Kemal Belgin

F.Bahçe ile Trabzonspor'un 2002'nin kapanışını bu kadar mükemmel yapabileceklerini bugüne kadarki gelişimlerinden tahmin etmek pek mümkün değildi.

Bana göre dün akşam A.Gücü karşısında seyrettiğim ilk G.Saray onbiri, sezon başından bu yana geçmişin son dört sezonunu andıran bir futbolun, daha doğrusu anlayışının temsilcisiydi. Vedat, Emre, Bülent ve K.Hakan'dan kurulu geri dörtlünün önündeki Ümit Davala - Cihan ön liberolarının sağındaki Berkant, solundaki Hasan, hatta o ön liberolardan mutlaka biri G.Saray'ın hemen hemen bütün hücum teşebbüslerinde rakip cezaalanı yakınlarını çiğneyen ayaklardı.

Süreyya Ayhan Ata'nın sporcusu mu? Bu sorunun cevabını doğrusu çok merak ediyorum. Neden mi? F.Bahçe Spor Kulübü Yüksek Divan Kurul, bundan iki ay önce, Avrupa pistlerindeki büyük başarısını kutlama amacıyla Süreyya Ayhan'a bir plaket verme kararı almıştı. Bunu da ekim ayındaki toplantısında gerçekleştirmek istemişti. Aynı toplantıda, dünya üçüncüsü olan Milli Takım'ın futbolcuları da plaketle ödüllendirilmişti.

F.Bahçe'deki yıllara dayalı teknik adam ve fubolcu transferindeki yanlış seçimler, yani sağlıksız kadro kurma ve başına hoca bulamama zaafiyeti dün yeni bir bahar arayışlarına rağmen ilk maç için konuşursak; enkazın görüntüsüydü.

Bakıyorum da, özellikle G.Saray-Beşiktaş maçı sonrasında, neredeyse bütün yazılı ve görsel basın, eski FIFA hakemleri, yeni yorumcular Erman Toroğlu ile Ahmet Çakar'ın pozisyon değerlendirmelerindeki çelişkiler içinde kaldıklarını vurgulayıp durdu. Hani neredeyse, Avrupa Birliği toplantısının önüne bile geçecekti, bu zat-ı muhteremler...

Futbolda sık sık kullandığımız "pozisyon" kelimesinin ne anlama geldiğini, hangi tür oluşuma pozisyon denebileceğini, ne yazık ki, 40 yaşındaki adama alfabe öğretir gibi, yazmak mecburiyetinde kaldım. Çünkü; G.Saray-Beşiktaş müsabakasından sonra gerek gazetelerde, gerekse televizyonlarda ahkâm kesen futbol cahilleri, hangi tür oluşumların futbolun ruhunda bulunan gerçek pozisyon olduğunu bilmediklerini adeta yarışırcasına ortaya koydu.

Trabzonspor'a çok ama çok dikkat edin! Neden çok ama çok diyorum... Çünkü; futbolumuzdaki en fiyakalı, en parlak anılarım olan 2000 yılına götürüyor beni... Yani, G.Saray'ın UEFA Kupası'nı kazandığı sezona, Avrupalılar'ın bir bir canına okuduğu günlere...

Yok yok, D.Bakırspor maçı üzerine yazmayacağım. Bu hikaye, geçen yıl Ramazan ayının sonlarına doğru yaşanmıştır. Başkan Yıldırım, Kadıköy'deki Büyük Kulüp'te bir iftar yemeği vermiş, medya müdürlerini ve yorum yazanları, özellikle de F.Bahçe üzerine ahkâm kesenleri davet etmişti.

G.Saray-Beşiktaş derbisinin "Hangi skora bağlı kalacağı?" geçtiğimiz Pazartesi'nden beri sürekli sorulan bir soru idi. Türkiye'nin neresinde olursanız olun, hangi toplu taşıt aracında bulunursanız bulunun, bu soru 6 günlük sıcak bir gündem oluşturmuştu. Ben de hep şu cevabı klişeleşir bir kalıpla verdim:

Önce yazımızın başlığını bir açalım. Bu Selçuk Dereli için ilk izlenimlerimiz bir hayli olumluydu. Ama maç maç bu Dereli'nin tuhaf işler yapmak gibi bir çaba içinde olduğunu gözlemeye başladık. Taa geçen yıl Yozgat'taki G.Saray maçından bu yana... Dün akşam da Ramazan'ı sarı kartla yanlış adres olarak seçip oyun dışı bıraktı. Daha sonra da D.Bakır lehine hem de kaleci Oğuz'a kırmızı kart gerektirecek penaltıyı es geçti. Ve daha sonra da Ogün'ü saçmalıklarının yeni kurbanı olarak seçti.

