Murat Başaran

Bir uzak ağaç arıyorum... Altında oturup sırtımı yaslamak, hayattan kopup hayatı düşünmek istiyorum. Uzak ki, her tesirden azade ve fakat gönlümün sahrası kadar yakın...

Ne dediği anlaşılmayan malumatfuruş tarihçimiz Murat Bardakçı, bir önceki hafta Cüppeli Ahmet Hoca ile yapılan programdaki halini eleştiren seyirciye, "Sana ne, istediğime kıkırdar, istediğime surat asarım" diyor ve kendi programının daimi konuklarına dönüp, "Yahu, siz olsanız, altınıza iş...., adam komik ne yapayım" diyerek nezaketinin çapını sergiliyor.

Norşin veya Güroymak... Şimdi detaylı Türkiye atlasına bakıp tek tek bütün köylerin isimlerini gözden geçirmek geliyor içimden... Türkçe mi? Değil mi?

Çiğ, çıplak ve arsız bir aydınlığın içinde... Bir kandil yakıyorum, içimi ısıtacak... İçinde eski bir mum; hatıralardan fitili... Bu aydınlığın içinde... Karanlığım...

İnsanın açmakta zorlandığı kapılar olur bazen... Kapının dışında bekler, strateji geliştirirsiniz önce...

"Gaiblerden bir ses geldi: Bu adam,

İlk defa kaymakamlığa gideceğim. Çünkü eğitim kurumu görüntüsüne sahip, fakat makamlarında fosur fosur sigara tüttürürken, çocukları nasıl kafaya alacaklarını bilen memurelerin yönettiği bir iş yeri hakkında şikâyetim var.

Yazdıklarım üç-beş kitap haline geldi ve yirmi yıldır bir şekilde piyasada bulunabiliyor.

Bahçenin bir köşesinde yer hazırlamak... Toprağı inceltip, ekim yapılacak hale getirmek.

1974... Sokağın tek televizyonu karşısında kadınlar toplaşmış, ağlaşıyorlar... Siyah beyaz ekranda "Kıbrıs Çıkartması" görüntüleri... Karartma günlerimiz...

Moda şimdi... Veya trend... "Duruş" bir insanın veya kurumun karizma veya fazileti için başlı başına en uygun belirleyici sıfat... Biz bir esas duruşu bilirdik askerden kalma, içimizden söküp atamadığımız... Sonradan Beşiktaş altını çizdi herhalde, "Beşiktaşlı duruşu" diye... Gerçi Mehmet Topuz transferi kimsede duruş muruş bırakmadı Beşiktaş başta olmak üzere. Bu afili lafın, söylenme zevki ve karşı tarafta uyandıracağı potansiyel saygı veya kıskançlıktan başka bir numarası yok... "Başlarım duruşuna senin" bir tepki olarak çok kolay harekete geçiyor. Bu bir risk!

Toprağın ve çiçeklerle yaprakların gecenin nemiyle hemhal olduğu...

Hayat kapıyı çaldığında evde değilseniz... Yaşamaya çalıştığınız şeyin ne olduğunu anlama fırsatı kaçmış demektir. Telafisi olmaz.

Kibarlık, ölçü, seviye... Hayal kırıklığına kurban oluyor. Ve kelimeleri seçmekte zorlanıyorum... Hüsamettin Cindoruk'un kısbet giyip yağlanması, tarihimize traji-komik bir hadise olarak geçecek ve gelecek nesiller böyle bir zeminin aktörleri olarak bizi ayıplayacaklar. Çünkü hazmedebiliyoruz.

Kendimi bir an Kurtlar Vadisi'nde ve ihtiyarların gizli toplantısında zannettim... Gerçi bu format, yirmi küsur yıldır aşina olduğum ve ucundan kıyısından çekiştirdiğim, oturumları yöneten Başkan'a üç-beş yıldır "Hadi artık başlat şunu" diye hasretimi belirttiğim bir format ama...

Kolay ölünen ülkem benim. Cenaze pazarında gözü dönmüş tüccarlar... Yetimlik, öksüzlük, yalnızlık kiloyla metreyle... Anneler gününe, çiçekli mezarlı ahmaklık haberleri.

Gidersin.

Avucunun içinde radyo... Radyo kulağında... Ajans dinliyor. Kadıköy'de, eski iskeleye doğru yürüyor. Gerçek mi, rüya mı?

Saygının temelinde ya sevgi vardır ya da korku... Size duyulan saygının nasıl olmasını istersiniz?

Milletvekili dokunulmazlığı kalksın diye yırtınanlar var ya...