Mehmet Soysal

80'li yıllardı ve gazeteciliğe daha yeni başlamıştık... O da İstanbul'da polis teşkilatının en kritik şube müdürlerinden biriydi... Etrafı o kadar kalabalıktı ki, biz sadece ayaküstü görüşebilirdik...

Tiyatro sanatçıları ayaklanmış! Neden? İstanbul Şehir Tiyatroları'nın yönetimine büyükşehir belediyesinden bürokrat tayin edilmek isteniyor, tiyatro sanatçıları soluğu meydanlarda alıyor...

İran ve Suriye'de kazanlar kaynıyor... İran nükleer silah bahanesiyle, Suriye ise demokrasi gerekçesiyle sopaya çekilmek isteniyor... Buradaki rejimler bunu hak ediyor mu?

Denizlerin, göllerin, akarsuların kirliliğinden bahsediliyor ama kimse yerinden kıpırdamıyor... Köprülerin, yolların, binaların çürüklüğünden bahsediliyor ama yıkılana kadar herkes çürüttüğü yolda ilerlemeye devam diyor...

New York Times'deki bir haberden anlıyoruz ki; Avrupa'daki ekonomik krizden sanat sektörü de nasibini almaya başlamış...

Bir gün delinin biri elinde kalın bir defterle başhekimin odasına girmiş... Bağırarak demiş ki; - Başhekim bey, beni sekiz seneden beri burada haksız yere yatırıyor ve deli muamelesi yapıyorsunuz... Bu sürede ben altı yüz sayfalık bir roman yazdım... Senin anlayacağın artık ben akıllandım! Beni buradan çıkart...

İstanbul'da yaşayan bir vatandaş avlanmak için bir tüfek alsa ve beş yıl sonra da ruhsatını yenilemek istese başına gelmeyen kalmıyor... Basit işlemler zinciri devletin bir karakolunda başlayıp bitmiyor... Sağlık raporunu almak yetmiyor...

Her büyük terör olayından sonra devletin en tepesindekilerden bir açıklama düşer ajanslara; -Terörle mücadele azim ve kararlılıkla sürecek!

Son yüzyıldan beri dünyanın her yerinde çifte standart duygusu zirvede seyrediyor... Artık çıkacak başka yeri de kalmadı... Siyasi iktidarların değişmesiyle her şey nasıl değişiyor? Böyle bir düzen gelenekselleştiriliyor...

8 Eylül'de Almanya'daki sinemalarda gazeteci Valentin Thurn'ün, Çöpün Tadına Bak adlı belgeseli gösterime girecek...

TBMM bir yasayı çıkartmak için gece gündüz çalışıyor ve ne kavgaların yaşandığına şahit oluyoruz... Bürokrat ise yasayı değil, kendi bildiğini okumaya devam ediyor... Nasıl anlamak istiyorsa veya işine nasıl geliyorsa öyle uygulayabiliyor...

Hukukçuların keyfiyeti ülkedeki adalet duygusuna olan güveni zedeliyor... Sanıktan delile gitme alışkanlığı büyük facialara davetiye çıkartıyor...

Bir dostum demişti ki; -İçinden nehir geçen ve üzerinde köprüleri olan, sokaklarında sessizliğin kol gezdiği kentleri gezmeyi seviyorum. Viyana, Prag ve Budapeşte gibi... Çünkü, insanı dinlendiriyor... Kente ait bütün pislikleri alıp götürüyor...

Dünyadaki kalkınmış ülkelerin medya sektörü analiz edildiğinde sürekli kendini yenileyen bir estetik anlayışına, olağanüstü bir planlamaya ve düşünülmüş düşüncelerin ışığında sorumlu bir yayıncılığa şahit olmaktayız...

İki yıl önce Beşiktaş yönetimine girdiğim gün sevinmiştim... Çünkü; Beşiktaşlılık duruşunda, kültüründe 'bir adam ya siyahtır ya beyaz' geleneğinin olduğuna ve yaşatıldığına inanıyorduk... Ne acıdır ki; grilik her yere sıçramış...

Spor dünyası; bir yandan üzerindeki kara lekeleri temizlemeye çalışıyor ve mahkemede aklanmayı bekliyor, diğer yandan her şeye sünger çekip hiçbir şey olmamış gibi eski günlerine geri dönmeye gayret ediyor...

Ezan okunuyor... Binlerce insan Vehhabi imamın kıldıracağı namaza cemaat olmak için koşturuyor... Kendileri dışında herkesin şirk içinde ve müşrik olduğunun fetvasını veren zihniyetin ardında namaza durduklarından ise haberdar bile değil...

Soğuk ve karlı bir günde güneşten mahrum kalan İstanbul'u bırakıp bulutsuz bir akşamüstü Medine'ye vardığımızda sıcak bir rüzgâr bizi karşılıyordu...

'Şifa bulmuş yaralar iz bırakmaz!' mış... Bir ülkenin altı yüz yıllık Osmanlı tarihini karalamaktan öteye gidemeyen bir anlayışın hâlâ eski alışkanlıklarından vazgeçmediğine şahit olmaktayız...

Siyaset; sonuçta bir hedefe varış biçimidir... Şekillendirme, değiştirme ve yönetme sanatıdır... Bazen bir düşüncedir, bir söylemdir, bir dengedir, bir karardır... Bir tarzdır, bir yoldur...