Abdüllatif Uyan

Resûlullah Efendimiz, eshâbı ile bir evde otururken, birisi izin isteyip içeri girmek istedi. Resûlullah Efendimiz; - O gelen İblis'tir. Kapıyı açın, gelsin! buyurdular.

Emîr Hüsrev Dehlevî rahmetullahi aleyh çocukken, babası elinden tutup, büyük velîlerden "Hâce Nizâmeddîn" hazretlerine götürdü bir gün. Tam dergâhın önüne gelince;

Efendimiz aleyhisselam üç yaşında idi ki, sordu bir gün süt annesi Halîme'ye: - Anneciğim, gündüzleri kardeşlerim niçin evde bulunmuyorlar?

Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, talebeleriyle bir şehre gitmek için yola çıktılar. Tam şehre yaklaşmışlardı ki, ahâlinin kendisini karşılamak üzere yollara döküldüklerini gördü ve derhal çıkınından ekmeğini çıkarıp, hızlı hızlı yemeye başladı.

Gâyet fakir bir kimsenin, acele "beş yüz dirhem" paraya ihtiyâcı olmuştu. Ama garipti zavallı, kimden istesin? Açtı ellerini, yalvardı Allaha.

Alî Râmîtenî kuddise sirruh hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Bu yolda kemâle gelmek için çok gayret göstermeniz lâzım, buyurdu. Ama bunun kolay bir yolu var.

Alî Râmîtenî kuddise sirruh hazretleri, bir gün yakınlarını alıp, Hârezm vilâyetine gitti ve kenar bir mahalleye yerleştiler.

Sevgili Peygamberimiz aleyhisselâm, düşmana karşı gâyet cesaretliydi. Hazret-i Alî "radıyallahü anh" anlatıyor: "Bedir Harbi"nde üç yüz sekiz kişiydik. İçimizde en cesurumuz Resûlullah Efendimiz olup, müşriklere en yakın O dururdu.

Alî Râmîtenî kuddise sirruh hazretleri zamanında Seyyid Atâ adında sâlih bir kimse vardı ki, bu büyük velînin "büyük zât" olduğunda şüphesi vardı biraz.

Alî Râmîtenî kuddise sirruh hazretleri, dokumacılıkla iştigâl ederdi. Bir gün, hânesinde hiç yiyecek kalmamıştı. Misafir gelse, ikram edecek bir şey yoktu evinde.

Bir gün Ahmed Mekkî Efendi hazretlerinden nasîhat istediler. Onlara "Bâyezid-i Bistâmî" hazretlerinden bahsedip, şöyle anlattı:

Abdurrahmân bin Avf radıyallahü anh, yaşlı hâline rağmen Bedir Cengine katılmıştı. İki taraf yerlerini almış, birazdan tarihin en mühim ve anlamlı cengi başlayacaktı. O ara, Medîneli iki delikanlı yanaştı bu güngörmüş ihtiyarın yanına.

Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, hacca gitti bir sene. Vazîfesi bitince, gâibten; - Ey Bâyezid, anneni ziyaret et! diye bir ses işitti.

Bir gün saray nazırı, Kutbüddîn Bahtiyâr Kâkî hazretlerinin huzûruna gelerek; - Ey efendim, falan falan köylerin bütün gelirlerini, izninizle size bağlamak istiyoruz, dedi. Siz de talebenize sarf edersiniz.

Vaktiyle "sâlih bir Müslüman" vakitlerinin çoğunu ibâdetle geçirir, ama bir şeyi ihmal ederdi. Resûlullaha "salevât okuma"yı.

Kutbüddîn-i Bahtiyâr Kâkî rahmetullahi aleyh, çok ibâdet yapar, bir an gâfil olmazdı Allahü teâlâdan. Fakîrâne bir hayât yaşardı. Halbuki zamanın sultânı bile emrini bekliyor;

Kutbüddîn-i Bahtiyâr Kâkî rahmetullahi aleyh, bir gün, o yerin sultânı ile kol kola dolaşıyorlar, devlet erkânı da az geriden onları takib ediyordu.

Peygamber Efendimiz "aleyhisselâm" Eshâbiyle bir bahçede oturmuş yemek yiyorlardı ki, bir cariye geçti oradan. Harpte esir alınan kadın kölelere "Cariye" denirdi.

Kutbüddîn Bahtiyâr Kâkî hazretleri bir gün şunu anlattı sevdiklerine: Bir arkadaşımla sefere çıkmıştık. Bir nehrin kenarında mola verip oturduk.

Kutbüddîn Bahtiyâr Kâkî rahmetullahi aleyh, büyük velîlerdendir. Delhi'de yaşayıp, orada vefat etti. Bir buçuk yaşındayken, babası ayrıldı dünyadan.