Rahim Er

Birkaç ay evvel Diyarbakır belediye başkanı Osman Baydemir'i bir televizyon programında uzun uzadıya takip ederken bir çok kimse gibi biz de bir hayli ümitlenmiştik.

Tartışma geçen haftada kalmadı, aynı konu bu hafta da manşetlerde. Sanki, Türkiye'nin en hayati meselesi. Gündem, bir haftadır bir bayan atletle meşgul. Bir kere atletizmde bir derece aldı.

Bütün yorumlar, tahliller, konuşmalar ve en nihayet hükümler, gelen haber, verilen haber, yazılan haber üzerine kurulur.

İsraf, çağdaş insanının bir türlü yenemediği bir felaket. Çağdaş insan, hayata gözlerini açtığı ândan itibaren israfı körükleyen her şeyle karşılaşmakta. Vitrinler, reklamlar, dev mağazalar, markalar vs. vs.

Şu ân Irak'ta devlet yok, işgal ve işgalcilerin şekillendirdiği sun'i bir yönetim var. Iraklı da bölge insanı da bu muameleye lâyık mıydı?

Ve nihayet "Ordinaryüs Profesör Doktor" unvanlı son akademisyenimizi de kaybettik. Sulhi Dönmezer Hoca, önceki sabah 86 yaşında iken hayata veda etti.

Belki bilmeyenler vardır, o yüzden tarif etmeli; Gülhane Parkı, Topkapı Sarayı'nın Eminönü tarafı eteklerindedir. Vilayet tarafından girilip, Sarayburnu tarafından çıkılır, tersi de mümkün.

Sayıştay açıklamış, Vakıflar Genel Müdürlüğü, uzman ve araç yetersizliği yüzünden tarihi eserlerin envanterini çıkartamıyormuş, bu eserler tehlike altındaymış

Siyasete veda eden Bülent Ecevit, ilk defa 1974'de başbakan oldu. O seçimde Karaoğlan'ı ve dolayısıyla CHP'yi iktidar yapan dolmuşçu esnafı olmuştu...

Tren kazası, linç havasına döndü. Hakaret ve aşağılamalar almış başını gidiyor.

Pamukova'daki tren kazası, hepimizi yürekten yaraladı, çok üzüldük. Kazaya dair her kafadan bir ses çıktı. İlk suçlananlar, TCDD Genel Müdürü Süleyman Karaman, Ulaştırma Bakanı Binali Yıldırım, hükümet ve onun başı sıfatıyla başbakan Recep Tayyip Erdoğan.

Nihayet Saddam Hüseyin el Tıkrıti hakim önüne çıkartıldı. Nereden nereye? Kimse, ne oldum dememeli. İnsanların ayaklara kapandığı diktatör de olsan kader bir başka son hazırlayabiliyor.

Mehter veya çoğul ifadesiyle Mehterân bölüğü... Bu bölüğü, bölükleri konuşmak istiyoruz.

Esasında iç içe iki zirve yaşadık. Biri NATO zirvesi, diğeri "Bush zirvesi". Amerikan başkanı G.W. Bush, evvela Ankara ziyaretiyle dikkatleri çekti. Orada protokol kaidelerine riayet etmemişti. Dün de sözlerinin başında ilkin Erdoğan'a sonra Sezer'e teşekkür etti.

NATO'nun tarihini yazacak olanlar onu iki kısma ayıracaklardır.

ABD "cumhurbaşkanı" G.W. Bush, Ankara ziyaretinde protokol dışına çıkarak önce Başbakanlık Konutu'na sonra Çankaya Köşkü'ne gitti. Teamül ise şöyle, misafir cumhurbaşkanı, önce ülkenin cumhurbaşkanına gider, sonra kendisine tahsis edilen mekânda başbakanı kabul eder.

Haber, önce Ankara'dan geldi, Bush'un kalacağı otelin yakınında bir bomba patlamış ama şükür ki can kaybı olmamıştı. Ardından ikinci haber İstanbul'dandı. Hem de bir hastane önünde belediye otobüsünde infilak eden bombayla bazı vatandaşlarımız hayatlarından oldu.

Eski DEP milletvekilleri tahliye olduktan sonra Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, onları "eski milletvekili" sıfatıyla kabul etmişti.

Yunanistan'ın kurulduğu tarihe göre defalarca genişlediği hep yazılır.

Birkaç kelimeyle Üstad Filmi: Bu bir belgesel film.