Murat Başaran

Reka­be­ti fa­na­tizm bo­yu­tun­da olan Fe­ner­bah­çe­li­ler ve Ga­la­ta­sa­ray­lı­lar, ak­lı ba­şın­da bir iki ön­cü­nün yol gös­ter­me­siy­le bir ara­ya ge­le­bil­di­ler.

İnsan ken­di­ni bü­tün mad­di men­fa­at­ler­den ve bağ­lı­lık­lar­dan so­yut­la­ya­bil­di­ği an­lar­da... "Akl-ı se­lim"in ilk dal­ga­la­rı vur­ma­ya baş­lı­yor ve bi­raz da "ben­cil­ce" gö­rü­nen bir en­di­şe ile "Ne ola­cak be­nim ha­lim?" so­ru­su­na ta­kı­lı­yor. En an­lam­lı ve işe ya­rar so­ru bu­dur: "Ne ola­cak be­nim hâ­lim?"

Adam ha­pis­ten çı­kar çık­maz bü­tün ana ha­ber bül­ten­le­ri­nin baş­kö­şe­si­ne otur­du. Bi­raz da­ha rey­ting, bi­raz da­ha pa­ra uğ­ru­na ya­pı­lan, o ada­mın yap­tı­ğın­dan ve­ya yap­tı­ğı id­di­a edi­len­den fark­sız­dı as­lın­da... Tıp­kı aşa­ğı­lık "çöp­ça­tan" prog­ram­la­rı gi­bi...

Ben bir an­da dün­ya­nın en zen­gin in­sa­nı ola­bi­lir mi­yim? İman sa­hip­le­ri­nin ver­me­si ge­re­ken ce­vap, "Evet, Al­la­hü tea­la is­ter­se, olur­sun..." şek­lin­de­dir. Bir an­da...

Yedi bu­çuk mil­yon eu­ro har­ca­mı­şız ken­di­mi­zi gös­ter­mek için Frank­furt Ki­tap Fua­rı'nda... "Onur Ko­nu­ğu" ol­mak el­bet­te eş­siz bir fır­sat ve ne har­can­sa ye­ri­dir. Ama har­ca­nan ye­ri gö­re­me­dik.

Call Center... Yani "Çağrı Merkezi"... Kullandığınız ürün veya hizmetle ilgili size hizmet sunan, sizin problemlerinizi halleden servisler... İlk önce aklınıza bankalar geliyor değil mi? Sonra Gsm operatörleri...

Hani tren usul usul hareket edince... Hani eller ayrılık hüznüyle, kavuşma heyecanıyla sallanınca... Hani genzi yakan bir duman ortalığı kaplayınca... Hani gideni gözünüz görmez olunca artık...

Restorasyon işi, oldum olası işkillendirmiştir beni... Korkarım çünkü... Aklıma önce Şehzadebaşı Camii gelir... Neredeyse yapım süresinden daha uzun bir restorasyon rezilliği... Ve sonrasında caminin içinden kaybolan tarihî değerler...

Gazetenin iftarı... Şimdi bir kısmı emekli olmuş, bir kısmı bir başka yerde çalışmaya başlamış ama yolu bir şekilde Türkiye Gazetesi'nden geçmiş yüzlerce sima... Ve hal-i hazırda görev yapan ekip...

Son seferinin, son durağında yaşlı bir vagon...

Duman kokar İstanbul'un eski semtleri... Duman kokar o dar sokaklar... Birbirine yaslanmış, yaşlı evlerde yaşanır hayat... Ve illâ ki ramazan...

Ben iki dedemi de göremedim. İlki benden altı yıl önce vefat etmiş. Diğeri doğumumdan yirmi bir gün sonra.

erde gazetecilik var hâlâ. Islah edemiyorum... İddianame ve ilgili klasörler internete düşünce üşenmeyip indirdim ben de. Neticede arşiv-vesika...

Derken, vakit kalmadı; anladım. Sızma zeytinyağının üstünde taze bir kekik yaprağıydı aşkım. Beyaz porselen bir kâseye kalbimi bandım... Binlerce yıllık asil kökün usaresi...

Bitlis gibi Doğu'nun en fazla geri kalmış illerinden birine "Fen Lisesi" açılması, elbette kulağa hoş geliyor. Eğitim şart ya!

Aslında "Modern Zamanların Kimlik Problemi" gibi, okuyucuyu daha baştan vazgeçirecek bir başlık olabilirdi. Okuyucu?

Geçen gün bir radyoda tanınmış hanım yazar beylik cümlelerle Türk toplumunun okumadığını anlatıyordu.

Yolumuz yoktu. Yani hareket kabiliyetimiz...

Allah şaşırtmasın. İnsanı dünyada ve ahirette rezil edecek imtihanlardan korusun.

Hava sıcaktı... Yorulmuşlardı. Üç kişiydiler. İhtiyar çınarın dibine çöktüler. Biraz nefeslendiler. Yanı başlarında çiçekler vardı. Ufukta dağlar, yüreklerinde aşk vardı. Söylenecek sözleri, anlatacak hâlleri vardı. "Bir zamanlar..." diye başladı söze içlerinden biri... Evvel zamanı anlattılar...