Mustafa Selçuk

Geçen salı akşamı Koç Finansal Hizmetler CEO'su Kemal Kaya Bey ve Şirketin CEO'su Federico Gihizzoni'nin ev sahipliğini yaptığı bir akşam yemeğinde bir araya geldik. Toplantının amacı Koç ailesine 28 Eylül 2005 tarihi itibariyle katılan Yapı Kredi Bankası ve iştiraklerinin yeni dönemdeki çalışmalarıydı. Öncelikle gelinen nokta, sürecin işleyişi ve gelecek vizyonlarını sohbet ortamında paylaşma imkanı bulduk.

Dünya ekonomisinde ciddi bir köpük olduğu söylenir. Kağıda dayalı piyasaların iktisadi büyüklükleri sürekli şişirdikleri bir gerçek. Gerçek ticari işlemlerden, üretimden elde edilmeyen lakin para birimleri arasındaki veya ülke enflasyonları arasındaki fark üzerinden kazanılan paralar genellikle kaydi değerlerdir.

Serbest piyasa mekanizması işlemeye başlar. Yani fiyatlar serbestçe oluşmaya başlar, rekabet şartları yerine oturur, özel sektör güçlenmeye ve belirleyici olmaya başlar.

AB müzakereleri fiili olarak başlıyor. 35 fasıldan en hazır olduğumuz ve nispeten kolay olanlarıyla başlayacağız tabii ki.

İki buçuk günlük bayram tatili sonrası borsa ve serbest döviz piyasasında dolar haftaya hızlı başlarken spot piyasada bono bileşik faiz oranları sakin seyrini sürdürdü.

İletişim ve ulaşımda yaşanan başdöndürücü ilerleme liberalleşme ile de birleşince, ekonomik sınırlar iyice silikleşti. Artık tek bir pazara hakim olmak, bir ülke veya şehirde büyük olmak yetmiyor.

Parası dandik olan ülkelerin kaçınılmaz sonucudur dolarizasyon. Ne demek dandik para? (Asaf Savaş Hoca'nın izni ile). Satın alma gücü kalmamış, değer kaybetmekten başı dönmüş paradır dandik para.

Her türlü yapaylıktan, mesaj kaygısından uzak, toplumun kendisini gerçekten mutlu ve huzurlu hissettikleri günlerdir bayramlar.

Bu ülkede bir kısım insan ciddi anlamda kriz iptilasına tutulmuş durumda. Bunda hiç şüphem yok.

Türkiye'nin müzminleşen yarası: Sosyal Güvenlik Sistemi. Vatandaşın gelecek güvencesi olması gereken sistem, başlıbaşına güvensizlik unsuru halinde. Her sene bütçenin içinden milyarlarca dolar, sosyal güvenlik sisteminin açıklarını, daha doğrusu kara deliklerini kapatmak için aktarılıyor. Y

2006 bütçe taslağı, bir anlamda AB'ye uyum noktasında Maastricht kriterlerini karşılamak için atılan önemli bir adım olarak görülebilir.

Dünya piyasalarıyla paralel hareket eden piyasalarımız haftaya olumlu sayılacak bir açılışla başladılar ve gün boyu olumlu seyri devam ettirdiler.

Türkiye Komünist Partisi eski Genel Sekreteri Nabi Avcı bir yazısında "Hepimiz Değişeceğiz" diyor. Aslında bunu "hepimiz gelişeceğiz (tekamül edeceğiz)" şeklinde de okumak mümkün.

Seçkinci zümre ile halkın gündeminin ve önceliklerinin bu derece ayrıştığı bir ülke var mıdır acaba? Veya soruyu şöyle soralım: Hangi demokratik ülkede seçilmişler ile atanmışların gündemi bu derece farklıdır? Statüko ile halk arasında, ülkenin gerçek öncelikleri ile yapay hassasiyetler arasında biteviye bir ayrışma var Türkiye'de.

2006 bütçesine ilişkin detayları, Maliye Bakanı'nın ağzından, biraz da teatral bir biçimde dinledik. Maastricht kriterlerinin birincisi olan bütçe açığının GSMH'ya oranını (yüzde 3) bu yıl sonunda tutturmayı zaten bekliyorduk.

Avrupa müzakerelerin kapısını açtıktan sonra borsanın roket gibi fırlayacağını düşünenler günlerdir düşen hisse fiyatlarının şaşkınlığını yaşıyorlar. "Beklenti bitti, gerçekler satılıyor" diye düşünenler var.

Bir haftadır dünya piyasaları çalkalanıp duruyor. FED'in faiz artırımıyla yatıyor, petrol fiyatlarının seyri ile kalkıyoruz.

Türkiye'de birçok konuda yaşanan ikili kutuplaşmanın ve buna bağlı abartılı tepkilerin altında kendimize, yaşadığımız ülkeye ve onun insanına bir itimat eksikliği var mıdır acaba? Öyle ya, ne zaman bir yabancı Türkiye'ye ilgi duysa, yatırım düşünse hemen şüpheler basıyor üstümüze. Veya siyasi yapımızla, idare tarzımızla ilgili her eleştirel fikre savunmacı bir refleksle karşılık veriyoruz.

Pratik ifadeyle, ülkenin döviz cinsinden gelirleri ile giderleri arasındaki farkı cari denge diye tarif edebiliriz. Çıkışlar fazla olduğunda açık oluşuyor.

Müzakere tarihi verildiğinde Türkiye'nin hikayesi değişmeye başlamıştı. Krizlerin, siyasi yalpalamaların, vizyonsuz politikaların yerini küresel dünya ile entegrasyonda kararlılık gösteren azimli bir irade alıyordu artık.