Öcal Uluç

Gazetelerde hem de iç sayfalarda iki-üç sütunluk ve de 10 satırlık bir haber, üstelik başlığı da tahrif edilerek ve muhataplarını tahrik edecek şekilde atılmış bir haber... TV'lerde de 15-20 saniyelik bir haber ya olmuş, ya olmamış!.. "Özkan Sümer, 'Fenerbahçe taraftarı teröristtir' dedi!" Haberi okuyorsunuz, Trabzonspor Başkanı "Fenerbahçe taraftarı için değil, Trabzonspor maçında tribünde olay çıkaran bir grup için" bu sözü söylemiş... Aradaki fark çok büyük ve hatta "başlık ile haberin nerede ise ilgisi yok!.." Ve sonrası....

Sevgili Kemal Belgin de olmasa, "Enke Skandalı'nda Daum'un sorumluluğu" konusunda, nerede ise anlı-şanlı Türk spor medyasında dişe dokunur hiçbir şey yazılmayacak, söylenmeyecekti!. Eğer "yazan veya söyleyen olmuşsa", ben görmemişsem ya da duymamışsam, söyleyen ya da yazan meslektaşlarımdan özür dilerim!. Ayrıca, yazan ve söyleyen varsa dahi, "sayıları o kadar azmış ki", sesleri de sedaları da pek duyulmadı!.. Hatta... Açıkça belirtmeliyim ki, bu tuhaf, bu gülünç skandal, "Alman Spor Medyası'nda", Türk Spor Medyası'ndan çok daha fazla yer aldı ve "dâhi" Daum çok daha fazla eleştirildi!. Bizde, "dâhi" Daum eleştirilmez!..

Futbol Millî Takımımız'ı beğenmedim; "takım oyunu yok!.." Eskiler, bir ikisi hariç "maçı umursamadı"; yeniler, "kendilerini göstermek için" takım oyununu umursamadı!.. Sonuç... Şenol Güneş Hoca'nın işi zor!.. Zorlukları sıralamak kolay: Defans rakibe kolay gol fırsatı veriyor... Orta saha bol bol top kaptırıyor, pas hatası yapıyor..

Hiç utanmaları yoktur!.. Alenen ve resmen İstanbul'un Üç Büyük Kulübü'nün "yalakalığını ve savunuculuğunu" üstlenirler!.. Bu konuda, "çok anlamlı, çok netameli" iddialar ortaya atılmıştır, haberler, yorumlar yazılmıştır!.. Kısacası ve özetle "şaibeli" bir yalakalık ya da "gönüllü" bir bady-guard'lıktır, bu!.. Anadolu'nun bir kentinde "olay çıktığı zaman" yazılmadık şey kalmaz, gösterilmedik detay kalmaz, yapılmadık yorum kalmaz; üstelik bu olaylar hiç unutulmaz ve kimseye de unutturulmaz.. Kilis'in "ünlü" sözü ile "Pişir pişir ye müceddere" misali, ısıtılıp ısıtılıp okuyucunun, izleyicinin önüne konur!..

Kaleci Enke'nin ülkesine dönüş anlarını bilmem ki TV ekranlarında izlediniz mi? Koca hava limanında "yapayalnız" bir genç adam... Bitmiş ve tükenmiş... Üzüldüm... "Kendimi onun yerine koydum!.. Gözlerim nemlendi!.." O genç adam, ne ümitlerle gelmişti Türkiye'ye ve Fenerbahçe'ye.. Üstelik itiraf da etmişti; "Rüştü gibi bir kaleciden kaleyi devralmanın baskısı altındayım... Uzun süredir oynamadım... Alışmam ve baskıyı atmam için bir süre lâzım... O süreyi kısaltmak için elimden geleni yapacağım!.." Kim ne derse desin, Avrupa'da "adı duyulan", en büyük kulüplerin kadrolarına girmiş, kalelerine geçmiş bir futbolcu!.. Ve bu kadar samimi... Bu kadar mütevazı...

Bu yazıyı Galatasaray'ın 3-0 kazandığı maçtan hemen sonra yazıyorum. Ertesi sabahı, yani dün sabahı beklemedim... Gazetelerin "insanları kandıran" manşetlerini, Galatasaray'ı "pohpohlayan" yorumları okumadan yazmak istedim!.. Galatasaray kötü oynadı... Galatasaray farklı galibiyeti "iki şans golü ile buldu!.." Bulgar Şampiyonu'nun gol atmaya niyeti yoktu, gücünün de olmadığını gördük!.. Üstelik uzun süre de 10 kişi oynadılar!..

