Engin Atay

Herşey renk kavgasıyla başladı... Trabzonspor'un rengini tutturmak pek de kolay olmadı... Bir kavle göre uzun yıllar süren İdmanocağı - İdmangücü rekabetinde sarı - kırmızı ve yeşil - beyaz renkler hakimdi. 1960'lı yıllarda Trabzon şehri öylesine ikiye ayrılmıştı ki; Ocaklılar, sarı - kırmızı diye G.Saray'ı, İdmangücülüler de yeşil - beyaz renklerine rağmen F.Bahçe'yi destekliyorlardı.

Fener'in 5 çektiği, Beşiktaş'ın 6 salladığı Göztepe'yi yenmek Avrupa fatihi G.Saray için çocuk oyuncağıydı... Zaten hava güzel... Seyirci mis gibiydi... Çimlerin kokusuna da doyum olmuyordu... Kordonboyu'nda güzel bir gezinti olacaktı İstanbullu dostlar için... Hele İzmir'de 30 yılda bir maç kaybeden Cimbom için galip gelememek de neyin nesiydi?

Hernandez Creus Xavi... İspanya futbolunun önemli şahsiyeti... Barcelona'nın orta sahasından bir yıldız... Katalonya'da doğmuş üstün bir yetenek... Nereden bakarsan bak, karizma dizboyu... 22 yaşında, aklı başında...

Ne G.Saray maçındaki 'gözü kara' Lorant vardı kulübede, ne de sahada rakiple korakor kavga edebilen Fenerli futbolcular...

Fener maçında tedavülden kalkan G.Saray, İngiltere'de yeniden işlem görmeye başladı... İngilizler'in maçın başından itibaren gollerini sıralayacağını sananlar 90 dakika ağaç oldu... Çünkü, Cimbom, üç gün önceki Cimbom değil, pinpon topu gibiydi...

G.Saray böyle değildi... Altına kömürünü atıp, ateşini yaktın mı, koy suyunu kazana kaynasın... Boğaz köprüsünü geçtikten sonra bu adamlara bir haller oluyor. Kanarya çarpmışa dönüyorlar... Sanki maça değil, mum ışığında sevgiliyle yemeğe gidiyorlar. Futbol- mutbol umurlarında değil. Sessiz, sakin, mülayim... Vur ağzına al puanı...

İngilizler'in ünlü GQ Dergisi, yer yüzündeki bütün derbileri inceleyen bir dosya hazırlamış. Dünyadaki en ateşli 10 derbinin hikâyesini yazmış.

Yer sarı, gök kırmızı... İki renkdaşın oyunu hırs kokuyor, hız kokuyor... Topa dokunanı "cız" ediyor...

Kibir, insanın felaketidir... Yalnız kendisini değil, dokunduğu herşeyi kurutur... Kibirli insandan oldum olası korkarım... Ama, maalesef ve ne yazık ki, günlük hayatımızın "hasta" ve "zavallı" bir parçasıdır onlar...

Ilık ve futbola müsait bir akşam... Kılık değiştirmiş bir Aslan... Yıllık gücünün tamamını tek maçta ortaya koyan Antalya... Ve kılı kırk yaran sert bir mücadele... Kimin ayağı, kimin sırtında belli değil...

Her Fener mağlubiyetinin ardından Yılmaz Akay'ı kızdırmak, Şekip Hazar'ı sinirlendirmek en büyük zevkti...

Zor kulüp, güç kulüp, büyük kulüp... Kadıköy elbette dağbaşı değil ama etraf zorba dolu... Hani şehir değil, spor zorbaları...

2001 yılı sizce hangi renk?.. Lacivert, sarı, kırmızı, bordo, gri, siyah, simsiyah... Cevap malûm; SİMSİYAH... Peki, 2001'de en başarılı kurum hangisi?.. Cevap; Galatasaray...

"Bu gol bizi şampiyon yapacak..." .................. Bu atasözü kime ait?.. Bu söz atasözü nasıl oldu, bu sözün yüzü suyu hürmetine kimler köşeyi döndü? Kimler yıllar boyu medyanın dilinde mahsur, parasızlıktan mahzun kaldı?.. Siz az dünüşedurun, ben olayı ve anlatmak istediğimi anlatayım...

Elde var bir... Geriye kaldı 364 gün... 2002 yılınızı ikibiniki kere kutlar, 2001'i bir daha yaşamamayı en azından kendi adıma temenni ederim...

Yimpaş Yozgat, Antalyaspor ve Diyarbakırspor... Üçüne de sırayla göz atın. Hüseyin diye birisi varsa huzur var, güven var, başarı var... Hüseyin yok ise; huzur yok, güven yok, başarı yok... Hüseyin içeri tehlike dışarı, Hüseyin dışarı tehlike içeri...

Organlarının yarısını Yozgat dışında bir yerlerde bırakan Aslan, "yarım elma, gönül alma" oyunuyla sahne aldı dün...

G.Saraylı yöneticilerin düştükleri durum içimi acıttı... En çok da başkana üzüldüm... "Yalancı" diye anılmaya başlandı... Oysa olmadığını çok iyi biliyorum.

Hakemlerin yalan düdükleri sadece puandan değil; candan, maldan, havadan, paradan, sağlıktan ediyor insanı...

Karabasangücü mü Ankaragücü mü anlamadan golü attılar, 9 dakikada Aslan'ı darmadağın ettiler...