Naci Arkan

Ligin, futbolu çirkinleştirmeden oynayan ekibi Denizlispor karşısında Beşiktaş, sezon başından beri, belki de, en rahat, en kolay maçını kazandı...

Kabadayılık... Bu kelimeyi duyduğumuzda, çoğu zaman tüylerimiz ürperir... Hep insanın aklına, ağız burun kıran, topuktan vuran, zorla isteklerde bulunan bir tipleme gelse de "kabadayılık" deyince, gözümüzün önünden bazen, alkışlanacak güzelliklere de imza atan kişilik duruşu geçer...

Futbolu karartan değil, beyaz örtü ile kaplayan bir İstanbul kışının, İnönü Stadı'ndaki mücadelesinde, iki takımını da kutluyoruz... Dün sahada kalite aramadık...

"İnsanları harekete geçirmek için, iki manivela vardır... Menfaat ve korku" Böyle düşünmüş Napolyon Bonaparte...

Beşiktaş, Kayseri'de korktuğuna uğradı... Ertuğrul Sağlam'ın "Kırılma noktası" diye nitelendirdiği "Kazanırsak, bundan sonraki maçlar için, ciddi bir çıkış trendi yakalarız" dediği zorlu deplasmanda, Beşiktaş'ın korktuğu başına geldi...

Etrafımızda bir çember... Her gün biraz daha daralan... Her gün sınırlarımızı zorlayan bir çelik çember... Artık kendimizi koruyamayacak kadar zavallı zannediyorlar bizi... Savaşamaz, mücadeleden kaçar gibi olumsuzluklarla tarif ediyor, yüreğimize basıyorlar bizim...

Bu tip hazırlık maçlarının türlü bahaneleri olur... Kötü neticelerde, sığınacak çok limanı, iyi sonuçlarda da, hava atacak bol bahanesi...

F.Bahçe cephesinden çok hafife alınan, G.Saray yönünden ise alaya konu olmama adına haysiyet maçı haline getirilen karşılaşmada olan şeyler, olmayanların yanında solda sıfır kaldı... Bir defa kalite, derbinin adına yakışmadı...

Sarsıntıların, huzursuzluğun ve moral bozukluğunun bir araya toplandığı Rizespor'u, en kötü gününde yakalayan Beşiktaş, Karadeniz ekibine darbe indireyim derken, kendisi nakavt oldu...

Önce adamın, altından girerler, üstünden çıkarlar... Sonra, ne sülalesini bırakırlar, ne mezardaki ölmüş can parçasını...

Taraftara "Böyle oyna, canım feda olsun" dedirten Beşiktaş, her geçen gün daha "Ağır abi" olduğu ligde, oynadığı futbolun meyvelerini bir bir toplamaya devam ediyor...

Bazen meraktan, bazen de kızgınlıktan (!) severiz insanları... Televizyonlarda, jüri üyelerinin yarısından fazlasına olan kinimize rağmen, saatlerce onların, yarışmacılara attığı fırçayı, topluma ters gelen konuşmalarını dinleriz...

Lig, uzun bir maraton... Sakatlığı var, cezalısı var... Elde kalanların her zaman hazır olması gerekir...

Bu günlerde, herkesin dilinde bir türkü: "Evlerinin önü boyalı direk" Kimler söylemedi ki bu eseri?

Sahasında "Kabadayı" kesilen Konyaspor'u ve Holosko takviyesi ile yeni bir kimlik kazanan Beşiktaş'ı, öncelikle kutlamak ve alkışlamak boynumuzun borcudur...

Dostluğu tarif ederken, kriterler adamına göre değişir bazen... Kimisi "Hayatta pek çok kişiyle karşılaşırsınız ama sadece bazıları iz bırakır" der...

Ligde, devre arasını futbolculara zehir eden "Kupa Sevdası" yüzünden, kışın soğuğunu sıcak yuvalarında hissetmemek varken, İnönü'de "soğuk kamçı" yiyen Beşiktaş, bu olumsuzlukların acısını, Ankaraspor'dan çıkardı...

İnsanlar, şanslarını her zaman iyi kullanamaz. Bazen "gele" attıkları da olur. Hâttâ üst üste, hayal kırıklığı yaşamak için inat ederler adeta...

1980'li yıllar... Tercüman'ın "Arka sayfadan okunan gazeteler" sınıfında, ilk ikiyi paylaştığı dönem... Tam sayfa bir fotoğraf...

Futbolda yönetici olmak kolay iş değil...Hele teknik direktörlük zor zanaat... İşin içine bir de "Yarı sevilen, yarı istenmeyen" menajer de girerse, idareci konsensüsü büyük bir problemle karşı karşıya demektir...