Ünal Bolat

“Üç gün hastanede kalıp eve gidemeyeceğim için hastanede gözyaşı döküyordum...”

Bir kız sesiydi... Üstelik ismimle hitap ediyordu. Şoku atlatamadan “Siz kimsiniz?” dedim.

“İnsanın hayatı bir roman gibidir. Bazen yazmaya başlarsın, yazdıkça coşar duygular...” 

“Evde kimse olmasa da akşam namazı sonrası mutlaka, ışıkların yandığını gördüklerini söylerler...”

“Tüfeğin Avrupa bir silah olduğunu öğrenen ormancı, satın almak istediğini söyler...”

“Ona artık ismi ile hitap etmedim. O da alıştı kendisine 'motorcu kız' dememe...”

“Hayatın içinde hayatla ilgisiz, karşılıksız ve çıkarsız bir o kadar da doyumsuz sevgi...”

Çocuğumun hatırına affedecek mi?

“Benden böyle abuk sabuk sözler beklemeyen hanım çok kırılmıştı, dalga geçmiştim...”

“Bu trafiği benim kadar kimse bilmez. Bu trafik var ya bu. Benim dünyamı zindan etti...”

“Tanıdıklarım ahbaplarım var adres bilgileri olmadığı için ulaşamıyorum hiçbirine...”

“Çiftlikte adam olsa bile krikosunun olduğu ne malum? Belki de yok! Boşa gidiyorsun...”

Annem 95 yaşında... Akhisar’da yanımızda yaşıyor ve “ağam” dediği babasını anlatıyor...

“Bağıran tekbir getiren inleyenlerin sesleriyle Erzurum semaları âdeta yankılanıyordu...”

Osman amca tahmin etmişti

“Kusura bakmayın, Kadir'in firarını vermek zorundayız. Biz elimizden geleni yaptık...”

“Sayımdan sonra da ben bir iki saat gardiyanları oyalarsam, belki yurt dışına bile çıkmış olur”

Kaçmakla kurtulamazdım

“Bir daha o taşralının adını anmayacaksın! Hele yüzünü görmeyeceksin!”

“Heyecanla açtığım İstanbul’dan gelen mektupta şoke eden tehdit dolu cümleler vardı...”