Hasan Sarıçiçek

Bir takım; penaltı kazanıyor ama atamıyorsa; girdiği 10 ayrı pozisyondan bir galibiyet çıkaramıyorsa, sebep ne olabilir?

Türkiye'de spor yazarlığı yapılmıyor, herkes skora bakıyor, ona göre yorum yapıyor. Nitekim Daum da çözmüş bizim medyayı.

Yazık oldu, çok yazık!.. Şampiyonlar Ligi için beslenen dağ gibi umutlar, Dzagoev adlı tüyü bitmedik gencin vuruşunda güneşte eriyen buzul gibi çözüldü, Krasiç'in darbesiyle eridi, gitti, Moskova'da!.. Oysa?..

Dişe diş, kora kor bir mücadele seyrettik Ankara'da. Önce Trabzon başladı ama ne başlangıç!. Fırtına gibi, fişek gibi!..

Futbolumuzun "Atom karıncası" Rıza Çalımbay ile G.Saray maçını konuştum. "7'de 7 yaptırmayız!" dedi.

İlk yarı biterken, "Hangisi gerçek Trabzonspor? Belediye karşısında 6-1'lik skorla Kutup Yıldızı gibi parlayan geçen haftaki takım mı yoksa Antalyaspor önünde ilk yarıda zorlanan ekip mi?" diye düşündüm.

Kadir Gecesi'nde Ersun Hoca ile uzun uzun konuştuk. Öyle güzel şeyler anlattı ki, paylaşmam için bu köşe yetmez. Hoca, "Bir süre için futbola söylemlerimle katkı sağlamak istiyorum" dedi ve devam etti...

O nasıl bir maçtı öyle! Sabırla koruk helva olur desem öyle değil! Trabzonspor ideal kadrosuna kavuştu desem o da tam olarak hakikati ortaya koymaz.

Manuel Bartola'yı tanır mısınız? Bu Portekizli hakemin Fatih Hoca'ya kastı ne olabilir? Onu bilmem ama bildiğim şey şu; onun hocayı tribüne göndermesi, Türkiye'nin gerçek gündemini öteledi. Kimse, bugün ne Bosna maçını neden kaybettiğimizi, ne taktik hataları, ne de oyuncu seçimi ve tercihlerinin doğru olup olmadığını tartışıyor.

Maalesef!.. Büyüklük, büyük laflar etmekle olmuyor! Öyle olsaydı, Türkiye, fırsatları değerlendirir, Bosna'dan 2010 Dünya Kupası için dağ gibi bir umutla dönerdi, dün gece. Maalesef, başaramadık bunu! Yıkım üstüne yıkım çöktü içimize!

Atmosfer muhteşemdi!.. Sadece Kayseri değil; Sivas, Yozgat, Kırşehir, Konya, kısaca bütün İç Anadolu kırmızı - beyaza bürünmüş, Kadir Has Stadı'nda saf tutmuştu.

Ne büyük hata, Toulouse maçının sonucuna aldanıp, Bursaspor maçına çıkarken takımı tepeden tırnağa değiştirmek. Sonuç, malum! Yanlışlar yüzünden... Fıkra gibi bir takım olup çıktı, şu efsane Trabzonspor, yazık!

Bir, "Leş kargası" muhabbetidir gidiyor. Şahsen akil insanların bu söze alınacak bir şeyi yok. Ne de olsa, çünkü "Kişi kendini bilmek gibi irfan olamaz."

Tesadüf mü yoksa tevafuk mu? Bordo-mavililerin 6 maçta sadece 1 kez yenebildiği Manisaspor dün yine Trabzonspor'a morali çok gördü. Eski silahı Isaac'in plasesi ile vurdular Trabzonspor'u.

Aslında yazının başlığı, ''Birinci adam kim?'' olacaktı. Ama kafadan girelim istedim konuya.

İnanmak; başarmanın yarısıdır. Ama gel de anlat anlatabilirsen, yürekleri serçe gibi atan beyinlere, bunu! Neymiş efendim; Toulouse, Fransa Ligi'nin en az gol yiyen takımıymış. Allah aşkına Trabzonspor da bu ligde şampiyonluğu son iki maçta kaçıran takımı değil mi? O halde neden bu korku?

Hayret! Bir haftada bir takım bu kadar değişir mi, maalesef Trabzonspor değişmiş! Sivas'ta hayranlıkla seyrettiğim o göz kamaştıran takım gitmiş yerine umut vermeyen bir ucube gelmiş.

Galiba, "inanmak" ve "inandırmak" böyle bir şey. Umudun pamuk ipliğine bağlı olduğu bir dönemi, çelik halatla bağlıymış gibi görebilmek ve gösterebilmek. Sağ olsun Fatih Hoca bu ustalığı pek güzel gösteriyor. Son Ukrayna maçını öyle bir değerlendirdi ki, neredeyse ben dahi, 2010 Dünya Kupası finallerine bugünden gitmişiz gibi bir havaya kapıldım. Hayır, gerçek bu değil!

Heyecansız kadro ile milli his yaşanır mı, zor! Şahsen, ay-yıldızlı ekibin dün gece Ukrayna karşısına çıkan ilk on biri beni hiç mi hiç heyecanlandırmadı. "Onun da gönlü olsun" diye seçilmiş bir on bir nasıl heyecanlandırsın ki?

Rijkaardlı G.Saray'ı değerli bir kitap gibi ağır ağır okumalı diye düşünüyorum. Bu kadar kısa sürede bu nasıl bir değişim, anlamak mümkün değil. Sanki, bir önceki dönemde "atıl" diye kenara atılan hatta satılacağı öne sürülen Aydın, Linderoth, Nonda gibi isimler bu dönem birer küheylana dönüşmüşler.