Rahim Er

İddia şu, Abdullah Gül, Ankara'da Çek meslektaşıyla görüşürken şu mealde konuşmuş. Amerika, Irak'ta siyasi yapı tamamlanmadan çıkarsa bir boşluk doğar, İran etkinlik kazanır, kazandığı etkinlikten aldığı güçle de Türkiye'ye rejim ihraç eder.

Aynı hadisenin tersini düşünelim: Belçika'da bir kişi, önemli bir holdingin otomotiv grup başkanıyla genel müdür ve sekreterini öldürdükten sonra Türkiye'ye kaçsa, burada da türlü suçlar işleseydi... Türkiye hükümeti, katil zanlısını Belçika'ya vermeseydi... Vermediği gibi orada işlediği suçtan dolayı burada yargılanmasaydı.

Celal Talabani, Irak Başbakanı İbrahim Caferi'nin Ankara ziyaretine öfkelenmiş. İbrahim Caferi, Ankara'ya henüz adım atmışken Celal Talabani, Bağdat'ta oturduğu yerden bağırıp çağırmaya başladı.

Irak'ta vaziyet her gün daha kötüye gidiyor. En son olarak o korkulan senaryo sergilenmek suretiyle sünni-şii kavgası çıkartıldı. Aslında hem sünnilerin ve hem de şiilerin hürmet ettiği zatların medfun bulunduğu Askeriye türbesi kundaklandı. Ve ne yazık ki saf Müslümanlar birbirlerine düştüler, yüzleri bulan ölümler oldu. Halbuki ne sünni ve ne de şii Oniki İmam'a hürmetsizlik eder. Nerede kaldı ki mezarlarına saldırsınlar.

Bahar günleridir. Tomurcuklar patlamaya, ağaçlar çiçeğe durmaya başladı. İnsanlıksa çıkmaz sokaklarda. Haberler ruhları karartmakta.

Karikatür krizi, en korkulan manzaraya Nijerya'da yol açtı. Burada camiler ve kiliseler tahrip edilmekte, Müslümanlarla Hristiyanlar birbirini öldürmekte. Karınlar deşilmekte.

Bu duygu, bu hal, bu kompleks kaç asırdır yakamıza musallat. Tanzimat sonrası devlet ricali, "acaba düveli muazzama ne der?" kaygısını yaşamış. Rejimlerin bir gecede değişmesiyle her şey süt-liman olmuyor ki. Aynı kompleks, cumhuriyet devrinde de devam etti. Yalnızca kelimeler başkaydı "acaba büyük devletler ne der?"

İsrail ve AB'nin arabuluculuğumuzu aynı günde idrak etmeleri ancak "takdiri ilâhî" sözüyle açıklanabilir.

Türk hariciyesi BM, AB ve ABD temsilcilerinden sonra İsrail büyükelçisine de malumat vermek istedi.

SSCB dağıldığında, Türkiye Cumhuriyeti, bağımsızlığını ilân eden Azerbaycan'dan Kırgızistan'a kadar bugünkü Türk cumhuriyetlerini tanımasaydı, şimdi, acaba münasebetlerimiz ne vaziyette olurdu? 15 yıl evvel tarihin seyrini hakkıyla takip ederek, dünyaya istiklallerini ilân eden kardeş ülkeleri "devletsiniz" diyerek ilk tanıyan Türkiye'dir.

Hamas, Filistin'de tamamen demokratik usullerle siyasi seçimleri kazanarak iktidar oldu. Ancak, batının marjinal kabul ettiği bu hareketle Filistin-İsrail problemi nasıl çözülecekti? Seçimlerden sonra bazı kafalar bu suale takıldı.

Kopenhag karikatürleri dolayısıyla Danimarka'nın özür dilemesini bekliyoruz. Neden? Çünkü Müslümanlar incindi. Peki, Danıştay'ın başını üstelik de kendi hususi hayatında örten bir öğretmen hanım hakkında verdiği karar ne yaptı, Müslümanları sevindirdi mi? Müslümanlar bundan da son derecede rahatsız oldu. Bu rahatsızlığa rağmen bir protesto yapılmadıysa devlet, dini vecibelerine bağlı on milyonlarca vatandaşa teşekkür etmelidir. Danıştay yanlış yapmıştır.

