Ünal Bolat

"Kalp hastası annem aileyi arada bir endişelendirir yüreğimizi ağzımıza getirirdi. Hac seyahati öncesi son sağlık kontrolü yapılacaktı. Bu kontrol için Ankara'ya gidilmesi yönünde ailede karar alınmıştı. Neyin kararı bu ah bir bilsek?.."

"Sen çocuğuna terbiye ver! Eli kırılası oğlun oğlumu dövmüş, kanlar içinde eve göndermiş. Onca yaptığından sonra oğluna ‘yere batasan' ‘türembel atında (otomobil altında) kalasan' demeyip de eline sağlık mı diyecektim!"

"Askerden yeni dönmüştüm. Köyde bir ev yaptıracaktık. Babam tutturmuş evin cephesi şu tarafa olsun diyordu. İyi de niçin illa o taraf? O zaman ev arsaya denk düşmeyecek küçülecek... Ama gel de babama anlat..."

"Nasıl ürkek, nasıl tedirgin bir haldeydi. Psikolojik olarak çok mu etkilenmişti? Korkmuş muydu? Hangi duygu içindeydi bilemiyorum. Çocuğuna sıkı sıkıya sarılmış sanki çocuğunu kaybeden anneye cevap yetiştiriyordu: Ben vermem... Ben çocuğumu vermem!.."

"Çocuğum olmadan eşimin köyüne ayak basmamaya?karar verdim. Bir bahane buluyor köye gitmiyordum. Eşim ise onları istemediğimi zannediyordu. Bu yüzden aramızda şiddetli tartışmalar çıkıyordu..."

"Annem, anneannem ve ben yola çıktık. Anneannem, o güne kadar dayımın mezarına hiç gitmemişti. İlk önceleri "dayanamam" diye gitmemiş, sonra da götüren olmamıştı. Okuma yazması olmadığı için de tek başına gitmeye cesaret edememişti."

Yalova ili, Armutlu ilçesi hudutları dahilinde bulunan "İhlas Armutlu Tatil Köyü"nün ilk alıcılarından sayılırız. Aldığımız günden itibaren bugüne kadar, devamlı gelişerek herkesçe beğenilen bir numaralı tesis hâline gelmiştir.

"Bazen soruyorum anneme. Ne olur doğruyu söyle... Yoksa sen benim gerçek annem değil misin? Beni başka bir yerden mi getirdin? Bana açıkça söyleyemiyorsun da onun için mi bunca eziyeti çektiriyorsun..."

"Sahi ne olacaktı? Cenaze kimin olacak, kime teslim edilecekti? İnsan böylesi netameli durumlarda ağlamayı falan bir kenara bırakıyor. Bir telaş, bir koşuşturma ki sormayın... Annem sıkı sıkı tembih etti: Sakın babanın cenazesini burda bırakma. Sütümü helal etmem!"

"Ondan nefret eden annem onu bu kadar mı seviyordu? Hayret ettim... Hemen arabayı hazırlayıp yola çıkacaktım. Annem "Ben de geleceğim" dedi...Ablam ve kardeşim evde kalacaktı. Biz Uşak'a vardığımızda durumu haber verecektik."

"Ben de çocukken geçirdiğim zatürre ile aylarca hasta yatmışım. Ölecek diye başımda beklemişler. Öldürmeyen Allah öldürmüyor. Sekiz yaşında iken çamaşır kazanına düşmüşüm. Fokur fokur kaynayan kazanda sanki tavuk gibi haşlanmışım."

"Doğum sonrası kundaktaki bebeğimi bırakıp iş aradım... Sırf annemin sofrada yediğimiz lokmalarda gözü kalmasın diye. Gündüz çocuğumu eve bırakıp giderken sanki sokağa terk etmiş gibi geliyordu. Beni istemeyen annem bebeğime mi bakacaktı?"

"Eski hükümlü kadrosundan işe alınmış bir müstahdem vardı. Yüzündeki bıçak yarası iziyle ve sert görünümlüydü. Kimse kolay kolay yanına yaklaşmak istemezdi. Cinayetten yıllarca hapis yatmış biriydi. Sorduğum soruya fena bozulmuştu..."

"İki gün sonra kapımızda polisleri görünce annem ‘tamam!' dedi. Bu o taksit parası... Ben şaşkın? Polisler beni alıp o kuyumcuya götürdüler. Kuyumcu beni tanıdı. ‘Bu' dedi. Kamera zaten kayıttaymış. Her şey ortaya çıkmıştı..."

"Nikâha pek çok insan çağrılmıştı. Merasim başladı, nikâh memuru, 'Osman Nuri Yıldırım'la Nuran Şanlı'nın nikâhı için toplanmış bulunuyoruz' deyince, itiraz ederek, 'Nuran değil, Ümran olacak' dedim. Ama dinleyen kim?"

"Olcay Yazıcı, Türkiye gazetesinde çalıştığı yıllarda, iki seneye yakın da "Hayatım Roman" köşesini hazırlamıştı... Birlikte çalışmıştık... Her gün torba torba gelen okuyucu mektuplarının arasından hangi birini seçeceğini şaşırırdı..."

"İşkence yerinde bir telaş ve koşuşturmacanın olduğunu fark etmiştik. Ancak neler olup bittiğini bilmiyorduk. Gözler bağlı olduğundan sadece ya hissediyor, ya da konuşmalardan olup biteni anlamaya çalışıyorduk. Getirilenlerden biri CHP eski Diyarbakır Milletvekiliydi..."

"Ey her gün mahalle baskısından bahsedenler! Siz mahalle baskısı görmemişsiniz. 50 yılı aşkın bir zamandır sizler ne mahalle baskıları yaptınız. En ufak bir terslikte utanmadan mahalle baskısı var diye ortalığı ayağa kaldıranlar! Peki bana bu yapılan ne? Sizinki can da bizimki ne?.."

"İlmi için ayağa kalkılan bu muhterem insanın değerini anlayabilecek ve anlatabilecek kapasitede olmadığımı biliyorum. Ancak cenaze namazına katılan ve cenazesini taşıyan sahiplerinden ve mezarlığının komşusundan çok değerli bir kişi olduğunu anlıyorum..."

"Biz Pendik'e doğru olayın şaşkınlığında ağlamaklı bir halde suyun tadına baka baka ilerledik. Bir saat sonra deniz suyu eski haline gelmiş yani tuzlu su olmuştu. Acaba bizim tattığımız yerler mi tuzsuz diye geri dönüşte de suyu tadarak döndük. Ama artık tattığımız su tuzluydu..."