Rahim Er

Daha SSCB yıkılırken yaptığımız konuşmalarda Türkiye Cumhuriyetinin karşısına çıkmakta olan fırsatla Osmanlı İmparatorluğundan daha şanslı olduğunu söylüyorduk.

Bu filmi daha önce Orhan Pamuk dolayısıyla görmüştük. En son bir konferanstan çıkışta yumurta atılmış, yuhalanmıştı.

Millî Eğitim Bakanlığı İlköğretim 4. sınıftan itibaren lise bitene kadar her talebenin senede asgari 10 kitap okumasını mecbur tutan bir karar aldı.

Zaman, ne de yaman akıp gidiyor? "Günler, geçip gidiyorlar/ Kuşlar gibi uçuyorlar" diyen Aziz Mahmud Hüdayi Hazretleri ne doğru demiş. 3 Kasım seçimleri daha dün yapılmıştı, insana öyle geliyor. Halbuki değil. Bir koca 4 yıl arkada kalmak üzere. TBMM, 1 Ekim 2006'da 5. yasama dönemine giriyor.

İslamiyet'te bütün peygamberleri kabul şarttır. Aksi o kimsenin dinden çıkmasına sebep olur. Yahudilerin İnandığı Musa aleyhisselam ve Hıristiyanların inandığı İsa aleyhisselam bu mutlak kabul çerçevesindeki isimlerdir. Resul olduklarına îmân etme mecburiyeti vardır. Resul, kendisine kitap gönderilmiş Peygamber demektir. Son resul, bizim Peygamberimiz Muahmmed aleyhisselamdır.

Bugün Cuma, ama bugünün Cuma olduğu kaç kişinin aklında. Aklında olan da ne kadar huşuunda, samimiyetinde? Dünya öylesine değişik gündemlerle dolu ki insana mânevi taraf bırakılmaz oldu. Irak, Lübnan, Afganistan, savaş, bomba, katliam, petrol, BM, barış gücü, borsa, gayrı menkul, tatil, turizm, futbol, stres, hastalık ve doymak bilmez cinsel açlık.

Kalkınma hızının 8.5'i bulduğu, bütçenin uzun bir zamandan sonra ilk defa fazlalık verdiği günlerde şehid tabutları gül kervanları gibi yollara dizildi, başbakanın yanına kadar eli muştalı haydutlar sokuldu, Diyarbakır'da bombaların patlamasıyla, 13 insan can verdi, İsmail Ağa Camiinde bir hoca efendi öldürüldü, katil, meçhul bir şekilde ortadan kaldırıldı. Sanki Topal Osman cinayeti. Daha evvel de aynı camide benzer bir cinayet işlenmişti.

DTP Genel Başkanı Ahmet Türk'ten sonra Avrupa'da yaşayan bazı Kürt politikacılar da ateşkes çağrısında bulundular. Bu davet, bu çağrı, daha evvel Türkiye'ye ve PKK'ya aynı ânda yapılıyordu. Elbette kabul edilemezdi, zira bugün "ateşkes" denen mütareke, esasında savaş hukukunun bir geçiş dönemi safhasıdır. İki taraf arasında cereyan eder. Halbuki burada bir devletle onun dağa çıkmış bir takım silahlı vatandaşları mevzubahistir.

Vezir, veziriâzâm, sadrâzâm, başvekil, başbakan. Bunlar, devlet erkini bir ekiple birlikte çekip çeviren kişiye verilen sıfatlar. Türk hakan yardımcılarının vezir unvanıyla anıldığını okuyoruz. Öyle miydi, daha başka has isimleri var mıydı? Yoksa bu dönemin Türk, Arap vs başbakanları için ortaklaşa bir tarif midir? Bilmiyoruz.

Topkapı Sarayı, yine bir olumsuzlukla gündemde. Mukaddes Emanetler, gerekli ihtimam gösterilmediği için güve ve kurt yenikleriyle tahrip olmaktaymış. Buna Kâbe-i şerîf örtüsü, Sevgili Peygamberimiz'in -aleyhisselam- kılıcı ve birçok nadide eşya dahilmiş.

Bu sorunun cevabı "hiç"tir. Hiçbir Türk ailesinde saçında tek tel siyah kalmamış bir dede, 20'li yaşlarını süren torunuyla hele hele kız torunuyla rakı içmez.

AK Parti Hükûmeti, Lübnan'a asker sevkine dair tezkereyi 192'ye 340 gibi açık bir farkla TBMM'den geçirmekle her şeyden evvel güven tazeledi. Hükûmet, aldığı bu mânevî güçle AB ile temaslara, Lübnan'a asker göndermeye, enflasyonla mücadeleye, ABD ziyaretine, Cumhurbaşkanlığı seçimine hatta belki 2007 Seçimlerine yüksek moralle hazırlanacaktır.

İsrail'in 1 ay süren katliamına göz yuman dünya, en nihayet BM adlı artık varlığı sorgulanmaya muhtaç kuruluş eliyle ateşkes ilân etti. İsrail de bu karara uydu. Aslında ortada bir trajedi var. Saldıran devlet, yapacağını yaptı, öldüreceğini öldürdü, alacağını aldı bütün bunlardan sonra ateşkes ilân edildi.

"Bade harab'il Basra" diye bir deyimimiz vardı, o da unutuldu. "Basra yıkıldıktan sonra" demek. Cumhurbaşkanı, Lübnan için "elin memleketinde ne işimiz var?" diyor. O elin memleketleri için nice civanları feda etmişiz.

KTC Cumhurbaşkanı sayın Mehmet Ali Talat, Pakistan Devlet Başkanı Sayın Pervez Müşerref tarafından "Cumhurbaşkanı" sıfatıyla memleketine dâvet edildi. Dâveti hariciyemizin organize ettiği düşünülebilir.

Camille Claduel, bu hanım, Fransız burjuvasından bir ailenin kızı. Rodin'le tanıştıklarında heykeltıraş 40'lı yaşların ortalarında o ise 18 yaşındadır.

Evet, orası artık Atlı Köşk değil, orası SSM/Sakıp Sabancı Müzesi. Doğru, fakat içimizden böyle demek geldi. Ek binadan sonra Köşk'ü gezince insan bu duyguya kapılıyor.

26 Ağustos 1071 Muhammed Alparslan'ın komutasında Anadolu'nun fethi, 30 Ağustos 1922 Mustafa Kemal'in komutasında Anadolu'nun kurtuluşu.

Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, "elin memleketinde ne işimiz var?" dedi. Sayın Sezer, bir siyaset değil, hukuk adamıdır. Bir meseleye dair şahsi fikrini söylemiştir. O kadar ki bu konuda imzadan imtina, meclise iade veya dava açma salahiyeti yok. Vatandaş olarak konuştu.

Türkiye'de gündem ne sadece Lübnan'a asker göndermek, ne adeta yedeklerden kurulan Basketbol Millî Takımımızın başarısı, ne zenginler sporu Formula 1'in şehrimizde yapılması münasebetiyle 2.2 milyar dünyalının İstanbul'u seyretmesi, ne en feci haber 16 yaşındaki kızın öz annesini öldürdükten sonra içki partisi düzenlemesi ve ne de şarkıcı-türkücü-popçu takımının magazin tezgâhıyla milyonları yörüngeleri etrafında fıldır fıldır döndürmeleri.