Böyle başbakana böyle dışişleri bakanı. "Kel başa şimşir tarak" denir ya o hesap. Danimarka Dışişleri Bakanı Per Stig Moeller, "özür dilemek anlamsız, demiş ve eklemiş, suç işlemedik ki özür dileyelim. Karikatürlerin suç ihtiva edip etmediğine mahkemeler karar verir." Hayret! Dünya gerçeklerinden bu kadar bîhaber bir kişi, küçük de olsa bir devletin hariciyesini tedvirle vazifeli. Çok görmemek lazım. Daha evvel de başbakanı Anders Fog Rasmussen, o rezil karikatürleri yapıp yayınlamayı "ifade hürriyeti" olarak savunmuştu.

Iraklı çocukların İngiliz askerler tarafından coplarla dövülmesi günlerdir ekranlarda. Askerler çocuk ve gençleri hem copluyor hem kahkahalarla gülüyorlar. Ebu Gureyb işkencelerini Amerikan medyası ortaya çıkardığı gibi bunları da İngiliz medyası dünyaya duyurdu. Bir mesleği namusuyla yapanlara teşekkür ediyoruz.

Kopenhag karikatürleri dolayısıyla ortaya çıkan bir güzelliği fark etmiş olmalısınız. Evvela Danimarka, sonra da hemen her Avrupa ülkesinden birtakım densizler, Sevgili Peygamberimize -aleyhisselam- hakarete yeltenince Türkiye'de de protesto gösterileri oldu.

Sevgili Peygamberimizi o çirkinlikte tasvir etmeye kalkışanlar aslında kendilerini çizmekteler. Bu bakımdan Müslümanların malum edepsizlik karşısında soğukkanlılıklarını kaybetmemeleri lazım.

Bir deyim vardır, "bir şey, haddini aşarsa zıddına inkılap eder" der. Onun için cezanın dahi makul ölçüler içinde olması gerekir. Cezayı kim verir? İlgili makam, merci, mahkeme. Her önüne gelen ceza veremez. Ceza bir müeyyidedir. Sahibi salahiyet olan ceza tayinine ehildir. Ceza verenin hakkaniyetle davranması, hislerine kapılmaması gerekir vs. Ceza, hukuka uymayana hürriyet mahrumiyeti yahut mali mes'uliyetle ödetmedir. Hukukun tatbikat olarak tecellisine adalet denir. Şayet cezada had tecavüz edilirse netice zıdda inkılap, dolayısıyla zulüm olur.

İki densiz karikatüristin yaptıkları bir hezeyan. Onlara sahip çıkılması ise vahim hata. Hatanın tekrarlanması, kasdi bir davranış. Bir insanın ülkesinin başına başbakan olarak gelmesi kendisi adına büyük şereftir. Geldikten sonra oraya layık olması gerekir. Danimarka başbakanı Rasmussen makamına layık olmadığını göstermiştir. Karikatüristlerin yaptığını ifade hürriyeti sayacak kadar hayattan kopuktur. Sövmenin, hakaret etmenin hürriyeti olamayacağını deliler bile bilirken Rasmussen, yapılanı fikir hürriyeti saymaktadır.

Haçlı mutaassıbı birtakım batılı okur yazarların karikatürle Müslümanlara saldırdığı günlerde Trabzon'da bir cinayet işlendi. Bu cinayette rahip Andrea Santaro hayatını kaybetti. Toprağı bol olsun. Neden öldürüldüğü belli değil.

İfade hürriyeti, insanın bir baskı altında kalmadan düşüncelerini serbestçe dile getirebilme hakkıdır. Ancak, daha ilkokulda öğretilir ki bir kişinin hürriyeti başka bir kişinin hürriyetinin başladığı noktada biter.