Nuri Elibol

Meclis başkanı kim olacak? Başbakan Erdoğan kabineye kimleri alacak? Kimler bakan olacak? Sayın Başbakan kabineyi eski cumhurbaşkanına mı sunacak yoksa kendisine tanınan yasal süreyi kullanıp yeni seçilecek cumhurbaşkanına mı arz edecek? Kim cumhurbaşkanı olacak? Sayın Gül'ün adaylığı devam ediyor mu? Başbakan, liderler turuna ne zaman çıkacak?

Üç ay önce başlayıp seçim gününe kadar yaşadığımız gerginlikleri çözmek için sandık başına gittik.

Bu Ağustos sıcağında Ankara'daki siyasi hareketlilik sıcaklığı daha da artırıyor. Dün itibarıyla başlayan su kesintisini de ilave ederseniz düşünün durumumuzu!

Türk Silahlı Kuvvetleri personelinin her yıl heyecanla beklediği Ağustos ayı Yüksek Askeri Şûra (YAŞ) toplantısı, genel seçimlerden 9 gün sonra bugün başlayacak ve üç gün sürecek.

22 Temmuz seçimlerinde MHP yüzde 14.3 oranında oy aldı. 2002 seçimlerinde aldığı yüzde 8.35 civarındaki oyunu neredeyse iki katına çıkardı. Peki bu oran yeterli mi ? MHP yönetimi için bu oran bir başarı mıdır? Açıkça ifade edeyim, ben MHP'nin Meclis'e girmesine çok sevindim.

Daha 6 yıl önce kurulan AK Parti, 2002 Kasımında girdiği ilk seçimde milletten yüzde 34.28 oranında oy alarak tek başına iktidar oldu. Hemen bu başarının ardından 2004 yılında yapılan belediye seçimlerinde oyunu yüzde 41.67'e çıkardı.

Seçimlere bir hafta kala Ankara temsilcisi olan bir gazeteci arkadaşım aradı. O günkü yazımı okumuş ve bana "Arkadaş Ak Parti'yi iktidar yapmak için elinizden geleni yapıyorsunuz.

Seçim sonuçlarının ülkemiz ve milletimiz için hayırlı olmasını temenni ederek yazıma başlamak istiyorum. Seçim sonuçlarını analiz ettiğimizde birçok tespite ulaşmak ve seçmenin verdiği mesajları anlamak mümkün. İlk sonuç, millet AK Parti'yi toplumsal merkez ilan etti. Millet iradesi yüzde 87 oranında Meclis'e yansıdı. AK Parti her iki oydan birini aldı. Neredeyse tüm illerde birinci parti oldu. Türkiye Cumhuriyeti tarihine oyunu en çok artıran iktidar partisi olarak geçti. Merkez sağ doldu, solda ciddi bir boşluk oluştu. AK Parti, Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde en büyük parti özelliğini korudu.

İki oğlumu yanıma alarak dün seçim sandığına gittim. Ankara'da hava çok sıcaktı. Oy kullanmak için gittiğimiz okulun kapısının girişindeki tretuar üzerinde 'ampulü söndür' sloganı yazılmış. Çankaya'daki birçok okulun girişinde aynı şey yapılmış. Son derece itici bir tutum. İnsanda karşı refleks uyandırıyor.

Bir gün önceki yazımda kime niçin oy vermeyeceğimi yazmıştım. Bugün de hangi programa ve hangi kadrolara, hangi ilkelere oy vereceğimi açıklamak istiyorum.

Birçok gazetede köşe yazarları siyasi parti liderlerine methiyeler düzüyorlar ve hepsine oy verebileceklerini söylüyorlar. Şahsen ben hepsine oy verebileceğimi sanmıyorum. Ben oyumu kullanırken siyasi parti liderlerine değil, partilerin programlarına ve bu programları tatbik edecek kadrolara oy vereceğim. Bugün önce kimlere ve nelere oy vermeyeceğimi belirtmek istiyorum.

22 Temmuz'dan sonra nasıl bir siyasi tablo ortaya çıkacak? Şimdiden net olarak kestirmek mümkün değil. Birinci ihtimal üç partinin ve 20-25 bağımsızın Meclis'e girmesi.

Seçim günü yaklaştıkça parti liderlerinin söylemlerindeki üslubun seviyesi düşüyor. Liderler hırçınlaşıyor. Onların söylemlerindeki sertlik parti tabanlarına da yansıyor. Çoğu lider toplumun karşısına çıkıp Türkiye'nin sorunlarına nasıl çözümler üreteceğini anlatmak yerine, bir başka siyasi parti liderini eleştiriyor, belden aşağı vuruyor. İkinci yaptıkları hata da ortak değerlerimizi ve milli mücadelemizi siyasete alet edip oy avcılığı yapmak. Kimi din diyor; oysa din hepimizin. Kimi cumhuriyet- laiklik diyor; oysa bu kavramlar tüm toplumun ortak değerleri. Kimi bayrak- millet- vatan- şehit diyor; oysa bu değerler bizi millet yapan, herkesin sahip çıktığı, kimsenin tekelinde olamayacak ortak değerlerimiz. Kimi Atatürk diyor; oysa Atatürk, bu milletin ortak tapulu değeri.

