Seçkin Başkan

Funda bütün gece ağladı. Bunalımlar içindeydi. Kendisini suçluyor, annesinin hatırasına saygısızlık ettiği düşüncesiyle müthiş bir suçluluk duygusu içinde çırpınıyordu. Faruk salonda karısının resimlerine bakmaya daldığı zaman Fatma yavaşça genç kızın odasına geldi. Yatağına kapanmış ağlıyordu Funda. Onun yanına gidip saçlarını okşadı:

Faruk yaşadığı büyük acının üzerinden on ay geçmiş olmasına rağmen hâlâ ruhen toparlanamamıştı.

Vural Bey Handan'ın tahsili ve tecrübesiyle ilgili birkaç soru sordu. Orta boylu, kırmızı yüzlü, elli beş, altmış yaşlarında bir adamdı. Birbirine yakın küçük yeşil gözleri zekice parlıyordu. Handan'dan hoşlanmıştı. Bu her halinden belli oluyordu.

Handan koyu renkli bir döpiyes giymişti. Heyecanlıydı. Selma Hanımlarla karşılaşmasının ertesi günü akşamüzeri Turgay telefon etmiş ve ertesi gün sabah onda şirkete gelmesini, patronların kendisiyle görüşmek istediklerini söylemişti. Güçlükle izin alabilmişti iş yerinden Handan. İzin işini hallettikten sonra eve gitmeden kendisine yeni bluz almıştı. Eve gelir gelmez de döpiyesini ütülemiş, banyo yapmış, sanki imtihana girecek bir talebe gibi heyecan içinde geceyi geçirmişti. Sabah erkenden kalkmış ve hazırlanmıştı...

Turgay kahveleri getirdiği zaman Selma ve Handan çoktan koyu bir muhabbete dalmışlardı. Bir sandalye çekip o da katıldı bu hararetli muhabbete. Handan annesinin, ardından da babasının ani ölümlerini anlatıyordu. Gözleri dolu dolu olmuştu:

Turgay ve Selma alışverişe çıkmışlardı. Ayda bir defa birlikte sözleşirler, sonra aylık ihtiyaçlarını toptan alırlardı.

Handan manavdan alışverişini yaptıktan sonra fırına uğradı, yeni çıkmış ekmekten bir tane alıp hızlı adımlarla evine doğru ilerledi.

Fulya ve Funda babalarıyla birlikte kahvaltılarını yaptıktan sonra arabaya bindiler. Faruk Fatma'ya döndü: - Beni arayan olursa not bıraksın.

Faruk sigarasını sehpanın üzerindeki kristal kül tablasına var gücüyle bastırdı. Başını iki yana sallayarak gözlerini kıstı:

Faruk ve Selma gece ikiye kadar oturdular... İkiden sonra Selma yorgunluktan gözleri şişmiş bir halde kalktı ayağa:

Funda ve Fulya Fatma'nın hazırladığı yemekten biraz yiyerek odalarına çekilmişlerdi. Her ikisi de doktor kontrolünde sakinleştirici iğne oldukları için inanılmaz bir uykunun etkisine girmişlerdi.

Selma üzüntüyle sarıldı genç kıza: - Tamam canım, geliyoruz. Haydi, siz isterseniz bizim arabaya gelin. Turgay Amcan da babanla gitsin.

Turgay Özen'in karısı Selma, öksüz kalan iki kız çocuğunun ellerinden tutmuş, uzun servilerin arasındaki toprak yolda ağır adımlarla ilerliyordu.

Faruk Şahin on yedi yıl önce evlenmişti İnci'yle. Çok konuşulan, destansı bir aşka imza atmışlardı... İnci emekli bir kaymakamın kızıydı. Üniversiteye girdikleri sene tanışmışlardı. İlk görüşte aşktı onların yaşadıkları...

Yağmur ince ince yağıyordu. Mezarlıktaki sessizliği hoca efendinin okuduğu dua bozuyordu. Yaklaşık on beş kişi kadar insan taze olduğu belli olan siyah toprak yığınının etrafında kümelenmişlerdi. Geniş omuzlu, uzun boylu bir adam dudaklarını ısırmış bir şekilde gözlerini mezara dikmiş hoca efendiyi dinliyordu. Dalgalı siyah saçlıydı. Sert yüz hatları vardı. Sivri bir burnu, biçimli dudakları ve kısık bakan yemyeşil gözleriyle oldukça yakışıklı bir adamdı. Otuz beş yaşlarında gösteriyordu...

Hava yağmurluydu. Yerler ıslamış, nefis bir toprak kokusu etrafa sinmişti. Sonbahar kendini iyice belli ediyordu artık.

Nikâh salonunda fazla kalabalık yoktu. Yasemin bembeyaz gelinliğinin içinde pırıl pırıl parlıyordu âdeta.

Serpil çırpınıyordu... Zafer şaşkın, korkmuş bir şekilde sinmişti. Huriye Hanım hasta kadını sakinleştirmek için çabalıyor, onun çırpınışlarına engel olabilmek umuduyla sımsıkı sarılmış, şefkatli bir sesle durmadan konuşuyordu:

Huriye yataktan yeni kalkmıştı. Sabahlığı üzerinde mutfakta çay demlemiş, kahvaltıyı hazırlıyordu.

Otel odasında saatlerdir oturuyordu Zafer... Gözlerini yere dikmiş, yılların muhasebesini yapıyor, onca yaşanan şeyin birkaç cümleyle çözülmesini kabullenemiyordu... Çektiği ızdırabı, içinde yaşattığı özlemi, yüreğini parçalayan nefreti bir anda silip atmak kolay gelmiyordu...