Mustafa Selçuk

Diyarbakır ziyareti ve sonrasındaki haber ve yorum bombardımanı arasında Başbakan Erdoğan'ın "sebeb-i ziyareti" biraz karambole geldi. Başbakan, herkesin pür dikkat kesildiği konuşmasını bir "toplu konut alanında" icra etti.

Merkez Bankası, Başkan Serdengeçti'nin şahsında güvenli bir çıpa olmaya devam ediyor. Gerçi, kur farkından kâr etmeye veya ucuz TL imkanlarıyla rekabet etmeye alışmış ihracatçılar, yüksek faizde ısrar ettiği gerekçesiyle MB'ye kızmakta kararlılar ama görünen köy kılavuz istemez.

3 Ekim yaklaştıkça Avrupa'daki "türkofobik"lerin sesleri de yükselmeye devam ediyor. Bundan sadece 8 ay önce Türkiye'nin adaylığını ve müzakerelerin başlamasını "oybirliği" ile kabul eden üyelerin bir kısmı, "iç politika sebebiyle de olsa" başka telden çalmaya başladılar.

Lafı uzatmadan cevabımı söyleyeyim: Evet. Döviz bu kadar değer kaybetmişken, reel kur hesaplarına göre TL son 25 yılın en değerli seviyesine çıkmışken, bu seviye nasıl gerçekçi olabilir ki? Piyasa mantığıyla, eğer bir malın arzı ile talebi serbestçe karşılaşıyorsa, oluşan fiyat seviyesi gerçekçidir.

Türkiye'nin 3 yıldır gösterdiği parlak iktisadi performans, yabancılarla "hamaset tuzağına düşmemiş" yerlileri cezbetmeye devam ediyor. Londra ve Wall Street'te epeyi zamandır en cazip "yatırım hikayelerinden" birisi Türkiye artık.

Senenin ilk iş gününde iyi bir haber aldık: Enflasyon oranları beklenenden düşük geldi. Ülkenin, birbirini azdıran iki büyük baş derdinden birisinden kurtulma sürecimiz olumlu şekilde devam ediyor.

Ekim müzakereleri öncesindeki en önemli maniayı galiba aştık. Aslında tamamıyla rutin bir işlem olan Gümrük Birliği Ek Protokolünün imzası, işin içinde Kıbrıs Rum Kesimi olunca bir kaos halini almıştı.

Bu ülkede gelişen, kazanç sağlayan ne varsa hemen yanıbaşında da bir mafyası bitiverir. Son yılların parlayan sektörü turizme de "kaba kuvvetle rant sağlayıcıların" el atmaması düşünülemezdi haliyle...

Türkiye'de devletin de vatandaşının da temel açmazı, zihinlerin korku ile malul durumda olmasıdır. Etrafında olan biten her şeyi, muhataplarının her türlü beyanını veya davranışını "acaba altında ne gibi art niyet var?"

Amerika'nın arka bahçesi olan Porto Riko gibi memleketleri saymazsak, ABD'den sonra doların en çok tedavül ettiği ülke Türkiye'dir.

İkinci bin yıla girdik gireli ne Amerikan ekonomisinin yüzü gülüyor, ne de Avrupa ekonomisinin. Clinton döneminin patlayan ekonomisi ve azalan bütçe açıklarından sonra, şahinlerin iktidarındaki ABD, emperyal siyasete yönelip de dünyaya nizam vermeye soyununca, güçlü olmanın gerektirdiği harcamalara yöneldi.

Avrupa Birliği sürecinin temel faydalarından birisi de "yeterlilik" kavramının lugatımızda daha yerleşik hale gelmesi olsa gerek.

Farkında mısınız, devletin aylık bütçe gerçekleşmelerinin takibi hepimizin ekonomi ajandasına girmiş durumda. Eskiden devlet bütçesi denilince, kevgire dönmüş ve yılın yarısında anlamını yitiren, yıl sonuna doğru da yamalarla ayakta tutulmaya çalışılan bir mali yapı akla gelirdi.

Yabancı sermayeye istilacı güçler olarak bakan, özelleştirmeyi de ulusal değerlerin peşkeş çekilmesi olarak algılamayı tercih eden statik cephenin temel argümanlarından birisidir "Milli şirket, milli banka." Türkiye'de kurulu ve sermayedarları bu devletin vatandaşı olan bir banka milli bankadır.

Nereden mi çıkardım bunu? Geçen hafta önce IMF, Sosyal Güvenlik Kanunu'nu gerekçe göstererek kredi dilimini erteledi.

IMF yönetimi, birinci gözden geçirmenin onaylanmasını ve kredi diliminin serbest bırakılmasını erteledi. IMF'nin "bir anlamda kefaletiyle" yürüyen ve güven duyulan Türkiye ekonomisi açısından biraz tatsız bir haber.

Farkındaysanız son zamanlarda bir gerilim hikayesidir gidiyor. YÖK gerginliği, Yargı gerginliği, CHP gerginliği birbiri ardı sıra sökün ediyor.

İnsanoğlunu geliştiren bilgi, tecrübe, gözlem gibi unsurlardır. Öğrenerek, yaşayarak müşahade ederek idrakimizi ve zihni melekelerimizi geliştiririz.

Atasözleri ve deyimler, kollektif kültürün imbiğinden geçerek rafine hale gelmiş ifadelerdir. Bazen onlarca cümlenin, yüzlerce kelimenin anlatmakta aciz kaldığı yerde idrak kanallarını açıcı tesiri vardır bu sözlerin.

...Onun borusu öter, onun hükmü geçer. Bu çok yalın ama bir o kadar da keskin bir gerçek. Ortadoğuda kopan tozduman, eski Sovyet topraklarında birbiri ardına dökülen "renkli ve resimli" devrimler, "demokrasi dünyamıza hakim olsun ve insanlar özgür ve mutlu yaşasın!" diye düşünüyorsanız, naif bir romantiksiniz.