Rahim Er

Irak'ın, bu talihsiz ve zavallı memleketin işgal edilmesi dördüncü yılını doldurdu. Önce diktatörlük, sonra işgal. Diktatörlük rejiminden önce de türlü iç çekişme, darbe ve kargaşa. Hep yazıyoruz ya bunların cümlesi, Irak da Filistin de Kosova da Osmanlı sonrası artçı sarsıntılar. Dünyanın ortak kanaati o ki Osmanlının gitmesi huzuru bitirmiştir. Huzurun avdeti Türk Barışının tesisi ile mümkün. Bu yüzden Ankara'nın, devletin bütün bölgeye kucaklayıcı, toparlayıcı bir anlayışla bakması, böyle bir siyaset gütmesi, bu yöndeki siyasetlerin daha da takviye edilmesi şarttır.

Nevrûz, Hind-Avrupaî dil grubuna mensup olan Farsça'da "yeni gün" demek, nev yeni, rûz gün karşılığı. Nev, daha bir çok Farisî kelime gibi Osmanlı Türkçe'sinde de vardır.

Eğer Çanakkale düşseydi, düşman, Çanakkale'yi aşsaydı İstanbul, işgal edilecek, kuvvetle muhtemeldir ki bugün Türkiye Cumhuriyeti olmayacaktı. Veya Orta Anadolu'da bir küçük devletçik kurulmuş olabilecekti. Böyle bir düşüş, bizi sıradan bir Afrika devleti durumuna sürükleyecekti.

Yurdumuzda bir eksiklik, öteden beri hep söylendi durdu, "okumuyoruz" . Çocuktuk, bu söz vardı, bu gün de işitmekteyiz. Bu bir kötü halin tesbiti, bir şikâyet ama şikâyetler çare üretilmezse hiçbir işe yaramaz, sadece yıpratır. Okumama tembelliğine ilk neşteri vali Nuri Okutan, Sakarya ilinde vurmuştu, o burada güzel hizmetlere imza attı. İnşallah bu hizmetler yeni vali Hüseyin Atak döneminde de artarak devam eder.

Sene 1960'lı yılların başıdır, Amerika'da devlet başkanı John F. Keneddy'dir. Daha sonra silah tüccarları tarafından tertiplendiği kuvvetle tahmin edilen bir suikast ile hayatını kaybeden Keneddy, sevilen bir devlet adamıdır. Bizde de sevilmiştir. Bir gün başkan, halkın arasındayken orta mektep çağlarındaki bir genç, kalabalığa sokularak Keneddy'ye kadar yaklaşır ve onunla el sıkışır.

Irak'ta her şey karmakarışık olmuş durumda. Artık yalnızca işgal yok, yalnızca işgalciler öldürmüyor. Iraklılar da birbirlerine düşmüşler. Hadise, o kadar karışmış vaziyette ki kimin kimi niçin öldürdüğünü uzmanlar bile izahta zorlanmaktalar.

Herkesin ucuz krediyle araba sahibi olması güzel ama herkes buna layık mı? Ayağı yerden kesilen bazılarının aklı da başından gitmekte. Pazar günü Haramidere'ye inen yoldayız, arkamızdan bir araba gelmekte, daha onun herhangi bir isteğine mahal kalmadan işaret vererek sol şeritten orta şeride geçmeye başladık.

Türkiye-Azerbaycan Diasporası I. Forumu 9 Mart '06tarihinde Bakü'de yapıldı. Bu muvaffakiyet, 7 Haziran 2006 Antalya toplantınsın hedefine varmasıdır. Milletlerin ana vatanlarından çeşitli sebeplerle uzakta yaşayan vatandaş ve soydaşları vardır. Bu insanlar, dünyanın muhtelif memleketlerine dağılmışlardır.

Hapishaneler de nihayetinde bu dünyanın, hayatın bir parçası. Hiç olmasalardı ne kadar iyi olurdu. Veya mevcut olsalar bile boş kalmaları. Fakat bunlar sadece iyi dilek. Hapishaneler de insanlık tarihi kadar eski. İnsanlık tarihinde suç vardır. Suç varsa ceza vardır. Ceza varsa infaz vardır. İnfaz mekânı da cezaevleridir..

Medya, basın, dördüncü kuvvet, fakat bu dördüncü kuvvetin prestiji nerelerde? Yapılan anketlerde medyanın itibarının, -saygınlığının, prestijinin dileyen dilediği kelimeyi seçebilir- hiç de memnun edici seviyelerde olmadığı her defasında görülmekte. Üstelik bu dördüncü kuvvet meselesi televizyonlardan önceki tesbit. Şimdi en azından kendi içinde daha bir sağlamlaşmış olması gerekirdi.

