Fuat Bol

Ta Osmanlı gününden devşirdiğimiz; İttihat Terakki döneminde, astığı astık-kestiği kestik anlayışla yönetim erkini, 'la yüs'el' mantığıyla elinde bulunduran bürokrasi, elan ceberutluğunu bütün haşmetiyle sürdürmektedir.

Yönetimde istikrarı temin edemediğimiz müddetçe hiçbir bakımdan güvende olamayız. Yönetim şeklimiz ise, belli; çok partili parlamenter sistemle idare edilmekteyiz.

Demokrasi piramidinde millet en tepe noktasındadır. Hakim unsur millettir; milletin dediği olmalıdır.

Hafıza-i beşer nisyan ile maluldür. Evet; insanoğlunun en önemli özelliklerinden biri de onun unutkan olmasıdır. Bu halin insan hayatında sayılamayacak çok faydaları olduğu gibi zararları da vardır. Unutmayı izale eden ve hatırlama denilen bir nimete ise, ne kadar şükretsek azdır. Bir profesör dostum, inançsız iken, sırf bu hatırlama nimeti yüzünden imanla şereflendi.

Türkiye ne çektiyse; hesap kitap bilmeyen, sorumsuz ve popülist politikacılardan çekti.

Güven, çok zor elde edilen ama, çok çabuk kaybedilen bir olgudur. Bizde; devlet-millet kaynaşması gerektiği gibi sağlanamadığından, olumsuzluklarımızın temelinde güvensizlik yatmaktadır. Bu durumu evvelemirde devletin kendisi başlattı ve milletine güvensizliği esas aldı. Öyle ki, hemen her devlet dairesinin her kademesinde devlet, vatandaşının beyanını esas almaz.

Yarım asrı aşkın demokrasi tarihimiz, ibretlerle dolu hazin bir hikâyedir. İlk serbest sandık 1950 yılında milletin önüne konduğunda, millet, tercihini CHP'nin karşısındaki partiden yana kullandı.

Osmanlı coğrafyası olan Orta-Doğu ve Kuzey Afrika ülkelerinin nasıl çalkalandığını görüyorsunuz sevgili okuyucularım.

AK Parti iktidarlarının iki dönemlik bilançosuna baktığımızda; hemen her alanda, Cumhuriyetin kuruluşundan beri elde edilen kazanımların birkaç defa katlandığını görmekteyiz.

12 Haziran seçimleri demokrasimiz açısından âdeta bir dönüm noktası...

1960 Askerî İhtilalinden sonra kurulan güdümlü mahkemenin sözde hukuk adamının sözü hâlâ hafızalardadır: 'Sizi buraya tıkan kuvvet böyle istiyor!' Yüksek (!) Adalet (!) Divanının baş yargıcının (Salim Başol) bu sözü, hukukun ayaklar altına alınmasının ve adalet duygusunun resmen ve alenen katlinden başka bir mana ifade etmemektedir.

Ülkemiz için, demokrasi adına çok önemli bir süreçten geçiyoruz. Zifiri karanlığa mahkûm edilen devlet hayatımızın üzerindeki kalın şal çekilmeye başlandı.

Geçen yüzyılın son on yılında Sovyetler yıkılıp param parça oldu. Bu olay, totaliter rejimlerin sonunun geldiğinin en büyük habercisi idi ama, kimse bu durumdan ibret almadı.

Gerçek demokrasilerde yönetimi millet belirler; ya doğrudan, ya da dolaylı olarak. Seçimler, bu durumun en belirleyici unsurudur.

Toplumun yapı taşı ailedir. Cemiyetin çekirdeğini oluşturan aile, üzerine titrenilmesi gereken en ulvi kurumdur. Aile müessesesi ne kadar güçlü ise; orada doğup şekillenen çocukların, büyüyüp oluşturacakları cemiyetler de o denli güçlü ve sağlam olur.

Demokrasimizin en büyük eksikliklerinden biri, şüphesiz sağlıklı bir muhalefet partisine sahip olamayışımızdır.

Dünya üzerinde darbe ile demokrasiyi özdeşleştiren yegane ülke Türkiye'dir. Buradan da Türkiye'deki demokrasinin ne menem şey olduğu pekâlâ anlaşılıyor!

Almanya ve Japonya gibi ülkeler. 2. Cihan Savaşı'na girip perişan olmalarına rağmen, kalkınmışlıkları ortada. Bizim ise, bu savaşa girmememize rağmen, perişanlığımız ortada!

Bundan önceki 22. Dönem Meclis'i de görevini tarihe geçecek şekilde yaptı ancak, cumhurbaşkanının A. Necdet Sezer olması, bu durumu engelledi.

Demokrasimizin en büyük hastalığı, milletimize tepeden dayatılmış olmasıdır. Bundan dolayıdır ki; başta bireylerimizde olmak üzere, toplumun her kesiminde, kurum ve kuruluşlarımızda da, demokrasi sindirilebilmiş değildir.