filmini geçtiğimiz haftalarda anlatmıştım. "Yerli yapım, yabancı film" tanımıyla sinema tarihimizde bir ilk sayılabilecek film hepimizi şaşırtmıştı.

Yazı İşleri Müdürümüz Mehmet Okyay'a teslim olduğum gün yaşım 17 idi. Haziran 1984'tü. Neredeyse Rahmetli Mahmut Genç amcadan, Mustafa Cengiz Öztürk abiden ve İsveç çakısı gibi her işe yarar Süleyman Özkonuk'tan ibaret yazı işlerinde, hani reklamdaki gibi "Getir-götür Murat" olarak bir hastalığın pençesine düştüm: Gazetecilik...

Asla başımıza gelmeyeceğini düşündüğümüz büyük şoklar, krizler vardır. Her gün onlarcasını televizyonlarda görürüz, gazetelerde okuruz. Çevremizden duyarız. Ölümler, kayıplar, felaketler... Rutin ve korunaklı olduğunu düşündüğümüz kendi hayatımızın içinde hayallerimizin peşinde sürüklenir gideriz.

Biz çok doğru sözlü bir milletiz. Çocuklarımız okula koşa koşa gider. Sevinç içinde sıraları doldurur. Yaz tatilinde okulunu çok özler...

Bizim bütün takımların taraftarlarının "canım feda olsun sana, kimim var senden başka" yollu melodisi iç bayıltan ortak klasik tezahüratlarına karşılık, Liverpool'un "Asla Yalnız Yürümeyeceksin" şarkısı hem takımın adıyla özdeşleşmesi hem de derinliği açısından kıskandırıcı...

Bu haziran sıcağında ne Bahçeli'nin İmralı beyanatlarının tuhaflığı, ne kürtaj tartışması, ne Avrupa kupası... Hiçbiri çekilmez... Ama ferahfeza bir hasbihal de gelmiyor içimden... Hayatımız çelişkiler yumağı...

Hugo'yu izlediğim zaman üç boyut hakkında yanıldığımı anlamıştım. İşin doğrusu bu teknolojinin belli bir seviyeyi aşmayacağını düşünüyordum.

Bir GSM şirketine abone mi olmak istiyorsunuz? Çok kolay. Yolda yürürken neredeyse kolunuzdan çevirip zorla sokuyorlar dükkâna... İki dakikada işlem tamam...

Bu hafta dört yeni film vizyona giriyor. Sinemaseverleri heyecanlandıracak yeni bir şey yok. Böyle başlayan bir yazı nasıl biter, değil mi?

Şöyle bir söz işitmiştim: "İyi şoför arabasını üzmez, yolcularını üzmez, trafiktekileri üzmez..." Sakin, dengeli, makul bir insanı tarif ediyor değil mi? İyi şoför yerine iyi komşuyu, iyi yöneticiyi, iyi müteahhidi de koyabiliriz belki...

Tarihimize o kadar yabancıyız ki, "Ne var yani biz de gelip İstanbul'u adamların elinden zorla almışız" diyen ve ecdadını "istilacı" gören ahmaklara bile rastladım.

Evet absürt ama...Önce Haziranları ölçebilmeliyiz... Uzunluğunu, genişliğini ve derinliğini...

Aslında herkes birkaç tane fıkra bilir. Ama bazı insanlar çok fıkra biliyor gözükür. Halbuki onların asıl özelliği iyi fıkra anlatmalarıdır. Hatta onlar esprisi zayıf fıkraları anlatırken bile muhataplarını güldürmeyi başarırlar.

Bir başpehlivanın rakip bulamayınca meydanda er dilemesi tabiidir. Lakin tozkoparan boyundan bir sübyan çıkıp efelense, bu ancak gülüşmelere yol açar. Pehlivan gider en fazla başını okşar ve kaale almaz.

Birbirine sosyal ve kültürel olarak yakın olan insanların dostluğu elbette değerli ve kalıcıdır. Bu çoğu zaman böyledir ve alışık olduğumuz bir durumdur. Fakat ayrı dünyaların insanları bir araya gelip ön yargılarından arınarak bir dostluk kurabilirlerse, bu dostluk tarafların hayatlarına zenginlik ve görüş açısı katar.

"Hiç işim olmaz" diyordum. Çünkü durup, bu iddiamı düşünecek halde değildim.

Bir insanı değerli kılan nedir? Önemli oluşu mu? Zengin oluşu mu? Şöhreti mi? Bunların hepsi "değerli" olmak için birer sebeptir ama tek başlarına yetmezler...