Yurdumuzda cumhuriyet idaresinin tehlikede olduğunu iddia etmek Türkiye'ye iyilik değil, kötülüktür. Ne cumhuriyet tehlikede ne de ortada cumhuriyet düşmanları var. Cumhuriyetin tehlikede olduğunu iddia edenler ya saf, ya kasıtlı veya cahil.

8Mart Dünya Kadınlar Günü. Bu hafta kadınlara dair bir şeyler söylenecek. Sonra da geçip gidilecek, söylenenler arkada birer cilalı cümle olarak kalacak, iş merasimden ibaret olacak. Sevgililer günü, anneler günü ayrı ayrı kutlandığına göre buradaki kadın eş olan kadınlar gibi düşünülse de hakikat öyle değil, bütünüyle kadınlar kast ediliyor. Onları önemseyen, değerlerini hatırlatmaya çalışan bir tarih, bir takvim günü. Ama ne annelerin, ne babaların ne kadınların yalnızca senede bir gün kadir, kıymeti bilinmeli.

Eyalet, aynı bayrağı taşıyan aynı ülkenin bölgelere ayrılmasıdır. Her bölgenin kendi bayrağı vardır veya yoktur. Eyaletin merkezi olur. Bir meclisi ve hükümeti bulunur. Eğer üniter/yekpâre devlete "merkeziyetçi yönetim" dersek, eyalete "ademi merkeziyetçi/yerinden yönetim" diyebiliriz.

Demokratik Toplum Partisi, büyük kongresini yaptı. Kongrede İstiklal Marşı okunmadı Türk bayrağı ise asıldı. Bayrağın yere atıldığı kongreler hatırlanırsa bu bir iyi gelişme. Bazı aşırılıklar yine yaşandı ama öncekiler kadar olmaması sevindirici. Bunların münferit kabul edilmesini parti adına olmadığının beyanını temenni ederiz. Ahmet Türk, tekrar genel başkan seçildi. Türk'ün konuşmasına bakılırsa DTP meclise kesin olarak girme arzusundadır. Bu arzuyu da iki şıktan biriyle tahakkuk ettirmek istiyor.

Hollanda'da faaliyet gösteren Uluslararası Adalet Divanı 60 yıllık tarihinde ilk defa bir devleti jenositten/soykırımdan yargıladı...

Kaç kişi hatırlar bilemeyiz fakat hafızalarımızı tazelemekte fayda var, Kemal Derviş, BM'ye giderken TBMM'de bir konuşma yapmıştı. Derviş yaptırdıkları araştırma sonucunda 1990-2002 yılları arasındaki zamanın boşa gittiğini açıklıyordu. Bu 12 yıllık zamanın 5 yılı 28 Şubat adı verilen post modern darbe dönemine aittir. Neticede silahsız da olsa o bir darbedir. Meşru yollarla gelmiş bir koalisyon iktidarı istifaya zorlanmış ve yerine talebe uygun bir hükümet kurulmuştur.

Devlet-i aliyyeyi Osmaniye. Osmanlı devleti. Osmanoğulları devleti. Bu devletin kendine layık gördüğü muhteşem bir unvan vardır. "Devlet-i ebed müddet". Ebediyete, sonsuza kadar devam edecek devlet. Veya dünya durdukça duracak. Unvan da devlet kadar muhteşem.

Tony Blair, Avam Kamarası'nda açıkladı. İngiltere, Irak'taki kuvvetlerini 2008 sonuna kadar çekip bu ülkede hiç asker bırakmayacakmış. İşgal başladığında 40 bin askerle Saddam Hüseyn'i devirmeye, Iraklılara demokrasi, barış ve insan hakları götürmeye gitmişlerdi. Geçen zaman içinde hiçbir şey öyle gelişmedi. Bugün Irak'ta 7 bin askerleri var. Bunun yaklaşık üçte birini yazın çekecekler, kalanı da peyderpey. Böylece seneye aday olmayacak olan başbakan Blair kendi kamu oyuna pürüzsüz bir miras bıraktığı iddiasıyla veda edecek.

Makro planda problemlerle meşgulüz. Bunlardan bazıları, AB, Irak, Cumhurbaşkanlığı meselesi, seçimler, BM Güvenlik Konseyi üyesi olmamız, en azından şimdilik bölgesel güç haline gelebilmemiz. Bunlar iyi, bunlar lazım. Hemhudut olduğumuz bir komşumuzda olup-biten ne varsa bizi alakadar eder. Bir dünya aktörlüğü terki mümkün olmayan ufkumuz vs.

Bugünlerde gittiğimiz hemen her meclisle aynı suale muhatap olmaktayız "Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, Cumhurbaşkanı olacak mı?" İşin garibi, aynı suali AK Parti'li vekiller de sormaktalar.. Konu üzerinde biraz duralım...