Osman Ünlü

Dünyâ, Hak teâlânın sevmediği, harâmlar, mekruhlar demektir. Allahü teâlânın sevmediği şeyleri sevmek, günâhların başıdır.

İnsan öldüğü zamân, kıyâmeti kopmuş demektir. Ölüm uyandırmadan, uyanmak lâzımdır.

"Allah rızâsı için tevâzû edeni, yani kendini Müslümânlardan üstün görmeyeni, Allahü teâlâ yükseltir."

"Ni'metlerin en kıymetlisi, bütün emirlerinde kolaylık gösterilmesidir. İslâmiyetin isteklerinde kolaylık gözetilmiştir...

Bir kimsenin kalbine, mürşidin, rehberin sohbetlerinden ve kitaplarından feyiz, nûr gelmesi, sevgi ile, muhabbet iledir...

İslâmiyet, Allahü teâlânın emirlerini yaparak, yasaklarından sakınarak, cenâb-ı Hakka teslîm olmak demektir.

Her insân, muhakkak ölecektir. Bunun için insânın, öldüğü vakti düşünmesi, başına geleceklere hâzırlanması gerekir.

İyi amel yapıp, kabre gelmişsen ne mutlu sana! Günahlarla yüklü gelmişsen, yazıklar olsun sana! Öyleyse kıyâmet günü için şimdiden hazırlık yap!

Kimi kullarına, az ihsân eder, onlar da sabrederler ve sabredenler derecesine ulaşırlar.

Nefsi îmân edip, küfürden, inkârdan kurtulanlar, Allahü teâlânın kazâ ve kaderinden râzı olurlar. Allahü teâlâ da, onlardan râzı olur.

Allahü teâlâ, bu âlemin, kıyâmete kadar insanlarla mâmûr olmasını istedi. Âdem aleyhisselâmı topraktan yaratıp, çocukları ile bu âlemi süsledi.

Birçok kimse, bütün ömrünce kâfir kalıp, sonunda îmâna kavuşabilir. Bütün ömrü îmân ile geçip, sonunda tersine dönen de olur!..

Dünya ile âhiret birbirinin zıddıdır. Birini sevindirmek, ötekinin gücenmesine sebep olur. Birinde zevk aramak, ötekinde elem çekmeye sebeptir.

İnsan, sosyal bir varlıktır. Toplu olarak yaşamak mecburiyetindedir. Bu sebepten, insanlar arasında, karşılıklı olarak haklar ve vazifeler vardır...

İyiler, iyilikleri ile beraber giderler, geride iyiliklerinin izini bırakırlar. Kötüler de, kötülükleri ile giderler ve geride kötülüklerinin izini bırakırlar.

Dünyânın nesini seversen sev, hepsine vedâ edeceksin! Elinden geleni yap! Fakat unutma ki, her yaptığının hesâbını vereceksin!

Ucub sâhibi, kendini ve yaptıklarını beğenen kimse, hep ben, ben der. Toplantılarda baş tarafta bulunmak ve her sözünün de kabûl olunmasını ister.

İnsanların iyisi, ilmi ile amel edip, insanlara faydalı olanlardır. İnsanların kötüsü de, ilmi ile amel etmeyip, dini dünyâ menfaatlerine âlet edenlerdir.

Ezilmenin, zulme uğramanın verdiği mahcubiyet, boyun büküklüğü, kalbin kırıklığı, mazlûmun duâsının kabülüne, zâlimin de felâketine sebep olmaktadır.

Bir kimse, maksadına kavuşmak için, Allah göstermesin dinin dışına çıkarsa, farzlardan birini bırakır, bir harâm işlerse, meselâ namâzı bırakır veyâ içki içerse, bu maksûdu, onun ilâhı olur