Elin oğlu, hele "kronometre - metre - rüzgâr - derece - rekor" ilişkisinin ön şart olduğu sporlar için tesis yaparken, "günlük - aylık - mevsimlik - yıllık" ortalamalardan da öte 10 yıllık, çeyrek asırlık, asırlık "meteoroloji kayıtlarını" mimar ve mühendislerinin önüne koyar! Biz ise, bize daha bir 20 yıl "olimpiyat verilmeyeceğini" bile bile, "Olimpiyat Stadı"nı bitirir ve yapımı için 150 milyon dolar, ondan fazlasını da ulaşım, su, elektrik gibi alt yapı hizmetlerine harcadığımız bu "şaşkınlık" abidesini, İstanbul'un "en rüzgârlı, en soğuk yerine yapar", üstelik de tribünleri, "kuzey-güney rüzgâr yönünü kesecek şekilde değil de, rüzgârı tam bir boğazın içine sokacak ve hızlandıracak şekilde" oturturuz!..

Yıllardır "aynı" tablo!.. "İnsanlar öldürülüyor"; lâftan öteye bir şey yok!.. Bu kaçıncı olay? İzmir'in adını da, sporu da, futbolu da, insanlığı da lekeleyenler, bugünlere göstere göstere, adım adım geldiler!.. Ne yapıldı; hiç!.. Şimdi ne yapılıyor; hiç!.. Ah'lar, vah'lar, kınamalar, nutuklar, yazılar... Sadece bir-iki gün... Sonra gene uyku... Yeni olaylara ve yeni ölümlere kadar!.. Salı gecesi Alsancak Stadı'nda ve etrafında "insanlık adına" utanç verici tablolar yaşandı, spor katledildi, kan aktı... Ne yaptı, anlı-şanlı Futbol Federasyonu? Ne yaptı, anlı-şanlı medyamız?

Şimdi aktaracağım cümleyi, "bir futbol yorumcusu" ya da "bir spor yazarı" yazabilir ama "bir bilim adamı" yazamaz!.. Zira, "bilim adamı" yargılarında "tarafsız olmak" zorundadır, "bilimsel değerlerin ve verilerin sonuçlarına bakmak" zorundadır, olaylara "her yönü ile bakmak" zorundadır, "kullandığı kelimelere, deyimlere dikkat etmek" zorundadır!. Bakınız, sevgili Turgay Renklikurt Hocama "Yapma be hocam" dedirten cümleye: "Stadyumlar, öfkenin boşaldığı dev boyutlu birer KLOZET niteliğini hep koruyacaktır." Bu cümlenin sahibi, Ankara Üniversitesi öğretim üyelerinden Yrd. Doç.Dr Ertan Kılcıgil!..

4 yılda bir düzenlenen "Dünya Bilim ve Futbol Kongresi"nin 6.'sı Türkiye'de yapılacak; Antalya Kemer'de!.. Geçen haftalardan birinde sizlere tanıttığım genç "spor bilimcisi" Mefkur Ural Almanya'dan telefonla haberi verdiğinde heyecan içinde idi: "Dünyanın en ünlü spor bilimcileri ve futbol otoriteleri gelecekler, spor ve futbol üzerine yapılan araştırmalar tartışılacak ve sporun, futbolun teknik ve bilim yönünü güçlendirecek yeni bilgiler paylaşılacak. Her dört yılda bir düzenlenen kongrenin dördüncüsü 1999'da Sidney'de, beşincisi 2003'ün Nisan'ında Portekiz'de yapıldı. Türkiye için büyük bir olay, Türkiye ve Türk futboluna nasıl değer verildiğini de gösteren bir olay!..."

Defteri teke indirmek!.. Maliye Bakanlığı Gelirler Genel Müdür Vekili Osman Arıoğlu gürlemiş: "Bu defa bizden anlayış beklemesinler... Biz kulüplere yapacağımız kolaylığı yaptık, bekledikleri anlayışı gösterdik.. Artık kayıt dışı ekonomi ile yoğun bir mücadele başlatıyoruz, onun için transfer ücretleri konusunu çok dikkatle takip edeceğiz. Kulüplerimiz bu konuda ahlâklı ve dürüst davranmalıdırlar. Vergi kaçıranlara acımayacağız!."

Karizma... Karizma... Karizma... Sevgili kardeşim Hıncal Uluç başta olmak üzere, "Şenol Güneş'e Türk Milli Takım Teknik Direktörlüğü'nü yakıştıramayanlar" grubunun pişirip pişirip önümüze koyduğu sebeplerin en başında yazılı olanı, işte budur!.. Onların kaleminden belki bin defa şunu ve benzer satırları okuduk: "Şenol Güneş'in karizması yok, futbolcu da, taraftar da, gazeteci de hâlâ ona güvenemiyor, inanamıyor, kritik, çaresiz dakikalarda herkes karizmalı bir hoca, bir beyin, bir kurtarıcı arıyor!.." Sanki, Fatih Terim'ler, Mustafa Denizli'ler ve "dışarıdan" âlâyı vâlâ ile getirilen anlı-şanlı "karizmalılar", Türk Milli Takımı'nı defalarca Avrupa ve Dünya Şampiyponu yapmışlar da, Şenol Güneş yapamamış gibi..

