Fuat Bol

Geçen asrın ilk çeyreğinde Cihan Devleti'miz yıkılmış ve yerine Türkiye Cumhuriyeti kurulmuştu. Yeni kurulan devletin, özellikle çanak yalayıcıları; kraldan daha fazla kral kesilerek: "Kahrolsun eskiye ait ne varsa! Yaşasın yeniye ait olanlar ve olacaklar!" demeye başladılar. Hem de nerede; biliyor musunuz sevgili okuyucularım? Meclis'in çatısının altında..

Uzun tutukluluk süreleri; vicdanları sızlatmasının yanında içeride ve dışarıda ülkemizin imajını zedelemektedir.

İnsanlar layık oldukları idare sistemi ve layık oldukları idareciler tarafından yönetilirler, diye genel bir kaide ve kabul vardır. Yalnızca 60 yılı geçkin şu demokrasi tarihimize baktığımızda, ne kadar hayıflanıp üzülsek yeridir.

Meclis Milli Eğitim Komisyonunda yaşananlar kimseyi hayrette bırakmadı. Zira, böyle olacağı günler öncesinden belli idi. Tartışılan konu 28 Şubat ürünüydü ve o 28 Şubat'ın ikna odacıkları CHP sıralarında bulunuyordu; hem de sayıları düzinelere ulaşmış haliyle!

Askerî vesayetin milletin üzerine bir kâbus gibi çöktüğü 28 Şubat 1997 'post modern' darbesi, o günkü REFAH-YOL iktidarına karşı yapılmıştı.

Yarın; Türk demokrasisi üniversitelerde ders olarak okutulmak istense; bu dersin adı 'darbeler demokrasisi' olur! Birbirine taban tabana zıt bu iki kavramı bir arada düşünmek ve hatta daha da ileri giderek; demokrasiyi katleden bir askerî ihtilali halka, demokrasi bayramı olarak sunmak, dünyada yalnızca bize özgü bir çarpıklık ve sapıklık olsa gerektir!

CHP'nin üst düzey bir yetkilisi ile görüştüm; 'Bu ne ki; yıl sonuna kadar beş kurultay daha toplarız' dedi. İyi de; kurultaylar parti içi sorunları halletmek, dışarıya da umut vermek için yapılmaz mı?

Eğitimimizdeki yanlış bugünün değil, başlangıcından beri sürüyor. Hani nasıl denir; ilk düğme yanlış iliklendiğinden, ondan sonra gelen bütün düğmeler ne kadar itina ile iliklenirse iliklensin hepsi yanlış olacaktır.

Önümüzdeki 8-10 yıllık süreç; çomak sokulan kovanın dağıldığı, yani suların bulandığı kritik bir dönemdir. Zira doğanın kuralı bu; sular bulanmadan durulmaz!

Devletin A'dan Z'ye kadar ve ince kılcal damarlarına değin yerleşmiş olan vesayetten kurtulması; taşların yerli yerine oturması; öyle akşamdan sabaha olacak şey değildir.

Sayısız yalan, iftira ve karalamalarla dolu tarihten milletçe soğumuştuk. Köksüzlerin dışında, milletin hiçbir ferdi ecdadına küfretmeyi ve onları inkâr etmeyi içine sindiremiyordu.

Gazetemizin başyazarı; benden 25 yaş büyük kadim dostum, tarihçi-yazar, müzikolog, mütefekkir Yılmaz Öztuna Bey'i kaybetmenin derin hüznü içindeyim. O, tam bir İstanbul beyefendisi idi; kibar ve nezaket abidesi...

İttihat Terakki zihniyeti Cumhuriyet kadrolarına da sızıp, köksüzlük hünerlerini sergilediler. Belli ki köksüzlerin dinden ve dindarlardan zoru vardı. Din adamı yetiştiren İmam-Hatip mektepleri (talebesizlik bahanesiyle) kapatıldığı gibi, din dersleri tüm okulların müfredatlarından çıkartıldı.

Türk cemiyeti 200 yıldır yaşamakta olduğu buhranını sürdürmektedir. Onca savaşlara, iniş-çıkışlara; çoğu kez yanlış ve bazen doğru ve hemen hepsi pansuman tedavi uygulamalarına rağmen, buhranın yenilememesinin yegane sebebi köksüzlüktür.

20. Asır, başsız ve korumasız kalan İslam Âlemi için yüzkarası çağıdır. İslam toplumları, binbir parçaya bölünmüş devletçiklerinin başlarına getirilen kukla yönetimleri marifetiyle; hem madde ve hem de manada tutsak edilmiştir.

'Merd-i Kıpti şecaat arz ederken sirkatin söyler!' CHP liderinin; yapılan seçimler boyunca, milletimizin CHP'nin karşısındaki partileri iktidara getirmesini "Stockholm sendromu" olarak değerlendirmesini hatırlıyorsunuz sevgili okuyucularım. Yani denmek isteniyor ki; bu millet iyi ile kötüyü ayırt etmekten acizdir; yaptığı onca seçimle iktidara taşıdığı partiler devamlı surette kendisine baskı yapıp eziyet etti.

Cihan Devleti (imparatorluk) bakiyesi olduğumuz gerçeğini göz ardı ederek yeni devletimizi kurduk. Geçmişle olan ilişkimizi inkâr, iftira ve karalama üzerine bina ederek; geleceğe daha rahat yelken açabileceğimizi vehmettik. Dünya sahnesindeki devlet hayatının devamlılığını unuttuk.

Hrant Dink davasında verilen kararda kamu vicdanı rahat değil. Gerçi daha işin Yargıtay boyutu var; dolayısıyla mahkeme henüz bitmiş değil. Ne demişler; vaki olanda hayır vardır. Vicdanları sızlatan bu kararda bile bir hayır vardır. Nitekim, kararın hemen ardında on binlerce kişi Taksim'de yürüdü ve; 'Ergenekon Caddesi' levhası indirilerek yerine 'Hrant Dink Caddesi' levhası konuldu!

30 senedir terörle savaşıyoruz. Evet; dünyanın en kanlı, en acımasız ve en çok dış destek gören terör örgütü ile savaşıyoruz ama; biz de, 800 bine yaklaşan dev kadrosu ile dünyanın sayılı en modern ve vurucu güce malik ordularına sahibiz.

Kul hakkı, malum; küfürden (imansızlıktan) sonra gelen en büyük günahlardan.. Öyle ki, affı yok! Kul hakkı konusunda, din büyüklerinin buyurdukları husus şudur: 'Bir kişi mü'min olup, bütün Peygamberlerin yaptıkları ibadetlerin hepsini yapsa, ama; üzerinde bir kuruşluk kul hakkı varsa, bunu ödemedikçe Cennet'e giremez!'