Yılmaz Öztuna

PKK taarruzuna maruz kaldığımız için bu konu, olanca ağırlığı ile gündemimize oturdu. Terör, her ülke için olağan ve muhtemeldir. Birkaç yıl önce cihan devleti ABD bile, New York ve Washington'da can evinden vurulmuştu.

Bush-Erdoğan mülâkatı gerçekleşti. Stratejik müttefik iki liderin o derecede önemsenen buluşmasından hangi sonuçlar çıktı?

Başbakanımız Tayyip Erdoğan, dün Beyaz Saray'ın dünyaca ünlü Oval Ofis'inde, ABD başkanı George Bush ile tarihî görüşmesini yaptı. Yazımızı, daha önce yazdık. Neler konuşulduğunu bilmediğimiz için, yarınki makalemizde ele alacağız.

Irak'a komşu devletler dışişleri bakanlarının, aylardan beri beklenen kısa, fakat önemli konferansı İstanbul'da toplanıp dağıldı. Konferansın adını Irak'a Komşu Olan ve Olmayan Devletler şeklinde yazmak daha doğrudur. Zira Kanada ve Çin dahil, Irak'a en uzak bulunanlar bile konferansta idiler. Toplam 17 devlet + 5 milletlerarası kuruluş bir araya geldi. Birleşmiş Milletler'in çiçeği burnunda dost Güney Koreli genel sekreteri dikkat çekti.

Erdal İnönü'nün 81 yaşında vefatı teessürle karşılandı. Politikaya geç ve biraz zoraki girmişti. Yumuşak huyu, yüksek ahlâkı, nezaketi, güleryüzü, latifeden hoşlanması, önemli kültürü dolayısıyle, Merkez Sol'a karşı çekingenlik duyanlarca da benimsenmişti. Düşmanı bulunmayan çok, pek çok nadir politikacılardan biri idi diyebilirim. Zira politikacı demek, azılı düşmanları, amansız muhalifleri olan kişi demektir.

Türkiye'nin PKK'yı yuvalandığı Kuzey Irak'tan sökmek azmi, Dünyanın yarısını meşgul eden bir konu hâline geldi. Bu arada Cumhuriyetimiz'in 84. yılında milletimizin şahlanması, dostun düşmanın dikkatini çekti.

Genelkurmay Başkanı Sayın Orgeneral Yaşar Büyükanıt, geçen hafta, Başbakan'ın ABD Başkanı ile görüşmesinin beklendiğini söyledi. Başbakan Sayın Tayyip Erdoğan da aynı şeyi beyan etmekle beraber, 5 Kasım'a kadar da ne olur ne olmaz bilemem diyerek Irak cephesinde bir gelişme vuku bulabileceğini belirtti.

Başbakan Sayın Tayyip Erdoğan'ın 27 Ekim günü konuşmasındaki şu cümleleri özellikle dikkatimi çekti (aynen): "Türkiye'nin öncüsü ve lokomotifi olmadığı hiçbir projenin, bu bölgede (Orta Doğu) kalıcı olabilmesi mümkün değildir. Geçmişten ders almayanlar, bugün de bölgede bize rağmen birtakım projeleri hayata geçirmenin peşindedir.

Cumhuriyetimizin 84. yıl dönümü, Türk milletine kutlu olsun. Türkiye vatandaşı herkes istisnasız Türk'tür (hangi kökenden Türk olduğunu söylemek serbesttir, 'ben Türk değilim' demekse hasmâne bir lâftır).

PKK'da sonun başlangıcı göründü. Belirtileri saymaya sütunum yeterli değil. Irkçı komünist yapıda bir örgütün modası geçmiş, çağ dışı kalmıştı. Amerika'nın sayesinde yeniden can buldu. Zira Amerika, emellerinin gerçekleşmesinde faydalı olacağını düşündü, PKK'yı, Türkiye'yi binbir yalanla oyalayarak korudu. Ancak hayale kapılmayalım. ASALA'nın yerine başımıza nasıl PKK musallat edildiyse, PKK'dan sonra daha moderni de kısa zamanda oluşturulur. Kaldı ki Amerika, Kürdistan devletinden vazgeçmez.

