Sabahat Emir

Biz okur-yazar takımı kitapları severiz ya; bu sevgi, dünyamızı genişletirken evlerimizi daraltır. Biriken kitaplar için kütüphanemize yeni raflar eklerken bir de bakarız ki, bir köşeye sıkışıp kalmışız.

Türkiye'nin ağırlığını çeken İstanbul, artık sorunlar yumağı haline geldi. İstanbul'u dünya kenti yapma vaadiyle Büyükşehir Belediye Başkanlığına gelen Kadir Topbaş, sivil toplum örgütlerini, kurumları kalıcı çözümler üretmek üzere yardıma çağırıyor.

"Düşmanımız kindir bizim" başlıklı yazım dolayısıyla bir değerli okuyucumdan aldığım mektup beni çok duygulandırdı. 'Kin'in insanların birbirlerini tanıyıp anlama, barışı sağlama yolunda ne kadar büyük ve anlamsız bir engel teşkil ettiğini bir kere daha anladım.

Büyükşehirlerde tuzu kuru kesimlerin magazin kültürüyle yetişmiş, modernliği benimsemiş gençleri arasında geleneksel aile kavramı dışlanmış gibi. Geçerli kelimeler; ilişki, birliktelik...

Dünya halleri bir garip!.. Kimileri savaş peşinde, kimileri çevrenin, doğal kaynakların tahribine aldırmasız, kimileri tarih ve kültür mirasının korunmasına karşı duyarsız; kimileri de sorumluluğun olanca ağırlığını yüklenerek tahribatların önlenmesi, doğanın kurtarılması, tarih ve kültür mirasına sahip çıkılması hususunda var gücüyle çalışmakta... 2000 yılında kurulan; sivil toplum örgütü olarak sağlıklı ve başarılı bir gelişme seyri içinde olan Tarihi Kentler Birliği bu son kategoriye giriyor.

Artık bütün okuyucularım senin, Poyrazköy sırtlarında kendi elimle diktiğim Ladin ağacım olduğunu biliyor. 18 Mart törenlerine katılmak için Gelibolu'da tesadüfen tanıdığım bir okuyucum bana: "Ufuk'u görmeye gittiniz mi?" diye sorduğunda anladım bunu.

Bugünlerde yalnız ülkemin değil, dünyanın bütün çocukları için endişeleniyorum. İdeolojik saplantı içinde olanlar, hainler, çeteler çocukları kötü emellerine alet etmeğe başladılar.

Bugünlerde bana: "Nasılsın?" diye soracak olursanız, cevabım hazır: "Yorgunum!" Gelibolu'da, Çanakkale Boğazına bakan bir tepede küçük bir yazlık eve kitaplarımın bir kısmını, fazla eşyalarımı götürmek için hazırlık çalışmaları yapıyorum.

Bir zamanlar televizyon kanallarının birinde bir çocuk dizisi vardı. Arı Maya, bu dizinin çalışkanlık ve üreticilik sembolü arısıydı. Hepimizin çevresinde böyle "Arı Maya" diye nitelendirdiğimiz insanlar vardır.

Öteki, asla ulaşılması düşünülmeyen bir varlık ise, ondan bahsedildiğinde mecbur kalınmadıkça adı bile kullanılmaz.

Geçtiğimiz günlerde bir iş için Ankara'ya gittiğimde Güzel Sanatlar Genel Müdürlüğüne, genel müdür yardımcısı olarak atanan sevgili dostum Nafiz Şahin'i tebrik ziyaretine gittim.

Büyük bestekâr İsmail Dede Efendi'nin, Donizetti'nin gelmesiyle saraydaki musiki âleminden uzaklaşıp da bir süre sonra hacca giderken söylediği "her şeyin tadı kaçtı" sözü beni çok etkilediği için zaman zaman içimde yankılanıp duruyor.

Büyüleyici, anlamlı ve tarihle iç içe geçmiş bir şehir dendiğinde aklımıza ilk gelen isim: İstanbul... Bir tanıdığım söyledi: Anadolu'da yaşayan, İstanbul'u görmemiş insanların çoğunun arzusu (Allah korusun) deprem olmadan İstanbul'u görmekmiş!

21. yüzyılın madde ve çıkar kavgaları üzerine kurulu düzeninde gözü doymayan zalim simsarların, karanlık düşünceli bozguncuların hedefinde artık çocuklar var!

Anadolu'ya yaptığım geziler sırasında, bindiğim bir minibüste sürekli olarak kaynanaya beddua eden bir türküyü dinlediğimde çok şaşırmış; söyleyeni de çalanı da kınayıp kendi kendime söylenmiştim.

Geçtiğimiz salı dünya su günüydü. Dünyamız, insanoğlunun bencilliği, yer altı ve yer üstü kaynakları hoyratça tüketmesi yüzünden kuraklık tehlikesi ile karşı karşıya.

Günlük koşuşturmalardan, dünya çalkantılarından sıyrılıp da gözümü gönlümü açan dekorlar içinde bir opera eseri dinlemek veya bale seyretmek benim en büyük zevklerimden biri.

Gelibolu'da yabacı anıt ve mezarlıkların 1926 yılında tamamlanıp açılmasına karşılık, Çanakkale'de destan yazan aziz şehitlerimizin hatırası için Şehitler Abidesi'nin inşasına ancak 1954 yılında başlanmış.

Geçen hafta, Gönen Belediyesi'nin davetlisi olarak "Ömer Seyfettin Kültür ve Sanat etkinlikleri"ne katılmak üzere Gönen'e gittim.

İnsanlar, taraf olmadan, kliklere sığınmadan, öteki üretmeden yaşayamıyor. Ayrımcılık, insanın özünde var. Kuvantum mantığı istediği kadar Newton mantığını bastırsın, değişim rüzgârları dünya düzenini değiştirmeyi hedeflesin; kişiler için geçerli olan çağdaş referans hâlâ bizdendir, onlardandır...