Mustafa Selçuk

"Yok daha neler" diyor olabilirsiniz. Ben de ilk okuduğumda aynı tepkiyi verdim. MÜSİAD'ın açıkladığı Petrol Raporu'ndaki bir tahminden bahsediyorum.

Fark ettiniz mi bilmiyorum ama, geçtiğimiz pazar günü bir yıldönümü idi: Türkiye'nin üzerinden geçen ekonomik silindirin 5. Yıldönümü. Milyonlarca insanı, binlerce şirketi tarumar eden bir felaketin sene-i devriyesi.

2001 yılına kadar şirketlerin bilançolarında faaliyet dışı kârlar faaliyet kârlarından fazlaydı; hem de bir hayli fazla. Açık pozisyon taşıyanlar da, ihracat geliri olanlar da, üretim veya ticaretten ziyade döviz kurundaki değişimlerden para kazanırlardı.

AB ile müzakerelerin başladığı tarih olan 3 Ekim'den sonra Türkiye gündemine sokulan olayları ardı ardına düşünmeye çalışın.

Gündem yay gibi gerili iken, gelin bugün biraz daha yumuşak bir konuyu konuşalım: Sigara yasaklarını ve kısıtlamalarını, bir de özgürlük noktasında değerlendirelim. Sigaranın, bağımlılık yapan tüm maddeler gibi sağlığa da cebe de zarar verdiği bir vakıa. Yani hiç kimse sigara içmeye özendirilmemeli.

Başlıktaki ifade Garanti Bankası Genel Müdürü'ne ait. Kredi kartlarına getirilen düzenleyici yasadaki bazı hükümleri yorumlarken, "kredi ve risk bizim işimiz, kanunla faiz ve limit belirlemeye gerek yok" diyordu.

Yapılan şey tek kelime ile iğrenç bir provokasyon. Her müslümanı yerinden zıplatacak ve gönlünü acıtacak bir bayağılık... Haliyle tepkisel şiddeti de kolaylıkla tetikleyecek bir çirkinlik.

İşte bir Türkiye klasiği daha: İhalesi yapılan, devri gerçekleşen, parası tahsil edilen Tüpraş özelleştirmesinde yürütme durduruldu.

İsveç Ticaret Merkezi, dünyanın en saygın araştırma şirketlerinden MORI'ye Türkiye'deki Kurumsal Yönetim algılaması hakkında bir araştırma yaptırmış.

Kredi kartı, modern hayatın vazgeçilmezlerinden biri haline gelen ödeme aracı. Alışverişi kolaylaştırmanın ötesinde, tüketim harcamalarının kayıt altına alınmasının en temel aracı.

Başbakan, erken seçim teranelerinin bir türlü gündemden düşmemesini "alışkanlıklar rejimi" tabiriyle açıklıyor. Ezberleri çok olan bir ülke Türkiye.

Rahmetli Özal, dünyadan bihaber ve içine büzüşmüş halde yaşayan Türkiye'yi, bizim dışımızda devasa bir dünya olduğu gerçeği ile yüzleştirmişti.

Özelleştirme ihalelerinin ardı ardına geldiği günlerde,mahut "ulusalcı cephe" yine ortalığa dökülmüş ve "vatanın malları yabancıların eline geçmesin" diyerek, ihalelerde yerli sermayenin yanında saf tutmuşlardı. Sermayenin yerlisi yabancısı olmaz, önemli olan ülkeye sermaye girişidir diyenler ise milli duygudan yoksunlukla itham edildiler.

"Sen çal biz oynayalım" türünden bir gündem daha ısıtılmaya başlanıyor galiba. Mini seçim adıyla yapılan bir anketin sonuçlarının gelecek seçimde koalisyonu işaret ettiğine vurgu yapılarak "koalisyon kültürüne alışmaktan" bahsediliyor.

Kuş gribi velvelesi, biraz yoğunluk kaybetse de, "güzide basınımızın katkılarıyla" devam ediyor.

Memleketimizde üç meslek grubunun mensupları bulundukları her yerde meslekleriyle ilgili sorulara maruz kalırlar.

Merak etmeyin, sosyolojik tahlillere girecek değilim. Ancak yaşam tarzımızla, hadiseleri idrak etme biçimimizle, hayatla ve çevremizle kurduğumuz münasebet şeklimizle modern şehirli toplum olmaktan uzakta bulunduğumuz da aşikar.

Dünya Sağlık Örgütü (WHO) böyle diyor. Neden? Çünkü insana yönelik bir salgın durumu yok; alınan tedbirler ve bilgi akışı bilimsel olarak yeterli düzeyde.

Ya bir uçta, veya diğer uçta olmak bu ülkenin vazgeçilmez kararkteristiği galiba. İster ekononomik kriz, ister deprem, ister kuş gribi, ister siyasi gerginlik.

Türkiye'nin "dev karadeliği" olan sosyal güvenlik sistemi, çalışan nüfus için hakikaten gelecek güvencesi sağlıyor mu bilmiyorum. Her sene milyarlarca dolar açığı bütçeden kapatılan, emekliliğin güvence olmaktan çıktığı bir sistemin geleceği de çok aydınlık olamaz ki.