Ünal Bolat

"Uyumuş kalmışım. Beni kaldırdıklarında sabah olmuş. Atiye Teyzemin sesiyle uyandım. Ama gözlerim bantlı olduğu için hiçbir şey göremiyorum..."

"Gözlerimin kapaklarını nasıl açtı yukarıya doğru bilmiyorum. Ama iç kısmındaki o iltihaplı kabarcıkları kesme şeker ile adeta törpülüyordu!.."

"Mardin'e geldiğimizde annem çaresizdi. Ben çocuğum, gözlerim için ağlıyorum. Mardin'de o yıllarda göz doktoru yok. Dediler ki, bu rahatsızlık gözleri kör edebilir!.."

"10 Ocak Salı günü gazetemize yazmış ve Türkiye'den tüm okuyucularımızdan kitap isteğinde bulunmuştu Ağrı Şerife Bacı Kız Teknik ve Meslek Lisesi öğrencileri."

"Biri 22 yaşında diğeri 19 yaşında iki evladımın bir buçuk ay arayla trafik kazasında vefat etmesi üzerine yataklara düşen eşim de âdeta ölümü bekliyordu..."

"Anneleri iki evladının elinden uçup gitmesine dayanamadı. Yemeden içmeden kesildi kadıncağız. Gözümün önünde bir mum gibi eriyip yataklara düştü..."

"Farkındayım beni süzdüğünün. Merakını yenemeyip geleceğini de tahmin etmiştim. Beni merak ediyor musun? Gel kantinde bir çay içelim... Anlatayım sana kendimi..."

"Ben ise tabldot yenilen masalarda oturdum, yemek bekliyorum. Ama içimde bir gariplik var. Kadın tekrar bana baktı. Ne bir ‘hoş geldin' var ne bir şey!.."

"Kardeşim, biz bu işi zaten zor bela yaptık. Şimdi düzeltmeye çalışsak altından hiç kalkamayız. Siz bu işi başkasına yaptırın. Masrafını bizim hesaptan düşün!.."

"İzmir'e geldiğimde beş parasızdım... Üç beş kuruş zor bulup gecekondu semtinde tek odalı bir yer kiraladım. Çok üzgün ve moral olarak çok bitkindim..."

"Eğer yaşlılığı izin verse, o duyguyla biz onu zapt edene kadar o inat ve kararlılığıyla kendini, o muhayyel insan için üçüncü katın penceresinden çoktan bırakırdı..."

"Ben oralarda insanlık nedir görmedim... Türkiye'ye gelince fark ettik insan olduğumuzu. Allah'ım dünyada böyle yerler, böyle insanlar da varmış dedik."

"Kim yalvarırsa yalvarsın umurunda değildi askerin. Onlar gelemeyecek kadar yaşlı olanları kafasına bir kurşun sıkıp bırakırken, aileden kimse kimseye sahip çıkamaz haldeydi..."

"Umarız bu sesimizi duyarsınız da bu isteğimize olumlu bir cevap verirsiniz. Derdimiz büyük dedik, derdimiz okumak dedik... Dermanımız olmaya var mısınız?"

"Arı sahibi de yanımıza bindi. Yola koyulduk. Şemdinli'den sonra şimdi ismini hatırlayamadığım bir köye geldik. Öyle bir yola girdik ki bir tarafı dağ, bir tarafı dere..."

"Yavrum on beş gün hastanede yattı. Ama bu dünyada yiyecek ekmeği içecek suyu yokmuş... Bu fani dünyayı tanımadan o zalim insanlardan kurtulup gitti..."

"Yavrum, yarım saat içerisinde erimiş gitmişti. İkimiz de ağlıyorduk. Eşime ‘Çocuğu hastaneye götürelim' diye yalvardım. Ama anasıyla beraber itiraz ettiler..."

"Her şeyini hazırladım. Gerekecek kadar mamasını da biberonuna koydum. Bir anne içgüdüsü ile hiç güvenmediğim insanlara ciğerparemi çaresizce teslim ettim..."

Yarım saat sonra hastanenin kapısındaydık, eşim işlemleri yaptırdıktan sonra beni alıp doğumhaneye götürdüler. Çok gariban haldeydim. Kimse yüzüme bakmıyor, kimse ilgilenmiyordu. Eşim de sanki kaçar gibi kapıdan bırakıp gitmişti.

"Çok acı çekiyordum. Şükür ki, evimiz babamın evine yakındı. Babamla eşim sokağa çıktılar. Yardım getireceklerdi. Benim hastaneye yetişmem lazımdı!.."