Engin Atay

Biri Karan diğeri karanlık... Ortak yönleri çok... İkisi de G.Saray'ın golcüsü(!)... İkisi de yurtdışı imâlatı... Biri Fransız diğeri Alamancı... Birinin Ümit olduğuna kanmayın, o bir 'ümitsiz vaka'...

Utanıyorlardı... Kimsenin yüzüne bakacak halleri yoktu... Belli ki 6-0'lık hezimet gelip geçici değil, delip geçiydi... Yürekler yaralı, gönüller dağlanmış...

Ben Terim olsam... Asıl savaşı kazanmak için, küçük çarpışmaları kaybetmeyi göze alırdım!.. Asıl savaş ne? Şampiyonlar Ligi, Türkiye Ligi, Türkiye Kupası... 3 ayrı cephe, üç ayrı pencere, fokur fokur kaynayan üç farklı tencere...

Zırrrrr..."Alooo buyrunn...""Orası neresi?.." "Burası Elazığğğ... Burdan çıkış yok..." "Ne dedin Elazırrr mı dedin?..." "Zıııtt Erenköy?"

Bize göre Fiorentina... İtalyanlar için Floransa... Terim'in ifadesiyle; Frenze halkı... Ya da, bir ara iki ayrı ülke liginde mücadele eden dünyanın tek şehri, tek takımı!.. İtalya Seri A ve Türkiye Süper Ligi!..

"Louis Van Gaal kadar cimri adam hayatımda görmedim..." Bu sözler aynen bana ait... Sene 1992... Yer Amsterdam... Ağustos'un sıcağında Ajax Kulübü'nün tesislerindeyiz... Terkos değil, ter gölü... Buram buram sıcak esiyor...

İlk maçtan ziyade son maça benziyordu... İki takım da gemileri yakmış, 'Ne olacaksa bu gece olsun' düşüncesindeydi... İkisi de kaybedecek birşeyleri yokmuşcasına saldırdı... Pachinine denilen sevimsiz adam daha 3. dakikada canımıza okuyabilirdi. O an belli ki milyonlarımızın hep bir ağızdan okuduğu dualardı...

Ponte Preta nedir? Bilen, duyan, tanıyan... Ponte Preta; ikinci Andersson'un geldiği biricik kulübüdür... İkinci Andersson kim?... Washington... Yalnız bu ABD'nin eski başkanı George Washington değil, bizim Washington... F.Bahçe'nin medar-ı iftarı, büyük (!) golcüsü Stecanelo Washington...

Gündem öyle yüklü ki, karamsarlık, sevinç, hüzün, beyaz umutlarla dolu duygulara inat... Ve sevinçler... Sevinçler de yüklü... Ölüme inat... Sakarya'ya inat... Herşey koşuşturmaca üzerine... Kimisi bin 500 metrede, kimisi minderde, kimisi salonda, kimisi 110 metrelik futbol sahasında... Süreyya Ayhan gibi... Harun Doğan gibi... Milli Takımımız gibi...

Türküm, doğruyum, fena halde doluyum... Siz deyin Feyenoord'a, ben diyeyim okuyucunun birine... Dediğine göre Salı Pazarı'nı davulcularla zurnacılar okuyormuş... Kimisi de 'Salı Pazarı değil bit pazarı' diyor...

Bugün tam maç günü... Eğer siz bir Fener delisiyseniz bu gece Kadıköy'desiniz demektir... Kadıköy güzel... Kadıköy sabırsız... Kadıköy akşamı bekliyor... Zafere ramak kaldı... Kadıköy sokakları zafer turu için 22.45'i bekliyor..

Bu hafta heyecan yine doruktaydı... Feyenoord maçında "Rotterdam'ın kamburu" oyunuyla sahne alan F.Bahçe, A.Gücü maçında yepyeni albümüyle yüreklere su serpti... G.Saray, Denizli'yi kâğıttan kurşunlarla vurdu... Beşiktaş, İnönü'de 'biri bizi gözetliyor' sendromuyla mister Ünsal sayesinde üçü buldu. Ve Trabzon da her zaman olduğu gibi bizi mahçup etmedi, 'büyük'le büyük, 'küçük'le küçük huyunu sürdürdü...

Daha ilk dokunuşlarda belliydi... Savaş değil, bayatlamış lavaş tadındaydı... Yürüyerek, sürünerek olmayacağı da ortadaydı... Erken öten 'Horoz'un kafası kesilir deniliyordu ya, bunu yapacak ne yürek ne de cüret vardı onlarda...

Ev kadınları yandı... Artık televizyon kumandasının tek hakimi biziz... Yani erkekler... Çünkü beklenen an geldi çattı ve artık maçlarımız başladı... Çayını, kahvesini, leblebisini kapan Süper Lig maçları için televizyon karşısına geçti, bacak bacak üstüne atıp bıyık burdu, burun karıştırıp, keyif çattı...

"Bugünlerde Beşiktaş için tırnak bile kesilmez..." Çok cüretkâr bir ifade... Bayağı da iddialı... Söyleyen de öyle dolmadan bir Beşiktaşlı değil... Doğmadan Beşiktaşlı olanlardan... Adı Mehmet Emin Öner... Lâkabı pire... Pire Mehmet Emin yani... Gerçi şimdi diyeceksiniz ki; "Herkes cürmü kadar konuşsun. Altı-üstü pire..."

Duyduk duymadık demeyin peynir ekmek yemeyin... Aranıyoorrrr.... Kotta tecrübeli imalat ve planlama müdürü... Kalite kontrolcüler, paketlemeciler, overlokçular, makineciler aranıyor...

Simit vaaar... Galetecii... İzmir lokumm... Yer "yedi eminler!.." Hem de öyle eminler ki; şampiyonun kim olacağını "şıp" diye söyleyiveriyorlar...

Dünya Kupası'nın bitmesini sabırsızlıkla bekledik!..Millet, Fener, G.Saray, Beşiktaş muhabbeti yapamıyor diye kahroldu... Kahveler sadece Milli Takımımız'ın maçı sırasında doldu... Diğer maçlar seyredilmektense, bir başka zamana devredildi... Bu sırada Ortega bile güme gitti...

Hristiyan misyonerler, Dünya Kupası süresince peşimizi bırakmadı!.. Turnuva boyunca olduğu gibi özellikle de Türk Milli Takımı'nın maçları öncesi sürekli iş başındaydılar... Karşılaşmaya gelen taraftarlarımıza, ücretsiz kaset, CD ve broşür dağıtarak propaganda yapmaya, insanımızı kafalamaya çalıştı...

Bize yeni bir biz lâzım... Mustafa Sandal, "Pazara kadar değil mezara kadar" derken doğruyu haykırıyor... Bu Milli Takım bize hep lâzım... 2004'te Avrupa Kupası'nda lâzım... 2006'da yarım kalan aşkı tamamlamak, Dünya Kupası'nı kaldırmak için lâzım... Şenol Güneş esas kendini şimdi göstermeli... Bize yeni bir biz... Yeni bir iz... Bize yeni bir yıldız lâzım...