Naci Arkan

Bazılarına yürekten gelen gülümseme, bazılarına tüm benliğinden fışkıran kinle kaplı haykırış... Uzatılan dostluk elleri bile adamına göre...

Biz daha çoook 9 yıllar bekleriz. Bir tarafta Türkiye Kupası'nı 13 defa götürmüş G.Saray. Diğer yanda 22 yıldır bu kupanın hasretiyle yanan F.Bahçe.

Bir gün önceki lig heyecanına bakınız, bir de dünkü sıradan maçlara. Zirvedeki kritik durum çerçevesinde ayın gün ve aynı saate alınan karşılaşmalar haftaya damgasını vururken, Beşiktaş boş günün eğlencesi oldu sanki.

Kaybolan güzellikleri göz önüne çıkaramazsak, iyi şeyleri yakalayamayız" diyen bir "cam kız" iki gün önce, hayata veda etti...

Deseler ki, "Bu ligde öyle bir maç söyleyin ki, seyretmemek kayıp olmasın!" İşte bunun cevabı dün geceki Ç.Rize-Beşiktaş karşılaşmasıdır. Futbol, heyecan, hırs ve kalite yoksunu "iş olsun torba dolsun" bir 90 dakika eziyetinin seyredilmesi bir cefa. Anlatması bir cezadır insana...

İngiltere'nin simgeleşmiş iki ismi, Başbakan Winston Churchill ile yazar George Bernard Shaw, birbirine zekice takılmaktan özel zevk alırlarmış...

F.Bahçe zaferinden sonra bütün olumsuzlukların üzerine sünger çektiren Beşiktaş dün de yürüye yürüye Konyaspor'un işini bitirdi.

İnsanlarla alay etme, aşağılama ve dalga geçme sanatı, şu günlerde futbol maçlarında da gündeme oturdu...

Kadıköy'de yok yoktu dün gece. Heyecanın en doruğu. Küfürün en katmerlisi. Mücadelenin en şiddetlisi. Ve de en olmadık zamanlarda atılan şok goller. Onun için bu derbi kolay kolay zihinlerden silinmeyecektir.

Küçük kedi cevabı yapıştırmış: "Bir kedi için en güzel şeyin mutluluk; mutluluğun da kuyruğum olduğunu öğrendim."

Yılmaz Vural'ın döve döve adam edemediği A.Gücü, İnönü Stadı'nda Beşiktaş'ı kahraman yaptı. Yıllar öncesinin 8-0'lık G.Saray mağlubiyetinin altında bir bit yeniği arayan taraftar, intikam maçı gibi gördüğü bir gecede gollerle aydınlandı. Sahadaki futbolla (!) kendine göre mest oldu. Ön

Teknik direktör, ilk yarı sona erdiğinde, soyunma odasına hışımla girip, oyuncusuna sordu: "Nasıl kendi kalene gol atarsın yaa?.."

Bu Beşiktaş'ın amacı ne? Şampiyonluk uçmuş, kupa hayali sönmüş, arzulanan tüm güzelliklerin üstüne perde çekilmiş.

Her insan yanlış anlatabilir, her insan yanlış da anlayabilir... Bazen, kimseleri incitmeden tuşlara basarken, Türkçe'nin düşünce tarzlarına göre uzayıp kısalabileceğini kestiremiyorsunuz...

Mersin'de iki veledin ayağa kaldırdığı Türkiye, gereken dersi her geçen gün artan coşku ile yeniliyor. İşte dün gece İnönü Stadı.

Kapkaçın en geçerli meslek olduğu günümüzde, birileri ortaya çıkıp da "Bu işi frenleyemiyoruz... Milletten özür diler, istifamızın kabulünü rica ederiz" diyemiyor...

İnönü'de küfürü elbirliğiyle kaldırırken, ne yazık ki, futbolu da peşinden sürükledik. F.Bahçe'ye yaklaşma fırsatı bulmuş Trabzonspor olsun, sadece prestiji için mücadele veren Beşiktaş olsun, dün gece futbollarıyla sınıfta kaldı.

Kendi haline giden bir ligin, nihayet seyri, şekli, şemaili değişti... Bunun için hakem Cem Deda'ya herkesin bir teşekkür borcu olmalıdır!.. Kurgulu bir ligin, kurgusunu bozduğu için...

Ne seyirci, ne futbol, ne kalite... Dün İnönü akşamında hiçbiri yoktu bunların. Bu maça gelmeyenleri, görmeyenleri kıskandık adeta. Hiç olmazsa onlar martın kapıdan baktırıp kazma-kürek yaktırdığı günde üşümediler, sinirlenmediler, futbol adına utanmadılar.

Çekememezlik... Bencillik... Üçkağıtçılık... Bugünlerde sık rastladığımız çirkinliklerin başında geliyor bu üçlü... Kedinin uzanamadığı ciğere "murdar" demesi gibi, bir de hiçbir şey yokmuş gibi davranmıyor mu insanımız; işte esas iğrençlik burada başlıyor...