Fatih Terim hoca, her bayram olduğu gibi bu bayramın ilk sabah saatlerinde arayıp, kutlamasını yaptı, sağlık ve başarı dileklerinde bulundu. Ben de, onun yanaklarından öpüp, ailesine iyi bayramlar diledim. Tabii ki; konuşmamız bu kadar sürmedi. Başka neler mi konuştuk? İşte buyurun...

Sanki adettendir; bayram günleri bu başlıkla bir şeyler karalamak... Tercüman Gazetesi'ndeki 21 yılın içinde edinmiştik bu adeti... Hani fena da olmazdı...

Beşiktaş - G.Birliği maçından sonra soyunma odasına giden koridorlarda arbede çıkmış. Haberlere göre Sinan Engin'le Gençlerli bir - iki futbolcu kapışmış, sonra da devreye başkaları girmiş. Bu başkalarının oralarda ne işi vardı? O koridorlarda en az 30 senesi geçmiş biri olarak, o kalabalıkları çok yadırgadım. Bunun yanı sıra, bu işte kim tahrik edici ise onu kınıyorum. O güzelim lig mücadelesinden sonra böyle tatsız olayların kaynağı kimse, lanetliyorum.

Beşiktaş'la G.Birliği, İnönü çimi üzerinde son yıllarda pek tanık olmadığım, muhteşem bir lig oyunu sergiledi. Ankara takımının Beşiktaş ile oynayacağı zor deplasmana rağmen Okan'ı Zago'nun, Youla'yı Ronaldo'nun, Ahmet Hasan'ı da Tolga'nın üzerine yaslayarak oyunu planlamış olması, hem bir yüreklilik ifadesi, hem de Beşiktaş'ın ağır olan ön liberolarıyla savunması ve ileri uç arasındaki bağlantıların vitesini düşürmekti.

Washington'suz kalmış, Ortega'yla da hocası arasında son saniyede ciddi arıza olmuş F.Bahçe, karşısında bir ikinci veya üçüncü lig takımı kalitesinde İstanbulspor bulmasına rağmen maçın ilk golünü 70. dakikada kazara buldu.

Beşiktaş'ın özellikle Avrupa Kupaları'nda eskilerin şık deyimi ile makûs bir talihi vardı. İnönü'de çoğu defa gelen turlar sanki dönüş biletini de önceden almış gibi rakibin cebinde gitmişti. Ligde de Gordon sistematiğinin ötesinde Beşiktaş, problemler yumağı içinde ezeli rakiplerinin hep arkasında kalıyordu.

Şu bizim Milli Takım'ın, kariyersiz, karizma yoksunu, giyinmesini bilmeyen, konuşmasını beceremeyen teknik direktörü Şenol Güneş, tuttu bu defa da, İtalya Milli Takımı'nı İtalya'da salladı...

F.Bahçe Teknik Direktörü Lorant'ın Ortaga'sız bir çuval gol atmış takımı, Kocaelispor maçına orası burası ile oynamadan çıkarıp çıkarmayacağı oyun başlayana kadarki en büyük merak konusuydu. Ve F.Bahçe bir önceki haftanın başlangıç 11 ile İsmet Paşa zeminine dizilince "Lorant maça iyi başladı" yorumlarını cebine indiriyordu.

Kore - Japonya ortak yapımı Dünya Kupası'nın ilk tur oyunları sırasında bir yazı yazmış ve şu endişemi dile getirmiştim: "Bu Milli Takım'ın devamı, yani yenilenme süreci sıkıntılarla geçebilir. Çünkü Ümit Milli Takımı'nın ne oyun anlayışı, ne de kadro yapısı umut vericidir..."

Yıllarca Şehir Tiyatroları Genel Sanat Yönetmenliği ve 3 yıl da milletvekilliği yapmış olan Gencay Gürün hanımefendi, geçtiğimiz hafta bu ülkenin acı gerçeklerini dile getirmiş. Demişler ki, "Artık utanmaya başladım. Sadece göbek atan, dedikoduyla uğraşan küçük beyinliler üretmeye başladık. Devlet politikasından kaynaklanan bu yanlışı düzeltmek için çok geç kaldık.