Ahmet Sırrı Arvas

Oğuz Kağan, oğullarını toplayıp bir kurultay yapar ki devletini "yukarıda mavi gök, aşağıdaki yağız yer" ile sınırlar. Oğuz Türkleri yeyip, içip, yatmaz, ölene dek "nizam-ı âlem" için uğraşırlar...

Hun-Oğuz, Nûh aleyhisselâmın torunu Türk'ün neslinden Kara Hanın oğludur. Resulullah Efendimizden çok önce geldiği ve Allah'ın varlığına birliğine inandığı bilinir, ki şüphesiz mümindir.. Ancak Karahanlıların yazdıkları Oğuz Kağan destanında onu sanki bu ümmetin mücahidi gibi tanıtırlar. Biz Oğuz Han'ı bu destana sadık kalarak anlatmaya çalışacağız.

İhtilal başarısızlıkla neticelenir ama bu gayret yankı bulur. Türkler titreyip kendilerine gelmeye başlarlar. "Kürşad 40 kişiyle saray bastı, biz neden 40 bin kişiyle devlet kuramıyoruz" der, ayağa kalkarlar. Milyonlar onlara katılır, sarı benizlileri, Sarı Irmak'ın ötesine atarlar. Hakanlarını seçer, bayraklarını çeker, "kendileri gibi" yaşarlar...

Ne radyoda haberi çıktı, ne gazete ilanı verildi. Ancak cenâzesine öyle bir kalabalık geldi ki benzeri görülmedi. Onu yakinen tanıyanlar bile "ne kadar da seveni varmış" deyip şaşırdılar. Zira Mekki Efendinin sadece kendisiyle ilgilendiğini sanır onu aileden biri gibi tutarlardı.

Mekki Efendi sıkıntısı olanlara "Câliyet-ül ekdar" kitabını okumalarını tavsiye ederlerdi. Meğer bu kitabın içinde Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretlerinin hazırlamış olduğu salevât-ı şerîfeler varmış ve okuyanlar çok ferahlarlarmış. Vapurda gelip giderken hep bu kitabı okurdu ki evlad acısına bile salevâtlarla dayandı...

Ona dinî bir suâl sorulduğunda bıkıp usanmadan kitapları tarar, cevabını bulmaya çalışırdı. Sonra fetva defterini (dar ve uzunca bir defterdi) çıkarır, soranın ismini, adresini, suâli, fetvasını ve cevabın hangi kaynaktan alındığını yazardı. Bu işe itina gösterir ve çok ciddiye alırdı...

Hayatı boyunca hanım hanımcık bir kadın olamayan Florance yaşlandıkça erkekleşir ve cins-i latifi "düşman" gibi görmeye başlar. Kadınların gelebileceği son nokta olarak hemşireliği "yeterli" görür onların "hekim" ve "eczacı" olmalarına "şiddetle" karşı çıkar...

Ebû Saîd el-Hudrî, Resûlullah'tan binden fazla Hadis rivayet ettiği için "Muksirun" adıyla anılan yedi sahâbîden biridir. Diğerleri Ümmü'l-Mü'minin Âişe, Ebû Hureyre, Abdullah bin Ömer, Enes bin Mâlik, Abdullah bin Abbâs ve Cabir bin Abdullah el-Ensâridir. (Radıyallahu anhüm)

Abdülhamid Han'a baskıcı ve kızıl diye haykıran avanaklar mangası Zonaro gibi bir ustayı görülmemiş bir şekilde taciz eder, maaşını kesip, evinden atarlar. Gemi limandan ayrılırken karı-koca başlarını birbirlerinin omuzlarına yaslar ve hıçkıra hıçkıra ağlarlar...

John Deere 6 kardeşli bir yetimdir. İşe nalbant çıraklığından başlar, ama kurduğu müessese ile 160 ülkenin nabzını tutar, 43 bin çalışanı ile dünyanın dört bir yanına traktör ve zirai ekipman satar, 15 milyar dolar ciro yapar...

