Metiner Sezer

Birçok giyim markası var dünyada. Çoğunun merkezi Paris, Londra ve New York ise de esas büyüme ve olgunlaşma yerleri doğu ülkeleri bu markaların. İtalyan markalarını marka yapan ülkelerden birisi de Türkiye. Türkiye bu markaların önce tüketicisi oldu, sonra da üreticisi.

2001 Krizi, reel ekonomiyi olduğu gibi bankacılık sektörünü de savurup attı. Kimi kapandı, kimi birleşti, kimi de TMSF'ye geçti ve 81 bankadan kala kala 48'i ayakta kaldı. Fakat, toparlandı sektör. 100 milyar dolar civarında olan aktif toplamları 228 milyar dolara çıktı mesela.

Gerçi, yönetim kurulu üyesi olarak yine danışmanlık hizmeti verecekmiş ama MAN Türkiye A.Ş İcra Kurulu Üyesi Tunç Koman, emekli oldu. Yerine, Orhan Düzgün getirildi. Geçenlerde halef selef olan bu iki yöneticiyle bir araya gelip sohbet etme fırsatı buldum.

Türkiye'de 1.5 milyon kişi işsizmiş! Ne gam? Ülkeyi yönetenler çözemediyse de vatandaş işsizlik meselesinin çaresini buldu.

Dünyanın her ülkesinde böyle bu. Bankaların ayrı bir yeri vardır. Para ürkektir. Dolayısıyla, ona ev sahipliği yapanın imajının düzgün ve ayrıca güvenli olması lazım.

Başlığı okur okumaz, 'Hadi sor, sor!' diye tempo tuttuğunuzu duyar gibiyim. İşte sorum: Bürokrasi ne demek? Türk Dil Kurumu (TDK), 'kırtasiyecilik' diye tarif etmiş açıklamasında ama sonuçta devlet işlerinin yürümemesi veya geç yürümesi değil mi?

Batı ülkelerinin herhangi birinde dünyaya gelen bir bebek şanslı mı şanslı. O çocuğun sağlığını, eğitimini ve işini garanti ediyor ülkeleri çünkü.

Okuyucu sağ olsun, arayıp halin nicedir diye sormak hiç aklına gelmez ama "Biraz param var ne yapayım?" diye sormak için arayıp bulur beni. Kelin melhemi olsa kendi başına sürer fakat yine de okuyucuyu hoş tutmak lazım. Bugünlerde hepsine, 'Uzun vadeli dolar cinsi Hazine tahvili alın' diyorum.

CEO... Her ne kadar "Chief Executive Officer" unvanını meydana getiren kelimelerin baş harfleriyse de, bir kısıltma olmayı geride bırakalı çok oldu. O şimdi başlı başına bir kelime.

Anlamak mümkün değil. Türkiye'nin dostu ve müttefiki olan ülke bir de bakıyorsun ki düşman oluvermiş. Veya tam tersi. 1960'lı 70'li yıllarda Türk aydınının ağzında sakız gibi çiğnediği "Amerikan uşaklığı-mandacılık" kavramı, daha sonraki senelerde ittifaka dönüşüp Türk-ABD dostluğu zirve yaptı.

Durup durup yazıyorum, da ne yapayım, çok önemli! Sivil toplum kuruluşları, ülkelerin motor gücü. Onlar olmadan kalkınma da olmuyor, sosyal istikrar da.

Hoppala! Bu da nereden çıktı yahu? Daha 'Gelinim Olur musun?' sendromundan kurtulamamışken, 'Patronum Olur musun?' da ne oluyor? Şaka, şaka! Yok öyle bir şey. Daha doğrusu, anlatmak istediğim şeyi daha çabuk anlatırım ümidiyle attım bu başlığı. Beyinlerdeki hazır kalıba vur ve dikkat çek! Biraz hazıra konma yani. Benim esas anlatmak istediğim başka.

Türkiye'de herkes 'Aman yabancı sermaye gelsin' diyor ama onu isteyen yok aslında. Ne demek oldu şimdi bu? 'Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu' gibi bir şey oldu işte. Nedenini de söyleyeyim.

Ülkesine birbirinden değerli şirketler kazandıran, 10 binlerce kişiye istihdam imkanı sağlayan bir iş adamına o ülke insanları imparator muamelesi yapsa yeridir ama hani? Mehmet Karamehmet'e yapılanlar herkesin gözleri önünde cereyan ediyor.

Türkiye'nin, nasıl bir AB'ye girdiğini bilmesi lazım ki, kendi rolünü ve stratejik yerini iyi tayin etsin. Türkiye, "AB'ye ne gibi bir katkı sağlayabilirim"in cevabını ne kadar doğru verirse; eli o kadar güçlenir.

Bugünlerde AB ile ilgili aldığım soruların haddi hesabı yok. Çoğu, 'avanta' ile alakalı. Hemen söyleyeyim ki, avanta mavanta yok!.. Ha, sonu iyi, o doğru. Türkiye AB müktesebatını yerine getirip üye olursa köşeyi döner. Bu kesin. Fakat, adına 'müzakere süreci' denilen dönemi başarıyla tamamlaması ve tam bir transformasyon yaşaması lazım.

Okan Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Sadık Kırbaş, hoşsohbet bir yönetici. Aynı zamanda vizyon sahibi ve de başarılı. Fakat, onu takdir etmemin asıl sebebi bu değil. Ülke meselelerine karşı gösterdiği hassasiyetten ve misyonundan dolayı beğeniyorum onu.

Türkiye'de kimliği olan üç parti say deseler; hiç tereddüt etmeden MHP, CHP ve SP'yi sayarım. Başka da yok zaten. Kendi çizgisi olan partiler bir kere bu partiler. Gençlik ve kadın kolları faal. Merkez ile taban arasındaki iletişim de öyle, saat gibi işliyor.

Adına, ister 'bürokratik oligarşi' deyin, isterse 'siyasi basiretsizlik' hiç fark etmez. O malûm kafa Türkiye'yi kilitledi. Koskoca ülke menfaatini bilemez hale geldi. Global bir dünyada yaşıyoruz ama kafamız hâlâ kuma gömülü! Kültürsüzlükten kaynaklanıyor bu durum.