Engin Atay

İstanbul'dan baktığımızda Kore'de inşaat 24 saat aralıksız devam ediyor... Şenol Güneş'le futbolcular, Uzakdoğu'nun sıcağında ırgat gibi çalışıyor (!), oradaki uygun ortama her geçen gün alışıyor!... Neymiş, Dünya Kupası'nı kazanacakmışız!.. Kazanır mıyız peki?.. Kazanırız, kazanırız...

Senelerden beri mışıl mışıl uyutmuşlar bizi... Türkiye'de futbolu din gibi gösterecek kadar küstahlıklıklarını da katarak... Stadlarımızın stadlarından daha iyi olduğunu söyleyerek, seyircimizin seyircisinden daha ateşli olduğunu ima ederek... Öyle bir hakemlerimiz varmış ki güya dünya çapındaymış!.. Hatta dışarıya düne kadar futbolcu ihraç edemeyişimizin sebebi bizimkilerin kadrinin kıymetinin bilinmemesindenmiş...

İhmal az kalsın G.Saray'da bir cana daha mâl olacaktı... Sergen'den sonra Mondragon da sizlere ömür olmak üzereyken, Fransa'da masaya yatırılarak son anda hayata döndürüldü... Razlıklı Mete Paşa'nın peşinden 1 metre bile ayrılmadğı, Canaydın'ın Parisler'e kadar gittiği, Terim'in arkasını bırakmadığı Mondragon nasıl oluyor da Cimbom'un kalesine mondra'gol' oluyordu?..

Can çıkar huy çıkmaz... 1905'ten beri değişmedi değişmeyecek... 98 sene önce nasılsa aynen kalmış... İlklerin kulübü derken boşuna dememişler... Avrupa takımlarıyla maç yapan ilk Türk takımı... Son maç yapana bak, yine o...

Lig bitti... Düşeni de kalkanı da şampiyonu da belli... Tabii ki, piyonlar da... Kötü maksatlara alet olan bir spor medyasıyız... Birileri birilerinin ağzıyla... Yetmiyor boğazıyla, gazıyla, kalemiyle, kelamıyla, bıçağıyla altını oyuyor...

Tarih 2002'nin Haziran'ı... "G.Saray'da yıldız futbolcu yok... Yıldız olmak isteyen beni dikkatlice dinlesin ve kulak versin..."

Para yok, pul yok, yıldız yok, sakat çok, cezalı çok, maç çok...Şampiyonluğun pin kodu bile yok... Endişenin bini bir para... Olacak şey değildi bütün bunlar... Üstelik bir sezonda üç başkan değişmiş, pantolon yama tutmaz olmuştu... Yaş ortalaması 38 olan çok genç bir yönetim ile 11 futbolcusunu kaybetmiş bir kadro, kurtlar sofrası için lezzetli bir yem görüntüsündeydi...

Çocuktum, ufacıktım, top oynadım acıktım günlerinden bir gündü... İstanbul'un şirin bir sayfiye köyünde, Celaliye'de... 14-15 yaşlarında, dalgın bir vaziyette... Kıskançlığım had safhada... Yaşıtlarım günde 10 tane serçeyi vurmazsa kârdan saymazken, benim bir sapanım bile yoktu... Bu duygu içindeki ben, yanıbaşımdaki ağaca konan serçeyi gözüme kestirmiştim. Hırs mıydı ne?.. Yerden aldığım taş, kuşu yerde yatan cansız bedene çevirdi birden...

Türkiye Ligi beş yıldızlı otel değil... Yatmak değil atmak gerek... Taç atacaksın, şut atacaksın, gol atacaksın... Ana - avrat slogan atacaksın, para atacaksın, ayakkabı atacaksın, hava olsun diye cep telefonu bile atacaksın... Hakem olup oyuncu atacaksın, yönetici olarak hava... Atılgan insanlarız vesselam...

İki şampiyon çıktı meydane, ikisi de birbirinden merdane... Biri belli ki maç sonrasının lig şampiyonu, diğeri Türkiye'nin kupa galibi... Ama görseniz Malatya-Diyarbakır maçı sanırsınız. Al gülüm, ver gülüm. Bunların neresi şampiyon?..

