Abdüllatif Uyan

Bu zat bir sohbetinde buyurdu ki: (Ey insan, İki şeyi unutup, hatırlama hiçbir an. Allah için yaptığın "İyi amelleri"ni, Gayrinin sana olan "Kırıcı halleri"ni.

Allah adamlarından âlim ve velî bir zat, Bir gün sevdiklerine anlattı şöyle bizzat: Vaktiyle çok "Gururlu" ve "Kibirli" bir sultan, Ülkesini gezmeği arzu etti bir zaman.

"Ahmet Mekki Efendi", büyük âlim ve velî, Sözleri, herkes için olurdu faideli. Bir gün "Ölüm" hakkında kendisinden sordular, Cevabında şöyle bir îzahta bulundular: Peygamber Efendimiz hadîsi şerîfinde, Buyurdu ki: (Bir "Mü'min" vefat eylediğinde, Yerde ve gökte olan sayısız çok melekler, Onun için çok tövbe ve istiğfar ederler.

"Ahmet Mekkî Efendi", âlim ve evliyadan, Dîni öğretmek için çalıştı hiç durmadan. Bıkmadan ders okuttu, verdi vâ'zü nasihat, Hep bu yolda çalışıp, şehîden etti vefat.

Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Kızına vasiyyette şöyle etti nasihat: (Kızım, bu hayatımız bitecek bir gün elbet, Ve "Ölüm"le birlikte başlıyacak "Âhiret".

Bu büyük evliyayı çok seven bir müslüman, "Ölüm hastalığı"na yakalandı bir zaman. İyice anlayınca vefat edeceğini, Evladına şöylece yaptı vasiyyetini:

Evliyâyı kiramdan olan bu mübarek zat, Şu güzel sözleriyle ederdi hep nasihat: (Mü'min olan, öğrenir önce ilmihalini, Sonra da buna göre, düzeltir her halini.

Bu zat buyuruyor ki: (Ben dua ediyorum, "Yâ Rabbî, cehennemde bizi yakma" diyorum. İnsan kurtulmadıkça azabtan "Âhiret"te, Nasıl hissedebilir kendini emniyette? Ölüm, kabir ve mahşer, hesap, mîzan ve sırat, Bunlar geçilmedikçe olunur mu hiç rahat?

Bu zat buyuruyor ki: (Bu dünya bir imtihan, Gâfil olmıyalım ki, oluruz yoksa pişman. Şu geçen dakikalar, belki "Son ân"ımızdır, Belki şu kıldığımız, "En son namaz"ımızdır. Yani "Âhiret" ile, birkaç dakika kadar, Aramızda çok kısa, gayet az bir zaman var.

Her kim Resulullah'tan eğer yüz çevirirse, Başkasını Resul'den daha büyük bilirse, Bu hâli, onun için gayet tehlikelidir, Yani bu, küfür olup, îmânını yitirir.

Bir kimse, Hindûların o bayram günlerine Ve hıristiyanların Noel gecelerine, Onlar gibi verirse kıymet ve ehemmiyet, Çok tehlikeli olup, küfürden korkulur pek.

"İmân", Resulullah'ın, Allah'tan getirdiği, Zarûrî bilgilere inanmaktır tam, kat'î. İşte bu bilgilerden birine, her kim eğer, İnanmaz ve inkâra kalkarsa, küfre girer.

Bazı felsefeciler diyorlar ki: (Dünyada, Var olan şey yok olmaz, var olmaz yok olan da.) Onların bu sözleri, doğrudan çok uzaktır, Zîra bu söz, Allah'ın kudretini inkârdır.

Birden fazla evlenmek, dinde emir değildir, Bu, Allah'ın sadece müsaadesi, iznidir. Müstehab da olmayıp, bu, mubahdır islâmda, Zira böyle yazıyor, hem "Ni'met-i İslâm"da.

Meselâ (Evliyâda ismet sıfatı vardır.) Deyip buna inanmak, dinde küfür sayılır. Zîra "İsmet sıfatı", yani günahsız olmak, "Peygamberler"e mahsus husûsiyettir ancak.

(Nikâhı haram olan kadınla) biri eğer, (Evlenmek helâl) derse, mâzallah küfre girer. Yine meyhanelerde ve oyun yerlerinde, Veya günah işlenen fısk meclislerinde, Radyo ile "Kur'ân" ve "İlâhî" dinliyerek, Keyiflenmek, küfr olup, sakınmak lâzımdır pek.

Allahü teâlâdan başkasına kim eğer (Yaratıcı) der ise, maazallah küfre girer. Çünki yoktan yaratmak, sırf "Allah"a mahsustur, Bunu, insanlar için kullanmak çirkin olur.

Müslüman olmıyana, saygıyla selâm vermek, Küfrü mûcip olur ki, bundan sakınmalı pek. Ve bir gayri müslime, saygı ifade eden, Söz, meselâ (Üstâdım) demek de yine aynen, İtikad yönü ile, gayet tehlikelidir, Zîra böyle yapanlar, îmânını yitirir.

Birine, (Gel, bir islâm âlimine gidelim) Yahut, (Bir ilmihâlden okuyup öğrenelim) Dendiğinde, o dahî cevaben (İstemem) der, Yani (Ben ilmihâli n'apayım?) derse eğer, "İlm"i ve "Âlim"leri hafife almış olur, Böylece îmânının gitmesinden korkulur.

Kim (Allah, gökte benim şahidimdir) der ise, Kaybeder îmânını, bu söz ile o kimse. Zîra bu söz, Allah'a mekân isnad etmektir, Halbuki Hak teâlâ, mekândan münezzehtir.