Yılmaz Öztuna

Milliyetçi Hareket Partisi'nin 2 Ekim Pazar mitingleri çok faydalı oldu. 3 Ekim'de Avrupa'nın bizimle müzakeresini sağladı. Avrupa'yı uyardı. Zira müzakereler başlatılmasa idi, hükûmet seçime gitmeye mecbur kalacaktı. Seçimler sonunda bir MHP-CHP koalisyonu, Avrupa'yı, Avusturya'nın Haider'inden çok fazla tehdit ederdi. Lüksemburg'da toplanan 25 zât-ı muhteremin ödü koptu.

Hafta, Federal Almanya'da büyük koalisyon kurulacağı haberiyle açıldı. Hristiyan Demokrat-Sosyal Demokrat koalisyonu. Ülkenin iki büyük ve ana partisi iş birliği yapmaya karar verdiler.

Feci şekilde gecikmiş olsa da Türkiye Cumhuriyeti, artık ve nihayet, Avrupa Birliği üye adayıdır. Türk'ün ve Türkiye'nin birliğe hayatî ve vazgeçilemez katkılarda bulunacağını, Türkiyesiz bir Avrupa'nın doğuya açılmakta çok zorlanacağını, savunmasının güçleşeceğini, Avrupa'nın akl-ı evvelleri iyi biliyor.

Kıl kadar ince kılıçtan keskince ince uzun bir yola girdik. AB tam üyelik müzakerelerinin tarama faslına başladık. Üyelik çıtası her yıl biraz daha yükseltildi. Türkiye için başka adaylardan istenmiyenler istendi. Zira nüfusça Almanya'dan sonra 2. geliyoruz.

Lüksemburg'da oluşturulan belgeye Ankara hayır! demek durumunda kalsa idi ne olurdu? Avrupa Birliği'nde tam bir kriz başlardı. Çatlak büyürdü. Türkiye, Birleşik Amerika ile -İngiltere gibi- tam bir stratejik ve ekonomik ittifaka girmeye başlardı. Ama İran, Çin, Hindistan, Rusya ile birleşmemizi isteyenler de seslerini yükseltirlerdi. Dünya dengesi mutlaka değişirdi.

Avrupa Birliği'nde 25 üye devletin Türkiye'nin üyeliği için müzakereye başlaması, tarihî bir karardır. Avrupa da, Türkiye de bir önemli virajı almışlardır.

Avusturya, küçük bir devlettir. Bulunduğu bölgede etkin olmak istiyor. Avrupa'nın büyük devletleri gibi Avrasya ve dünya politikası ile ilgilenmiyor. Refahını sürdürmeye, yoksul ülkelerle paylaşmamaya özen gösteriyor. Güvenliğini -imparatorluk döneminde bile- ırkdaşı Almanya sağladığı için, bu hususta da endişesi bulunmuyor.

Türkiye Büyük Millet Meclisi, dönemin 4. yılını açtı. Cumhurbaşkanı Sezer, güzel bir nutuk söyledi. Resepsiyonda Orgeneral Hilmi Özkök, demokrasinin genelkurmay başkanı gibi konuştu. Halefi olacağı belirtilen Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt hemen yanında idi.

Bu Pazar günü Avrupa Birliği Dış İşleri Bakanları bir araya gelecekler. Müzakere Çerçeve Belgesi'ni kabul edip onaylıyacaklar. Belgede bir münasebetsizlik yapılmadığı takdirde Ankara'dan özel bir uçak kalkacak. Pazartesi günü -ama sabah ama akşam- Brüksel'e inecek. Heyetimiz Avrupa Birliği tam üyeliği için müzakerelere başlıyacak.

Yazımızı kaleme aldığımız sıralarda Strasburg'daki Avrupa Parlamentosu, Türkiye'yi konuşuyordu. Avrupalılar'ın biz Türkler'den isteklerinin sonu gelmiyordu. Ama ağırlık, Kıbrıs'dı. Kıbrıs yüzünden Avrupa Birliği üyeliğini kaybedersek, Türkiye'ye yazık olur. Bu geçen hafta büyük bir iş adamımızın söylediği cümledir. Türkiye'den istenenler, üyelik müzakeresine başlamanın gereği olmaktan çok, üyeliği gerçekleşmiş bir devletten istenecek hususlara dönüştü.

