Ragıp Karadayı

Hem duâ, hem sistemli çalışmam boşa gitmedi, kısa zamanda mektebin en iyi talebelerinden biri oldum...

“İçimdeki -sebebini bilmediğim- sıkıntıyı atmam lazım! Güzel şeyler düşünmeliyim…” dedim. Anacığımı, babacığımı, kardeşlerimi düşündüm...

Muallim Mektebi hayatımız hızlı başladı. Günler, haftalar aylar derken şubat tatili geldi çattı. Zaman nasıl da çabuk geçmişti.

Hayallerde yaşamayı bırakmam lazım. İş işten geçmeden hakikate dönmeliyim. Etrafıma bakıyorum yeniden.

"Demek ki üç senelik talebelik hayatım burada ve bu şartlarda geçecek…”

“Ey Gümüşhane ben geldim! Seni pek sevdim, beğendim…” dedim, anacığımı, babacığımı, Hüsna nineciğimi düşündüm.

"Ben söyleyeceğimi söyledim! Başka şansımız yok! Bu sene olmasa gelecek sene en kısa zamanda helâl süt emmiş birisini bulalım."

Evet, yanlış görmüyordum. O birkaç satırlık yazıdan birinde de benim ismim yazılıydı. Heyecandan kalbim duracak gibi oldu...

"Elbette hayırlısını istiyorum amma vakit de bitti nineciğim. Herhangi bir mektebe kayıt yaptırmayan bir ben kalmışım, biliyor musun?"

Kışın şakaya gelir tarafının olmadığını herkes biliyordu. Hazırlıksız yakalanmaya, noksanlığa kimsenin cesareti yoktu.

Annemim babamın nasıl karşılayacaklarını düşünüyor, çok üzülüyordum. Arkadaşlarımın elbiselerini paylaşarak, Şekerli'ye vardık.

Rüzgâr yorgunluğumuzu dağıtıyor; bizi sanki köylerimize doğru sürüklüyordu.

Beden eğitimi dersimize giren ilk mektep muallimi Lütfü hoca, perişan hâlimizi görünce hızla müdürün yanına gitti. 

“Ne duruyorsunuz miskinler? Duymadınız mı dediklerimi? Çabuk soyunun! Soyunun dedim! Hayvan herifler soyunun!..”

Huzur ve saadet içimde dalgalanıp dururken hüngür hüngür ağlamak istiyordum... Ben hayallerimde müdür bey kendi âlemindeydi. 

Müdürümüz, bütün kuvvetiyle, avazı çıktığı kadar hareketlerin nasıl yapılacağını tekrarlarken bütün talebeler gözlerini, açılan kapıya çevirdi.

Anlayacağınız onüç yaşında ilm-i siyasetin lüzumunu tam kavrayamasam da ne demek olduğunu sezmiştim.

"Unutmayın, piyes ekibine Ragıp'ı da dâhil edin. Her gittiğimiz yere o da gelecek. Bir şey veremiyoruz, emeğinin karşılığı bu olsun bari…”

"Yani anlayacağın, sizin Beyler köyünün ilkbahardaki hâlinin resmini yapacaksın bu beze...”

Suçu, kusuru, kabahati olmayan bir çocuğa, üstelik talebesine nahak yere böyle galiz bir küfür, çok ağırıma gitmişti.