Sadık Söztutan

Dünkü sonuç Beşiktaş’ı kapkaranlık bir tünele soktu.

1994 yılıydı. İlkokul öğretmenimi ziyaret etmek için İstanbul’dan Safranbolu’ya gidecektim. Arkadaşım “Ben de bir mektup yazayım, öğretmenimize ver” dedi.

Doğrusu sana nasıl hitap edeceğimi ve bu kısıtlı zaman içinde sevgimi nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Ama bu riski almak, bu sürprizi yapmak istiyorum.

İki maç arasında en az 72 saat dinlenmek mi, -Tottenham maçındaki gibi- form tutmuşken bir an önce oynamak mı? Maç öncesi, boş konuşmanın sınırsız, sorumsuz ve hesapsız alanı olan futbol âleminin tepesine şemsiye gibi açılan bu sorunun cevabı için bendeniz, formda iken oynamak şıkkını işaretliyorum.

Ankara Dikmen’deki bir iş hanında çaycı baba… Evde-en büyüğü 16 yasında- beş çocuğun iyi okuması, iyi yemesi ve iyi giymesi için bütün enerjisini harcayan ev hanımı bir anne.

İngiliz futbolu ile aramızda ironik bir istatistik var. İngiltere Millî Takımı’na tek golümüz bile yok ama Manchester’ları, Liverpool’ları, Aston Villa’ları şamar oğlanına çeviriyoruz. G.Saray, Fener, Beşiktaş, Trabzon… Hatta Bursa’nın İngiltere’de Wimbledon’u 4-0 yenmişliği var.

l Bu maçtaki pozisyon, aksiyon, tansiyon bir daha yaşanır mı, sanmam. Papara Park’ta net şutlar, sayılan sayılmayan goller, VAR kararları, kartlar, tartışmalar.

Cahit, Mahmut ve Ahmet… İstanbul’da aynı okuldan tanısan üç arkadaş, 1993 yılında çıkarılan “Yurt İçi Bedelli Askerlik Kanunu” ile iki aylığına Burdur’daki tugaydan içeri girdiler.

Önce kadroyu didikleyerek başlayalım. Mourinho altı gün sonraki Trabzon maçını mı düşündü yoksa Bodrum’u mu ciddiye almadı bilmem; on bir oyuncuları Mert, Çağlar, Szymanski ve Tadic’i yanına oturtmuştu. Kostic’i sol geriye, İrfan Can’ı sağ öne koymuştu. Sahaya sürdüğü oyuncular kötü mü derseniz, siz de haklısınız. Dzeko ve En-Nesyri ile çift forvet çıkmıştı.

Biriciğim, Öncelikle, senin dışındaki diğer insanlardan özür dilerim, gönül işlerimle onları meşgul ettiğim için... İki Gözüm, Bildiğin gibi, seni tanıdığım ilk günden beri bütün kalbimle, bütün gücümle, bütün duygularımla sana bağlıyım.

Geçen yılki parlak kariyerine inat, suskun kalan golcü geri döndü.

l Aslında maçı tek cümle ile bitirmek mümkün: Beşiktaş kazanacak kadar oynadı, Konyaspor direnebileceği kadar direndi. Sonuç iki fark… Bu.

Annesi, 2009 Eylül’ünde, sel yüzünden tasan Yenibosna’daki Ayamama Deresi’nde boğulan yedi isçi kadından biriydi.

O Hem deplasmanda hem de “buzdan dolayı oynanabilir mi” havasında bir maça çıkmak, teknik oyunculardan kurulu miillî takımımız  için en  istemeyeceğimiz atmosferdi.

O gün sete gidememistim ve problem tam da o gün çıkmıstı.

Beşiktaş'ın ilk yarıdaki atakları çölde vaha gibiydi.

Nihal, Sarıyer’de özel bir klinikte sekreterdi. Gerçi sekreterler “sekreter” kelimesine kızıyor ama ne diyeceğimi bilemedim. Ben tarif edeyim, siz karar verin.

Maç maç, daha çok maç diye sinekten yağ çıkaran bu formatı seven var mı?

Alex artık bir Alex değil

Bu öykünün hemen basında bir “vefa” vecizesi söylemek geldi içimden: