Mehmet Oruç

Şakîk-i Belhî buyurdu: Ebû Bekr-i Sıddîk'ın ismine câhiliye devrinde "Atîk" derlerdi. İslamiyet zamanında Ebû Bekir dediler. Gökte Sıddîk dediler. Yeryüzünde Abdullah dediler. Cennet'te Zülfadl [fazîlet sâhibi] olacaktır. Arş'takiler Züsse'a [ya'ni vüs'at, kudret sâhibi] dediler. Kur'ân-ı kerîmde sâhib okudular. Kıyâmette Şâfi' okudular. Cehennem'de rahîm okudular. Melekler Cevâd okudular. Allahü teâlânın dîdârına kavuşma ânında Mükerem okudular.

Şâkîk-i Belhî dedi ki: İslam bir ağaca benzer ki, ona dört şey lâzımdır. Kök, gövde, dal ve meyve. Hazreti Ebû Bekir İslam ağacının köküdür.

Bugün, bir bayan okuyucunun mektubunu sizlerle paylaşmak istiyorum: "Efendim gazetedeki yazılarınızı severek okuyoruz. Size bir sorunumuzdan bahsetmek istiyorum. Biz üç yıllık evliyiz ve iki çocuğumuz var. Ama gitgide huzurumuz kaybolmaya başladı.

Resûlullah Efendimiz oturunca, sağ tarafına Ebû Bekr-i Sıddîk, sol tarafına Ömer-ül Fârûk, karşı tarafına Osmân-ı Zinnûreyn, arka tarafına Aliyyül Mürtedâ otururdu.

Resûlullah Efendimiz buyurdu ki: Kıyametin dehşetli gününde, konulan iki minber üzerine Rıdvân ile Mâlik çıkıp, otururlar.

Bir gün Resûlullah Efendimiz kıyâmet gününün dehşetini beyan ettikten sonra buyurdular ki: Bu şiddetli ânda iki minber getirirler. Her ikisi de hâlis nûrdandır. Birisini Arş'ın sağ tarafına, birisini sol tarafına koyarlar.

Çihâr yâr-i güzîn kitabının sahibi Seyyid Eyyub Bin Sıddık buyuruluyor ki: Dört Büyük Halife'nin muhabbetleri bizim bedenimizde ve canımızda hayâtımız gibi olmuştur. Cânımızda îmânımız gibi olmuştur.

Resûlullah Efendimiz buyurdular ki: "Kıyâmet günü bir nidâ edici, nidâ eder ki; Ehlullah olan kalksın! Ebû Bekir, Ömer, Osmân ve Ali kalkarlar. Ebû Bekir'e denilir ki: Var, Cennet kapısında dur.

Resûlullah Efendimize Allahü teâlânın Arş'ından sual edildiğinde buyurdular ki: "Ben de Rabbimin Arş'ından Cebrâîl aleyhisselâma sual ettim. O dedi, sual ettim, Mikâîl aleyhisselâmdan, Rabbil'izzenin Arş'ından. O buyurdu, sual ettim İsrâfîl aleyhisselâmdan, Rabbil'izzenin Arş'ından. O buyurdu; ben sual ettim Levh-i mahfûza, Rabbil'izzenin Arş'ından. O dedi, sual ettim, Allahü teâlâya, Arş'ından ve Arş'ın büyüklüğünden. Allahü teâlâ buyurdu ki, Arş-ı Mecîdin üçyüzaltmışbin kâimesi var, ya'ni ayağı var. Her ayağının altmışbin kere yedi kat gök ve yer kadar büyüklüğü var. Her ayağının altında altmışbin sahrâ, her sahrâda altmış bin âlem, her âlemin yaratılan insan ve cinnin altmış bin katı kadar mahlûku var."

Bugün Mevlana'yı anma haftasının son günündeyiz. Her sene olduğu gibi bu sene de, bu hafta dolayısıyla Hazret-i Mevlana ile İslamiyetle ilgisi olmayan, nice söz ve eylemlerle bu mübarek zatın sözde ruhu şâd edildi. Gerçek şu ki, dünyanın dört bir yanından gelen, dinli-dinsiz namazsız niyazsız kimselerin yaptıklarına kim bilir ne kadar üzülüyordur. Üzülmesi de yine bunları yapanlar içindir. Kendisini yanlış tanıtıp, yaptıkları iftiralar sebebiyle ahirette çekecekleri azablar içindir.