MHP seçim çalışmalarında ve meydanlarda seçmene AK Parti'nin ihtiyaç duyması halinde DTP ile koalisyon yapabileceğini söylüyor. Bu söylemin hemen ardından "AK Parti'nin DTP ile koalisyonuna sıcak bakılıyor da bizim CHP ile koalisyon yapmamız neden yadırganıyor" söylemini ortaya atıyor. Ben şahsen merak ettim ve bu konuyu araştırdım. Önce AK Parti yönetiminin ileri gelenleri ve karar alma mekanizmasında etkili olduğunu bildiğim yöneticileri ile görüştüm. İhtiyaç duymaları halinde DTP ile koalisyon yapıp-yapmayacaklarını ve MHP'nin bu konu ile ilgili iddialarını nasıl karşıladıklarını sordum.

6 gün sonra sandık başına gideceğiz ve oyumuzu kullanacağız. O gün yaklaştıkça siyasi parti liderleri biz seçmenleri etkilemek için en çok mağdur olduğumuz konularda damardan mesajlar veriyorlar.

Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Sayın Abdullah Gül ile birlikte Bilecik, Yalova mitinglerine ve Gebze'de bazı açılışlara katılmak üzere saat 11.00 sularında Ankara'dan hareket ettik. Helikopter yolculuğumuz boyunca çeşitli konularda sohbet etme fırsatı bulduk. Bu kadar yoğun seçim ve miting programı içinde Başbakan Yardımcılığı ve Dışişleri Bakanlığı görevlerine nasıl vakit ayırdığını sorduk.

Başbakan Erdoğan'ın 'Görünen o ki yeni Cumhurbaşkanını Meclis seçecek. Kimse kendi adayını dayatmasın. Ben de uzlaşma arayacağım. (Tek bir aday getirmesin) dediler, onu da yaparız. Anayasa'daki şartlara haiz adaylarda uzlaşı ararız' söylemi gazetelere yansıdı.

Yazıma; Hürriyet Gazetesi yazarı Yalçın Doğan'ın 20 Eylül 2003 tarihinde yazdığı köşe yazısının başlığını koydum. CHP Lideri Baykal yaklaşık bir haftadır çıktığı her televizyon programında, gazetelere verdiği her mülakatta, AK Parti iktidarının ABD ile Türk ordusunun Kuzey Irak'a girmemesi karşılığında 1 milyar dolara anlaştığını ve baskılar üzerine sonradan bundan vazgeçtiğini söylüyor. Eski arşivleri karıştırdığımızda sayın Baykal'ın bu konuda AK Parti'ye çok fazla söyleyebilecek bir sözünün olmadığını gördük. Siz de merak ediyorsanız, Milliyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Sedat Ergin'in 16 Eylül 2003'teki "Bizden Saklananlar" yazı dizisini ve Yalçın Doğan'ın 20 Eylül 2003 tarihli köşe yazısını tekrar okuyun. Doğan'ın yazısının bir bölümünü aynen aktarıyorum. Karar sizin.

Terör örgütüne kandırılma, kaçırılma ve ikna gibi değişik nedenlerle katılmak durumunda kalan, örgüte katıldıktan sonra beklentileri karşılanamayan, örgütün kanlı terör eylemlerini ve gerçek yüzünü görerek örgütten kaçan ve teslim olan çok sayıda terörist bulunmaktadır. Yapılan araştırmalara göre 2004 yılında 197, 2005 yılında 127, 2006 yılında 159 terörist çeşitli nedenlerle güvenlik güçlerine teslim olmuştur. 2004 yılında teslim olan 192 teröristin 83'ü o dönemde çıkarılan "Topluma Kazandırma Yasası" ile teslim olmuştur.

Türk siyasetini İstanbul sermayesi destekli Ankara'dan tanzim etmeye, yönlendirmeye alışmış olan elitler-siyaset mühendisleri yine boş durmuyor. 22 Temmuz'dan sonra AK Parti'nin saf dışı bırakıldığı bir hükümet senaryosu için harıl harıl çalışıyorlar. Son 1.5 yıldır AK Parti'nin tekrar tek başına iktidara gelmesini engellemek için başvurdukları her türlü senaryoya rağmen tüm anketler bu partinin tek başına iktidar olacağını gösteriyor.