Oh be, sonunda kıyak bir güne denk getirdik köşeyi... Yazmaya başladığımdan beri şöhreti yakalayamıyordum. Şöyle anlı-şanlı, ünlü bir tarihi günü hiç tutturamadım. Ne 19 Mayıs'a denk getirebildik Salı Pazarı'nı, ne de 30 Ağustos Zafer Bayramı'na... Nice bayramlar, seyranlar, heyelanlar oldu, ama hiçbiri bize rastlamadı.

G.Saray'ın şampiyonluğu eskimiş teknoloji gibi geliyor bana... UEFA Kupası şampiyonluğu ve Süper Kupa'dan sonra beni kesmiyor... Ne demek istediğimi çakozladınız mı? Hiiiç heyecanım yok... Cimbom'un şampiyonluğuna Abdurrahim Albayrak dışında takla atan çıkmaz...

"Tanrı'nın küçük çocukları..." Bırrr... İlk okumamda buz gibi oldu içim... Hiç sevmediğim, bir ifade tarzı... Adam kalkmış bu ifadeyi kitap ismi yapmış... Belli ki; Türk oğlu Türk... Bizim memlekette çoğu zaman yazıyı başlıklar okutur ya, herhalde o yüzden...

İster fakir, ister fukara, yemek üstüne yak bir cigara... Birkaç gün önce Karadeniz'de hamsi ziyafeti çeken Aslan, midesi hazmetsin diye üstüne bir de Samsun sigarası tüttürmek istedi. Gerçi o bir Avrupalı'ydı ve yerli sigara kepek de yapabilirdi. Zaten bütün korkular da hep bu yüzdendi...

İnanılmaz bir hafta yaşadık... Aylar sonra Marmara Evleri'ndeki daireme nihayet bir kiracı buldum... Hem de 280 milyona... Ablamın en ufak çocuğu dayı demeye başladı... Beşiktaş'ın başkanlık seçimi sabah namazını buldu... Bu hafta bir değişiklik daha oldu ve en çok izlenen BBG, Almanlar'ınki oldu.

Hep taktik, tam taktik... Sıkıcı, bıktırıcı, iç gıcıklayıcı... Hedef; "Aman yemeyelim..." Kocaman kocaman dakikalar geçti, nice ilk yarılar bitti, tek porsiyon gol yok... Golden geçtik, pozisyon yok, oyun yok, hırs, hız, maçı kurtarıp, içinden golü çekecek cımbız yok...

Acı ama gerçek... Spor yazarlarımız arasında yaptığım mini ankette hem de bir spor dergisinde yer alan bu başlığın ne manaya geldiğini bilen çıkmadı... Kendimi bir anda vahşi batıda hissettim... Hemen havaya girmeyin, yüzde 90'ınızın bileceğini de pek zannetmiyorum... Rencide olmasınlar diye ankete katılan yazarlarımızın bazılarının isimlerini değil ama cevaplarını açıklıyorum...

Artık Türkiye'de milliyetçiliğin ve milli davaların tarifi yeniden yapılmalı... Türkiye, Roma'da yaşanan olaylardan çok F.Bahçe'yle Beşiktaş'ın çıkardığı gürültüyle sarsıldı. Bir yanda Türklük... Diğer tarafta vahşetin sahibi İt... alyanlar... Türkiye'de olup bitenlere ne demeli bilemiyorum... Trabzon- G.Saray maçının ertelenmesiyle ilgili iki Yıldırım'ın açıklamaları kese kâğıdı gibi patladı... AZİZ YILDIRIM DEMİRÖREN... Nereden bakarsanız bakın sözleri Türk futboluna "Yıldırım" gibi düştü...

Rakip Roma, duygular komaydı... Ağrı Dağı'na tırmanmak gibi birşeydi... Roma'yı istila etmek, Ecevit'in Başbakanlık'tan istifa etmesi kadar zordu...

Geçen sene G.Saray'ın şampiyonluğu gargaraya gelmişti... Şimdi de kongreye getirmeye çalışıyorlar...