Ziya Gökalp, 1915 Ermeni tehcîri olayını mukaatele sözcüğüyle adlandırır. Tehcîri yapan iktidar partisinin genel sekreteri, Diyarbakır milletvekili, sosyoloji profesörü, çok seçkin fikir adamı kimlikleri, olayların içinde bulunan Gökalp'in bu konudaki mutlak yetkisini vurgulamaya kâfidir.

Ermeni tehcîri olayında (1915-16) Alman ve Kürt faktörleri pas geçilmiştir.

Netameli Ermeni konferansı nihayet İstanbul'da bir özel üniversitede yapıldı. Mahut konferans, dış kaynaklı olmakla itham ediliyordu. Tek taraflı, dolayısıyla gayrı ılmî (bilim dışı) idi. Bir tarafın, Ermeni'nin, Taşnakçı iddiaların görüşünü yansıtıyordu. Karşı görüşe hiç yer verilmemesine açık özen gösterilmişti. Binaenaleyh aleyhinde yazılıp çizilenler, söylenenler ve gösteriler tabii ve haklı durumda bulunuyordu.

Kıbrıs ve PKK konuları Türkiye dış politikasını haciz ve hacir altına aldı. Cümle ağır oldu ama, katı gerçek budur. Kıbrıs bize Avrupa Birliği'ne ve PKK ise Amerika ile ilişkilerimize mal olmak çizgilerine kadar geldi. Zira Kıbrıs'ta fırsat kaçırdık, çözümsüzlük çözümdür kıt zekalı politikasının tutsağı olduk. PKK'ya gelince eninde sonunda ortadan kaldıracağız ama, 1 Mart'ta yanılmasa idik, bugün PKK'sız bir Kürt meselesini daha kolay hallederdik.

3 Ekim'e şurada 11 gün kaldı. 3 Ekim konusu, Avrupa'yı bezdirdi, bizim canımızı çıkardı. 1500 yıldır aynı kıt'ayı paylaşan biz Avrupa devletleri, ilişkilerimizde dikkatli olmalıyız. Savaşırız. Ama milletçe birbirimize düşman değiliz. Fransızlar ve Alman-Avusturyalılar da Türkler gibi tarihi yapan, inşa eden milletlerdir. Engin tecrübelerimizi pratiğe dökmeliyiz.

Türk kompleksi, Türkler'e karşı çekingenlik, yalnız Batı'ya mahsus değildir. Doğu milletlerinde de vardır. Artık ne Avusturya, ne Türkiye imparatorlukları mevcut. Öyleyse Avusturya Cumhuriyeti'nin Türkiye Cumhuriyeti'ne karşı bu tavrı nedir? Merzifonlu Kara Mustafa Paşa'yı unutamamaktır.

Almanya seçimleri kesin sonuç vermedi. Bir kaç üçlü koalisyon ihtimali var. İkili koalisyon, yalnız iki büyük parti arasında mümkün. Schröder, yanaşmıyor. Merkel ise Schröder'den fazla oy aldığına dayanarak başbakanlık istiyor.

Yazımızı okuduğunuz saatlerde Almanya'da bir yıl erken yapılan genel seçimlerin sonucu, 598 federal milletvekilinin dağılımı belli olacaktır. Biz bu yazımızı, dünki Pazar günü öğleden sonra yazdığımız için sonuçları bilmeden kaleme aldık.

Dünya New York'ta bir araya geldi ama, Irak'ta kan gövdeyi götürüyor. Bu durum yıllarca sürüp gidecek gibi görünüyor.

Belli başlı siyasî partilerimizin genel başkanlarını politika dışına atmak teşebbüsleri eskiden de vardı. Ancak son zamanlarda fazlaca dikkate değer hâle geldi.