Başbakanımız Londra'da iken İran Cumhurbaşkanı Sayın Mahmud Ahmedinecad, Erivan'ı (Tr. Revân) resmî ziyarette idi. Ermenistan'ın Taşnak Partisinden Cumhurbaşkanı Robert Koçaryan'la dostluk pekiştirdiler.

Başbakan Sayın Tayyip Erdoğan, aynen şunları söyledi: Birkaç gün içinde beklediğimiz gelişmeler olmazsa başımızın çaresine bakarız.

Referandum, Sayın Başbakan'ın arzu ettiği gibi sonuçlandı. Seçimlerin dört yıla indirilmesi çok iyi oldu. Vaktiyle düşüncesizce 5 yıla çıkarılmış, ama uygulanamamış, hep 4 yıl, hattâ daha önce seçimlere gidilmişti. 2002 seçimlerinden sonra Sayın Erdoğan, ilk defa, 5 yılı tamamlayacağını vurguladı. TÜSİAD da istikrar sürsün diye 5 yıl dedi. Ama 5. yılın tatsız geçeceği belli idi. Demokrasiler, nice tecrübeden sonra, 4 yıl için birleşmişlerdir. 5 yıl nadirdir. Erken seçim hâlinde 4 yılın tamamlanamadığı da çoktur.

Yazımızı kaleme aldığımız saatlerde henüz referandum sandıkları açılmamıştı. Dün gece saat 20'de Çankaya'daki terör zirvesi de gerçekleşmemişti.

Ermeni maskaralıkları ile PKK cinayetleri arasına sıkışmış bir Türkiye olamayız. Orta Doğu'nun kuzeyini örtüyoruz ama, Balkanlar'a Kafkasya'ya, Türkistan'a doğru uzanabilmeliyiz. Brüksel'de, Strasburg'da, Washington'da, Orta Asya'da konuşabilen bir Türkiye oluşturmak peşindeyiz. Hazar kesimindeki gelişmelere ilgisiz kalamayız. Zaten Ceyhan hattı ile bağlıyız. Amerika, cihan politikasını, Körfez'e (Basra Körfezi'ne) ulaşarak Asya'nın kalbine uzanmak şeklinde kurdu. Rusya, Körfez'e karşı Hazar merkezli bir cihan politikası ile karşılık vermeye çalışıyor ki Karadeniz'i de unutmamak gerekir.

Orta Doğu'da büyük bir oyun sahneleniyor. 21. yüzyılın yönünü belirleyecek azamette bir oyun... Dünya nimetleri yeniden paylaşılacak... Kâğıtlar karılıp deste yeniden dağıtılacak. Sınırlar yeniden çizilecek. Devletler çıkacak, devletler batacak...

200 bağımsız devletten 20'si parlamentolarından 1915'te Ermeni soykırımı yaptığımız hakkında karar çıkarttılar. Bir müeyyidesi (yaptırımı) bulunmayan kararlar ki, siyasî tavır sergilemek ve Ermeni emellerine hizmet etmek bakımından etkileri var. Hangi 20 devlet? Her çeşidi var. Buyurunuz görelim:

ABD Temsilciler Meclisi Dış İlişkiler Komisyonu'nda Ermeni tasarısı: Demokratlar 19+Cumhuriyetçiler 8=27 milletvekilinin EVET (yani: Soykırım oldu!), Demokratlar 8+Cumhuriyetçiler 13=21 milletvekilinin HAYIR (olmadı!) oyları ile geçti. 2 milletvekili katılmadı. (Komisyon 50 kişidir, ABD millet meclisinin toplam 435 milletvekilinin 50'si bu komisyonun üyesidir).

Dünya parlamentoları bunları oluşturan profesyonel politikacıların sayesinde, akademiye, hattâ doğruca tarih kurumuna dönüşmek özentisi içindeler. Yüzde 99'u kulaktan dolma veya gazete bilgisiyle, 1915 Ermeni tehcîri olayına merak sardılar. Tarihçilerden iyi biliriz diyorlar.

Ermeni tasarısının, ABD Temsilciler Meclisi Dış İlişkiler komisyonundan geçmesi, Amerika'da icranın zaafını ve yasamanın sorumsuzluğunu gösterir. Asya'da sınırları yeniden çizmeye soyunan bir dünya devleti için gerçek zaaftır.