Rahim Er

Cep telefonumuza gelen mesaj, işsiz sayısının 2. 5 milyonlara düştüğünü bildirirken müjde mahiyetindeydi. Bu haberden bir gün sonra 1 milyon 650 bin civarında lise mezunu üniversite kapısına dayandı... Bu iki cümle arasında ne gibi bir münasebet var?

Türkiye, son haftalarda çok fazla kendi içine kapandı. Önce cumhurbaşkanlığı çıkmazı, sonra genel seçim telaşı ve azan bölücü terör, cami avlularında atılan sloganlar, her yolla hükümet devirme oburluğu, fütursuzca sarf edilen ağız dolusu hakaretler.

AKParti iktidarı şöyle bir kıskaçta , "asker, Irak'a girmek istiyor, asker Irak'a girerse terör biter, hükümet, Irak'a girilmesini istemiyor, askere engel çıkartan hükümet teröre destek veriyor".

Geçenlerde Amerikan savaş uçakları 4 dakika müddetle hava sahamıza girmişlerdi. Türkiye, rahatsızlığını her yolla duyurdu. Şimdi şu son gelişen sıcak tırmanışlarla benzer hava sahası ihlalleri arasında bir münasebet kurmak mümkün mü?

Şehitlerin toprağa verildiği ân, yeni şehit haberleri geliyor. Artık ayda bir, haftada bir değil, nerdeyse saat başı asker, polis, korucu öldürülmekte. Askerde şehit edilenler, yarbay rütbesine kadar yükseldi. Daha ileriye gitmesinden ürkmekteyiz . Bir ürküntümüz de siyasilere suikast yapılması. Çok ses getirecek bir isim seçilebilir. Bunları yazmaktan dolayı üzgünüz ama hakikat böyle. Bu kaosun rejisörü tek başına PKK olamaz, Onun arkasında başka servislerin, güçlerin olduğu kesin.

Bu coğrafyada, Anadolu'da ve onun tabii parçası Kuzey Irak'ta, hatta Irak'ta, hatta Suriye'de, bütün bu bölgede yaşayan Türkler, Kürtler ve bütün öteki ırklar. Ne yaptığınızın farkında mısınız? Bu coğrafyayı sömürmek isteyenler sizi birbirine düşürüyorlar. Burada Arap, Türk, Kürt vs asırlarca aynı değerleri paylaştı. Bu kelimeler siyasi mânâda telaffuz edilmedi.

Bize göre İstanbul'un fethini bir cümleye borçluyuz. Sultan Mehmed, günler süren muhasara üzerine o meşhur öfkeli cümleyi sarf eder "ya İstanbul beni alacak veya ben İstanbul'u alacağım!.." Sonradan "Fatih" unvanına kavuşan genç Sultan, şöyle diyebilirdi "ne yapalım, biz vazifemizi yaptık, nice zamandır surların karşısındayız, bütün mücadelemize rağmen şehir düşmedi!" Bunu diyebilir ve ordusunu alıp gidebilirdi. Ama o zafere karşı canını ortaya koydu, böylece gayesine kavuştu.

Amerika Birleşik Devletleri'nin Ortadoğu için yeni bir strateji peşinde olduğu söylenmekte. Strateji şu, Ortadoğuyu Osmanlı gibi yönetmek.

Mehmet Ağar, DP ismini aldığına pişman mı acaba? Sanmıyoruz. Bu memlekete çok hizmeti geçmiş, meşhur ve mağdur bir marka. Ancak, ANAVATAN'la ittifak uğruna DYP'yi bıraktı. Sonunda ittifak da olmadı. ANAVATAN kötü bir duruma düştü. Hesaplarını üstelik ismini bile değiştirerek ittifak üzerine yapan DYP bu son dakika sürpriziyle zora girdi. O zor yetmezmiş gibi Ağar, bir de liste ihtilafı sebebiyle yardımcılarını kaybetti. Eğer şu çetin şartlara rağmen DP'yi meclise taşırsa bu fevkalade bir başarı olur.

Şu ân operasyon için iki görüş ortaya çıkmış durumda. Biri hemen Kuzey Irak'a girilmesini istemekte, diğeri diplomatik mücadeleyi derpiş etmekte. İlkine asker ve milliyetçi çevreler taraftar. O kadar ki asker ihtiyatı elden bırakmayıp yetki meselesine atıf yaptığı halde milliyetçi bir parti iktidara çok ağır sözler sarfetmekte. Buna mukabil hükümet, hariciye enstrümanlarını kullanmaya başlamıştır.