JJR, ahlâk üzerine çok yazar ama ahlâklıca yaşayamaz. Yalan söyler, kadınları aldatır, sözünde duramaz. hayal âleminde yaşar, ütopik gevezeliklerden medet umar. Diğer romantikler gibi "gönlü" aklın önünde tutsa da "kendi aklına" toz kondurmaz. Çocuk terbiyesi üzerine çok şey söyler ama öz evladına bile sahip çıkmaz.

Hazret-i Ca'fer cömerttir, misâfiri sever. Fukaraya ve gurabaya muhabbet ve iltifâtı o kadar çoktur ki, Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) ona "Fakirler babası" diye hitap eder, "Senin sûretin de sîretin de bana benziyor" buyururlar. Hakikaten O, sîmâ, hâl, hareket ve ahlâk itibarıyla Server-i âleme çok benzer...

Necâşî, Hazret-i Ca'fer'e döner ve, "Bana Kur'an'dan birşeyler okusana!" der. Hazreti Ca'fer de Meryem sûresinin ilk âyetlerini okumaya başlar. O okur, Necâşî ağlar, o okur, Necaşi ağlar... Rahipler çok duygulanırlar. Ca'fer durduğunda "n'olur biraz daha" diye yalvarırlar...

Bistamlılar oluklarını tamir etmeden Bâyezîd'i yağmur duâsına çağırmazlar. Zira duaya o katıldı mı günlerce yağmur yağar. Sorarlar "bu derecelere nasıl kavuştunuz?" "Bilmem, sadece Allahü teâlânın her an gördüğünü düşünüyorum o kadar..."

"Tövbe kökünü, istigfâr yaprağıyla karıştırıp, kalp havanına koy. Tevhîd tokmağıyla iyice döv. Sonra insaf eleğinden geçirip gözyaşıyle yoğur. Bu hamuru aşkullah ateşinde pişir, muhabbet-i Muhammediyye balından kat. Al eline kanâat kaşığını kâfi miktarda tat!.."

O gün hanımıyla çarşıya çıkarlar ama Lee'nin başı ağrıdan çatlar. Linda "sen iyi görünmüyorsun" der ve geri dönerler. Kadıncağız Bruce Lee'ye kendi kullandığı ağrı kesiciden verir. Küçük Ejder yatak odasına gidip uzanır. Uzanış o uzanış...

Bruce Lee Hollywood imkanlarını da arkasına alır ve Çin filmlerinde bir devrim yapar. Dövüş sanatını iyi bilir, kendi tırmanır, kendi düşer, taklasını kendi atar. Hoş, rakipleri de dünya şampiyonu filan olurlar. Dublör asla kullanmaz ve her "farklı" gibi şöhreti yakalar...

Tempolu bir yolculuğun arasında Buhara'ya gidiyoruz. Silsile-i aliye büyüklerinden Behaeddin Nakşibend hazretlerinin huzurundayız. Turgut Bey edeble yaklaşıyor, büyük veliyi titrek bir sesle selâmlıyor ve başlıyor mu hıçkıra hıçkıra ağlamaya...

İki senede ehliyet alınan, 10 sene telefon beklenen, döviz taşımaktan hapse girilen bir ülkeyi ihracat şampiyonu yapmak kolay olmaz. Meydanlarda ne söylenmişse hükümet programı "o" olur, Turgut Bey millete ayrı, Meclise ayrı konuşmaz...

Diğer siyasi parti liderleri bas bas bağırıp hamaset edebiyatı yaparlarken o eline kalemini alır ve "aççııık seççiiik" neler yapacağını anlatır. Kimseye lâle bahçesi vaat etmez, zorlukları birlikte aşmaya çağırır. İşin hoş yanı "4 eğilim"i de kucaklar ki, "83 ruhu" denilen şey de budur...