Son iki asırdır, Batı'nın teşviki ile İslam ülkelerinde her zaman "Dinde reform" konusu gündeme getirilir. Her platformda, "Dinde yenilik, dini çağa uydurma" konuları işlenir. Hakim güçler, Hristiyanlıkta reform yaparak, kendi arzularına göre bir din ortaya çıkarttıkları gibi, İslamiyette de reform yaptırarak, sınırlarını kendilerinin çizdiği bir İslam ortaya çıkarmak yani İslamiyeti protestanlaştırmak istemektedirler.

Sa'îd bin Cübeyr rivâyet etmiştir. Resûlullah Efendimiz Medîne-i münevverede, Mescid-i şerîfi binâ etmek istediler. Onbinden ziyâde taş toplanmıştı. Resûlullah Efendimiz bu kadar taştan bir taş kaldırdı. Hazreti Ebû Bekir'e buyurdular ki: "Sen de bir taş kaldır!" Sonra Hazreti Ömer'e buyurdular ki: "Sen de bir taş kaldır!"Sonra Hazreti Osman'a buyurdular ki: "Sen de bir taş kaldır!" Sonra Hazreti Ali'ye buyurdular ki: "Sen de bir taş kaldır!" Her birisi bir taş kaldırdılar. Yani ellerine taş aldılar.

Bu haberin râvîsi Sefîne'dir. Hz. Sefîne, Sahâbe-i güzînden olup, Ümm-i Seleme'nin kölesidir. Ümm-i Seleme hazretleri ezvâc-ı tâhirattan idi. Bir gün ondan sordular. Sefîne adını sana kim koydu.

Bir vakit Cebrâîl-i emîn aleyhisselâm, Resûlullah Efendimizin huzurlarına geldi. Dedi ki: Senden sonra ümmetin üzerine Ebû Bekir halife olacaktır. Allahü teâlâ de Mi'râc gecesi vâsıtasız olarak, harfsiz ve sessiz olarak Resûlullah Efendimize buyurmuştu ki: "Senden sonra ümmetin üzerine İslam halifesi ve hak üzere halife Ebû Bekir olacaktır."

Enes bin Mâlik'ten rivâyet edilmiştir. Resûlullah Efendimiz ile bir vakitte de bir bostâna vardık. Çihâr yâr-i güzîn gelip, Resûlullah Efendimizin huzur-ı şerîflerinde ayak üzeri durdular.

Enes bin Mâlik'ten rivâyet edilmiştir. Resûlullah Efendimiz bir gün Medîne-i münevvereden çıktı. Ben de çıktım. Ensârdan birinin bostânına girdi. Ben de girdim. Buyurdu ki: "Yâ Enes! Kapıyı bağla." Ben de bağlayıp, huzur-ı şerîflerine geldim. O sâatte bir şahıs gelip, kapıyı çaldı. Resûlullah Efendimiz buyurdu ki: "Yâ Enes! Var kapıyı aç! O şahısı Cennet ile müjdele. Ona benden haber ver ve söyle ki; benden sonra ümmetim üzerine halife olacaktır!" Ben de vardım, kapıyı açtım. Hâlbuki, kapıyı çalanın kim olduğunu bilmiyordum. Baktım ki, Ebû Bekr-i Sıddîk'tır. Ben de Hazreti Server-i âlemin buyurdukları haberi verdim. Kapıyı bağladım, geldim.

Câbir bin Abdullah rivâyeti ile bildirilen hadîs-i şerifte, Resûlullah Efendimiz buyurdular ki: "Allahü teâlâ bütün âlemlerden, Peygamberlerden ve Resûllerden beni seçti. Peygamberler ve mürselînden gayri, bütün âlemler üzerine benim Eshâbımı seçti.

Nu'mân hazretlerinin rivâyet ettiği hadîs-i şerifte, Resûlullah Efendimiz buyurdular ki: "Allahü teâlândan mi'râcda sual ettim..

Batı'da sosyal problemler her gün daha da artmakta; önüne geçilemez hale gelmektedir. Biz de, Batı'yı taklid ettiğimiz oranda bundan nasibimizi almaktayız. Batılı ilim adamları, bu sıkıntıların, problemlerin sebepleri üzerinde geceli gündüzlü çalışmaktadırlar. Bununla ilgili makaleler, kitaplar yazmaktadırlar. Bunlardan biri olan Dr. Benjamin Spock, "Çocuklarımız İçin Daha İyi Bir Dünya" kitabında, günümüz sosyal problemlerinin sebeplerini şöyle izah ediyor:

Derginin birinde Batı'nın aile yapısını çok güzel ifade eden iki fotoğraf gördüm. İlk fotoğrafta, kucağında kedi olan bir kadın; diğerinde ise kucağında köpek olan bir kadın. Altında da, "Batı'da çekirdek aile"yazısı. Aileyi nihayet bu hale getirdiler.