Fuat Bol

Son elli senenin gazete koleksiyonlarına bakınız, gündemin değişmediğini görürsünüz. Bizim gazetemiz Türkiye'nin kuruluş nüshaları olan 22 Nisan 1970 tarihli sayısı çerçeveli olarak odalarımızı süsler.

Siyasi istikrar olmayınca hiçbir şey olmuyor. Her şey, bu tılsımlı söze, yani siyasi istikrara bağlı. Ülke olarak, merhum Özal'dan sonra siyasi istikrarımızı kaybettik ve kelimenin tam anlamıyla "Fetret Devri"ni yaşadık.

Bu millete hizmet etmek kadar zor bir şey yoktur! Bu sistem ile (yani bu bürokrasi ile) mevcut hizmetleri başarabilmek, doğrusu, her babayidiğin harcı değildir.

"CHP muhalefetini Allah, düşmanın başına bile vermesin!" diye boşuna dememişler. CHP muhalefetinin dünyada örneği yoktur. Şahsi kanaatime göre, CHP'nin bu denli bir siyaset gütmesinin iki sebebi var.

AB'ye (o günkü adı ile Avrupa Topluluğu) ilk defa 1963 senesinde İnönü'nün imzasıyla müracaat ettik. Aynı İnönü'yü baş tacı ettiğini söyleyen bugünkü CHP en büyük AB karşıtı ve düşmanı!..

Bugün 23 Nisan 2008, TBMM açılalı seksen sekiz sene oldu. Seksen sekiz senenin (yaklaşık) otuz senesini (27 yıl) tek parti yönetimi ile geçirdik. Elli sekiz senedir de, çok partili demokrasi ile yönetiliyoruz.

Şimdi izler de birbirine karıştı! Kimin ne olduğu belli değil! Milliyetçiliğe, son zamanlarda bir de ulusalcılık eklendi! Yalnız ulusalcılar mı; daha düne kadar karşıt gruplarda gözüküp, birbirleriyle kanlı-bıçaklı olan (!) bir sürü grubun, gerçekten can-ciğer-kuzu sarması oldukları görüldü.

Biliyorsunuz, sevgili okuyucularım; bizim demokrasimiz henüz emekleme devresindedir. Kolay değil; onca İslam ülkesi arasında yalnızca Türkiye'mizin anayasasında devlet, sosyal-laik, demokratik ve hukuk prensipleri paralelinde işleyeceğini vadediyor.

CHP, dün ne ise bugün de o. CHP, demokrasi tarihimiz boyunca bir gün olsun milletin yanında yer almadı.

CHP, sandık milletin önüne konduğu günden beri iktidardan düşmüş; sandıkla iktidar olamayacaklarını anlayınca da iktidarı sürekli olarak sandığın dışında aramıştır.

Demokrasimiz yine bir dönüm noktasına geldi! Bunun açık manası, öncellikle şudur: Bizim kendimize özgü bir demokrasimiz var. Ve maalesef, bu kendimize özgü demokrasimiz, gerçek demokratik âlemde geçer akçe değildir. Bu durumu, her on yılda bir; demokrasiyi askıya alarak çok kaba bir şekilde gösterdik.

Epeyce zamandan beri; özellikle medyamızın büyükçe bir kısmı, bir yerlerden talimat almışçasına yapmakta olduğu yayınlarla toplumu geriyor. Sistemli bir şekilde her geçen gün; gerilimin şiddetini artırarak bu çeşit yayınlarla millet ürkütülmeye ve korkutulmaya çalışılıyor.

AK Parti hakkında açılan kapatma davasından sonra başta CHP olmak üzere, CHP'nin her kesimden yandaşları neredeyse zil takıp oynuyorlar. Siz onların televizyon ekranlarına çıkıp; "üzüldük!" demelerine kulak asmayın. Hayatlarının bayramını yapıyorlar!

Yukarıdaki tabiri Churchill, Filistin için kullanmıştı. Aynı tabiri, bu kez Irak için The İndependent'in yorumcusu Robert Fisk kullanıyor. İngiliz gazeteci, "Tarihten ders almayı hâlâ öğrenemedik" diyor ve ekliyor: "Afganistan ve Irak'ı kaybettiğimiz gibi, Pakistan'ı da kaybedeceğiz. Varlığımız, gücümüz ve terörümüz bizi uçuruma itiyor. Artık Müslümanları rahat bırakmalıyız."

Demokrat olabilmek, öyle her babayiğidin harcı değildir. Zira, demokrasi adam gibi adamların sistemidir! Ben demokratım demekle demokrat olunmuyor.

Bizim demokrasimiz de böyle işte; dünyadaki hiçbir demokrasiye benzemiyor. O yüzden devamlı muhtıralara muhatap oluyor. Hem de her çeşidinden.

Geçen hafta; İsrail'in Ankara Büyükelçisi ziyaretime geldi. Meclis'teki odamda kendilerine randevu verdim. Büyükelçinin Bergamalı olduğunu öğrenince; lafı uzatmadan hemen konuya girdim;

Sadece İsrail'in Filistin topraklarında kurulduğu günden beri değil; Osmanlı'nın Orta Doğu coğrafyasını terk etmek zorunda bırakıldığı günden beri o topraklarda kan ve gözyaşı bir türlü bitmek bilmiyor.

Çok partili hayata geçtiğimiz günden beri CHP, bir kere olsun halkın oyları ile iktidar olamamıştır.

TSK, Kuzey Irak'taki kara harekâtını tamamlayıp yurda döndü ya; her kafadan ayrı sesler çıkmaya başladı. ABD, "çıkın!" deyince derhal çekildik. Zaten ABD Savunma Bakanı bu maksatla Ankara'yı ziyaret etti ve Başkan Bush'un, "Yeter! Bitirin artık!" mesajını getirdi!..