Ben, Fatih Terim'in yerinde olsaydım, dün sabah Türkiye Spor Yazarları Derneği ile Basın Konseyi başkan ve yöneticilerini, spor sayfalarının ve spor ekranlarının müdür, şef ve sorumlularını davet ettiğim bir basın toplantısı yapar ve önüme yığdığım "cuma günkü" gazetelerin spor sayfalarında çıkan "Galatasaray ile ilgili haberleri" tek tek okurdum!. Ve "Türk Spor Basını"nın ne halde olduğunu ortaya açık açık koyardım!.

Sevgili kardeşim, değerli meslektaşım, bir zamanlar çok eleştirdiğim başkanım Attila Gökçe'nin "by-pass" ameliyatı geçirdiğini sevgili Şakir Süter'den haber aldığımda dona kaldım. Bir ay içinde "önce" bir başka değerli meslektaşım, sevgili kardeşim Ünal Tümin, sonra da Attila Gökçe... Bizim meslekte, "yüreği yumuşak ve sevgi dolu olanların kalp damarları çok çabuk doluyor ve tıkanıyor", anlaşılan!..

Pazartesi günü tam beş saat TV karşısında çakılı kaldım.. Nefes kesen "bir gerilim filmi" seyreder gibi, gözlerimi ekrandan ayıramıyor, inanılmaz bir mücadelenin "tanığı olmanın" dayanılmaz heyecanını ve keyfini yudumluyordum!.. Bu arada "yarım asra yaklaşan" bir meslek hayatının ilk yılları da "bir rüya gibi" gözlerimin önünden akıp geçiyordu!.. 1950'li yılların ikinci yarısındaki Yeni Gün'deki günlerim.. Günlerimiz...

Hooijdonk'un peşinden koşun... Frank de Boer'in peşinden koşun... İhan Mansız'ın peşinden koşun... Canaydın'ın, Yıldırım'ın, Bilgili'nin peşinden koşun... Terim'in, Daum'un, Lucescu'nun peşinden koşun... Onları bıraktım; Selçuk'un, Orhan'ın, Servet'in peşinden koşun... Çiftetelli'nin peşinden koşun... "Birbirlerinin kızlarını ayarttıkları için" birbirlerini yiyen futbolcuların peşinden koşun... Spor sayfalarını, spor ekranlarını; "teleli-voleli", asparagas ve sansasyon, kavga ve dövüş, düşmanlık ve hınç gösterileri haline getirmek için koşun...

Onca yeteneğine ve onca kariyerine rağmen, Avrupa'da beklenen başarıyı gösteremeyerek ve talibi de çıkmayarak Türkiye'ye dönen, para için eski kulübü Fenerbahçe yerine Ülkerspor'a giden İbrahim Kutluay, kendisini Fenerbahçe taraftarına ve camiasına affettirmek için çok ucuz bir yol deniyor!.. Ortada fol yok, yumurta yokken, diyor ki; Dünyaları verseler, Florya'yı verseler Galatasaray'a gitmem!..

Önce Gençlik ve Spor Genel Müdürü Mehmet Atalay'a teşekkür ederim!.. "Türk sporunda kalıcı ve köklü bir değişimi sağlamak" üzere "Spor Yüksek Kurumu" kurulmasıyla ilgili hazırlanmış olan dokümanı "görüş ve önerileriniz için" notuyla gönderdiği için... Dokümanın kapağında "Kanun Tasarısı" yazıyor. Sayın Atalay'ın takdim yazısında "Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne kanun teklifi olarak sunulacak olan çalışmanın" diyor.. Aslında "gelen doküman" bir "kanun tasarısı taslağı..."

Biliyorum, yazımın başlığını okuyan pek çok okuyucum, yazımı okumaya başlamadan, aklından "Hangi konuda akıllanmadık? O kadar değişik konuda ve olayda akıllanmadığımızı ortaya koyuyoruz ki, sen hangisi birini yazacaksın?" sorusunu geçirecek!.. Siyasetten spora, hemen her gün "akıllanmadığımızı" ortaya koyan onlarca örneği yaşayıp geliyoruz; "böyle" düşünen okuyucularım çok haklı!..

Hakan'ı, futbolcu olarak da, insan olarak da, "bütün hatalarına ve yanlışlarına rağmen" severim ve beğenirim!.. Ama, "Galatasaray'dan ikinci defa giderken" ve daha sonra da "geçen yıl" İngiltere'ye kaçarken "yaptıklarını, söylediklerini" unutmak mümkün olamayacağından, "sevmeme ve beğenmeme rağmen" sarı-kırmızılı takıma dönmesini açıkça ifade edeyim ki; "midem kaldırmıyor!.." Abdullah'ı ise ne "futbolcu" olarak, ne "sporcu" olarak, ne de "insan" olarak severim!.. Onun Galatasaray için söyledikleri, Galatasaray maçlarında yaptıkları gazete ve kaset arşivlerinde duruyor!..