Mustafa Selçuk

Kısa bir süre önce bütün milletvekillerine bir mektup gönderildi.

Hafta sonuna doğru Amerika'da Goldman Sachs patırtısı koptu. Krizde fazla sarsıntı geçirmeyen dev yatırım bankası, Yunanistan kriziyle ortaya çıkan numaralarından sonra, başka bir güven sarsıcı konuyla gündemde...

Günlerdir herkes bir şeyler yazdı, söyledi. Ahmet Türk'e atılan yumruğun, siyasi, konjonktürel, etnik olarak konuşulmadık tarafı kalmadı. O yumruğu adaletin tokmağı olarak metheden iz'ansız yazılar yazıldı... Faşizm'den girildi, halkın tepkisinden çıkıldı.

Merkez Bankası, beklenen "çıkış stratejisini" açıkladı.

Anayasa tartışmaları başladığından beri, değişikliğe şiddetle karşı olanların söylediklerine dikkat ediyor musunuz? Yargı bağımsızlığı, devleti ele geçirme, sivil diktatörlük, Cumhuriyetin kazanımlarının kaybedilmesi vesaire... Söylediklerinde karanlığa kurşun sıkan laflardan, ne işin özüne ne hukuki altyapıya dayanan, dibine kadar demagojiden başka bir şey var mı?

Kavramsal olarak yansıtmalı...

Tasarruf etmek ve tasarrufları değerlendirmek insani bir davranış... Geleceği güvenli kılmak, başkasına muhtaç kalmamak, ek gelir sağlamak, hatta zenginleşmek... Bu saiklerle yapılan yatırımlara da bir sözüm yok...

Kimi zaman incecik bir damar, kimi zaman mikroskopik boyutta bir hücre... Kendini çok güçlü, sağlam zanneden, tuttuğunu koparabileceğini düşünen insanların hayatlarını sona erdirebiliyor. Ölüm öyle bir hakikat ki, her şeye sahip olmak isteyenlere hiçliği, varlıklar içinde yüzenlere yokluğu hatırlatıyor.

Analistlerin, ekonomistlerin işi zor bu ülkede...

"Saf liberalizm ile kalkınma da istihdam da sağlanamaz." Prof. Arman Kırım'ın TRT'de Seda Akbay ile sohbetini izlerken, bu cümleyi duyduğumda önce irkildim. "Bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler" mottosuyla taçlandırılan ekonomik liberalizme keskin bir eleştiri getiriyordu Arman Hoca...

"Bu anayasa değişikliği olduğunda Cumhuriyet aynı Cumhuriyet olmayacak." Deniz Baykal söylemiş bu sözü... Doğru... İsmi üzerinde zaten, yapılmak istenen bir değişiklik... Bürokratik hegemonyanın "sen beni kolla, ben de seni.." düzenini değiştirmeyi amaçlayan bir değişiklik... Halkı hep öte tarafta tutan kurulu düzeni biraz olsun dönüştürmeyi hedefleyen bir değişiklik...

Hükümet anayasa değişikliğine soyununca, "gerilim-ölçerler" yine ahkam kesmeye başladı. Onlara bakarsanız, bu ülkede neyi değiştirmeye kalksanız gerilim çıkar.

ünya ekonomilerini sarsan kriz birçok kabulü ve ezberi yerinden oynattı; oynatmaya da devam ediyor. Kamunun ekonomiye müdahalesinin en aza indirilmesi tartışılırken, patlayan kriz yüzünden,serbest piyasayı benimseyen birçok ülkede devletlerin boğazlarına kadar ekonomiye gömülmelerine yol açtı. Amerika, Almanya, İngiltere gibi ülkelerde hükümetler ve Merkez Bankaları, çöküşü engellemek için piyasalara trilyonlarca dolar pompalamak zorunda kaldılar.

Aslında en hakiki hâliyle demeliydim... Yalın ve sade olan, aynı zamanda her türlü ambalajdan, yapaylıktan arındırılmış olan değil midir? Modern zaman hayatları birer arzu ve hırs nesnesi hâline getirdi. Kazanmanın mutluluğun ön şartı zannedildiği, güç ve makamın tek etki unsuru olduğu bir garip zamanda yaşıyoruz.

YASED'in altı ayda bir yayınladığı bir araştırma var: Barometre..(*)

Ekonomik kararların eleştirilerinde son zamanlarda öne çıkan bir vurgu var: Mevcut şartlara uygun mu? Kurulu düzen dikkate alındı mı? Tamam, ekonomide kararlar akşamdan sabaha alınmamalı, her türlü değişken ve durum düşünülmeli... Lakin, yüzyılın krizi denilecek kadar derin ve sarsıcı bir iktisadi altüst oluş yaşandıktan sonra, hangi şartı, kurulu düzeni nirengi noktası olarak alacağız?

Mitler ve tabularla mayınlı araziye çevrilmiş bir yakın tarihimiz var. Bu tarih üzerine konuşmak, yazmak, mayına basmayı da göze almaktır bir bakıma... Yine de son birkaç yılda az çok söylenebilir, yazılabilir oldu ama yine de klişenin, ezberin dışına çıktığınız anda en şiddetlisinden tepkilere de hazırlıklı olmalısınız.

Şükür bitti...

"Tarihi binlerce yıl önceye dayanan kaç şehir var ki dünyada?" Bu cümle, bir Hollandalıya ait...

"Nasıl görünüyorum?" "Nasıl algılanıyorum?" Modern zaman insanına dayatılan görsel klişeler, birçoklarında bu iki sorunun cevabını her şeyden önemli hale getiriyor maalesef... İmaj, konsept gibi "yaldızlı" tabirler hep zarfı hedefliyor, o zarfın içindeki "mazrufu" değil... Görsel iletişimin tahakkümü altında, sadece görüntü ile ilgilenen nesiller etrafımızda...