Hasan Sarıçiçek

Şaka değil, rüya hiç değil, aynı ile vaki, gerçeğin ta kendisi. Ne Lulic'in soğuk nefesi, ne dalga dalga gelen Lazio'nun atakları. Tek gerçek Volkan'ın Lazio'ya tur için vize vermeyen müthiş pençesi.

F.Bahçe'nin Lazio'yu nasıl eleyeceğini uzun uzun bu köşede yazmıştım geçen hafta. Zerre sapma olmadı. F.Bahçe, çizmeyi çoktan aştı. Roma'ya tatile gitti.

Vay... Vay... Vay! O ne büyük yetenek! O ne soğukkanlılık öyle.

İyi ki varsın Webo! İyi ki varsın İskoç hakem. Hani o penaltı olmasa çile Kanaryam çile! F.Bahçe'ye ne lazım, şüphesiz 'tur'. Ah, şu direkler!

Tur hayal mi, asla!

Olmadı Abitoğlu. Yazık, F.Bahçe'nin bal gibi golü güme gitti. Hem de golün en kestirme tarifiydi, pozisyon. Nasıl mı, anlatalım.

Mutluyum, hem de hiç olmadığım kadar çok. Çünkü... Bu defa İstanbul'un 20 yıllık olimpiyat hayali tamam gibi... Bunu da nereden mi, çıkardım; 5 günlük, gözlerimden...

Kalite, güç ve işte hakikat! Her şey buraya kadarmış!

Tamam kazandık, tebrikler!.. Ama?

Savundum. Herkesin acımasızca vurduğu dönemde ısrarla, inatla ve inançla savundum, savunmaya da devam edeceğim.

F.Bahçe gümbür gümbür geliyor. Eksikleri yok mu, çok... Ama önemli olan, eksiklere rağmen yol alabilmek. Sarı-lacivertlilerin başında 100. maçına çıkan Aykut Kocaman ve yönetimindeki F.Bahçe'yi kutluyorum... Zira elmas yontar gibi zoru başarmaya azmetmişler bir kere. İçeride-dışarıda engel tanımıyorlar; fiziki şartlar, sosyal olaylar, psikolojik baskılar hiçbiri durduramıyor sarı-lacivertlileri.

Ne büyük saadet! Türk futboluna sanki sihirli bir el dokunmuş gibi zafer üstüne zafer yaşıyoruz. Şu güzelliğe bakın iki gün önce Devler Ligi'nde G.Saray dün gece de Avrupa Ligi'nde Çek Viktoria Plzen takımını eleyerek adını çeyrek finale yazdırdı, F.Bahçe.

On üç yıl önce... Hakan Şükür ve Hagi'nin golleriyle Dortmund'da başlayan şahlanış, G.Saray tarihindeki destansı zaferin ilk adımıydı. O dönem, "Aslan kükredi mi, karşısında kim durabilir?" diye herkes birbirine soruyordu.

Bir iyi, bir fena! Önce en kötüsünden başlayalım: Fiilen rezalet!

Artık duymayan bilmeyen kalmadı. İstanbul, 2020 Olimpiyat Oyunları'nın en güçlü adayı... Madrid ve Tokyo da aday. Ama adaylık yarışında en kıdemli olanı tartışmasız İstanbul; 2000, 2004, 2008, 2012 ve 2020.

İnönü, İnönü olalı böyle görkemli bir gece yaşamadı. Son derbiye şahitlik yapma adına tılsımlı iki kelime; ''Veda'' ve ''Vefa'' duygusu tüm Beşiktaşlıları İnönü'ye çekmişti.

Daha önce yaşadım, biliyorum acıların en acısı; "Baba acısı". Ama bu ondan da acı... Ah!.. Bir kor ateş düştü, yüreğime...

Ey "istikrar" nerdesin? Hayır, bu sözüm Kasımpaşa ve hocası Şota'ya değil. Tamamen Aykut Kocaman ve "Bir var bir yok" oynayan F.Bahçe'ye. Ancak; o "erken gol" yok mu, birçok eleştiriyi sümen altı ettirdi. Öze dönelim... Ey Kocaman, tıkır tıkır işlemeye başlamış arabanın tekerine niye taş koyarsın ki? Anlamak zor. İki yanlış bir doğruyu götürürmüş, Kocaman'ın kazanan on biri bozmuş olması F.Bahçe'nin kimyasını da değiştirmişti.

Seyirci yok ama Kadıköy'de şenlik var. Şakası yok! Artık UEFA Avrupa Ligi F.Bahçe'den sorulur.

Utanıyorum!.. Allahım, bu ne hazin ve ne rezil bir durum? "Olimpiyat istiyorum" diyen bir ülkenin sporcusunda "stanozolol" rezaleti mi görülür, görülüyor?