Seçimlerin öne alınmasıyla birlikte Ankara siyasi trafiği hız kazandı. CHP ile DSP önce zik-zaklar çizdikleri halde daha sonra seçim ittifakı yaptılar. Büyük ihtimalle seçimlerden sonra kendi yollarına gidecekler. DYP ile ANAVATAN ise birleşme kararı aldılar. Onların kararı diğerlerininkinden daha rahat olmuştu. Bu karar işbirliğinden öteydi, her iki tüzel kişilik DP çatısı altında tek parti haline geleceklerdi. Birleşme iradesine kesin gözüyle bakılmaktaydı.

Tarih 31 Mayıs 2007 sabahı.. Harp Akademileri Komutanlığı konferans salonundayız. Genelkurmay başkanı konuşma yapmakta. Konferansın konusu "güvenliğin yeni boyutları ve uluslar arası örgütler." Büyükanıt Paşa, 20 sayfalık bir kitapçık halini alan konuşmasında tafsilatlı bir şekilde terörü, güvenliği, bölgeyi dünü, bugünü ve yarınıyla anlatıyor.

Yurdumuzda seçimler 4 yılda bir yapılmaktayken bir darbe eseri olan '82 Anayasası, bunu 5 yıla çekti. Ama buna rağmen seçimler yine 4 yılda bir oldu. İlk defa bu iktidar kanunun verdiği hakkı sonuna kadar götürmek için direniyordu.

Üzerinde öncelikle durulması gereken, cumhurbaşkanının hangi usulle seçilmesi değil. İster meclis, seçsin isterse halk o görevi yapsın TBMM fevkalade birini seçebileceği gibi olmayacak birini de köşke gönderebilir. Halk da tam isabet gösterebilir veya hata edebilir.

Erivan deyip durmaktayız. Ermeniler "Erivan" diyor, biz de öyle söylemekteyiz. Bunun sebebi tarih şuuru noksanlığı. Halbuki Bugün Erivan denen şehir, bizim dünkü Revan'ımızdır. IV. Murad Han tarafından fethedilmiştir. Bu fethin hatırasına Topkapı Sarayı'na muhteşem bir köşk ilave edilerek ismine Revan Köşkü denmiştir.

Son birkaç aydaki politik kargaşaya rağmen döviz fırlamadı, borsa çökmedi, yatırımlar durmadı, yabancı sermaye rahatsız olmadı, yükü en fazla çeken sınıflardan olduğu halde esnaf ve tüccar ümitsizliğe düşmedi. Ne var ki kargaşa, huzursuzluk, bir zerrecik bile görününce terör, beklediği havayı buldu. Ankara'da çok elîm, çok vahîm bir facia yaşadık. Halbuki ortada hiçbir şey yok. Bir seçim kararı alınmış, partiler eski zamanlara göre pek de sert olmayan üsluplarla diğerini eleştirmekte.

Bu kadar gerginlik hayra alamet değildi. Nitekim şer gecikmedi. Hem de Ankara'da, başkentte bomba patladı. Patlamanın ilk ânlarda kaza mı, sabotaj mı olduğu anlaşılamadıysa da ihtimaller giderek sabotaja doğru döndü. Polis, olağanüstü bir başarı göstererek gerçeği ortaya çıkardı, kendisi de parçalanmış olan fail daha evvel eylemlere karışmış olan bir PKK mensubuydu.

Her seçim çok mühimdi ama bu seçim daha da mühim. Bu seçimle 2050'li yıllara kadar ki zamanı, 21. asrın yarısını etkileyeceğiz. Onun için aday tesbitinde hata yapılmaması gerekiyor. Eş-dost, partiye fazla para yatıran... gibi kıstaslar güdülürse mesele baştan kaybedilir.

Birkaç gün öncesinde aday adayları isimleri yavaş yavaş ortaya çıkmaya başlayınca, gözler bize de döndü, haylice merak üstümüzde yoğunlaştı. Doğrudan soramayanlar, etrafımızdan haber almaya bakıyorlarmış. "Bir müracaat yok" cevabı atlatma gibi telakki ediliyormuş. Hayır, aday adaylığı için bir il veya ilçenin veya herhangi bir genel merkezin kapısını çalmadık.

Ordumuz 2500, TSK Mehmetçik Vakfı 25 yaşında... Tarihler mukayese edildiğinde açı çok büyük. Bu vakfın nice zamanlar evvelinde kurulmuş olması gerekirdi. Ne var ki bir dönem hukuk sistemimiz, vakfa izin vermiyordu. Halbuki vakıf müessesesi batıyla birlikte bütün dünyada var. Nitekim bizde de yanlıştan dönüldü, '70'li yılların başlarında vakıflar, tekrar hayatımıza girdi.