Fuat Bol

En az iki yüz seneden beri Türk toplumuna çeşitli reçeteler yazılmakta ve bunların her birisi ile "zakkum" tattırılarak kurtuluş vadedilmektedir.

Siyasi partiler, 22 Temmuz'da yapılacak genel seçimler için harıl harıl çalışıyor. Milletvekilliği aday listeleri YSK tarafından ilan edilerek kesinlik kazandı.

Genel olarak Türk siyasetinde normalin üzerinde bir kalite olmadığını gözlemlemekteyiz. Bunun suçunu siyasetçiye atarak bir yere varamayız. Evet, işin böyle olmasında siyasetçinin de kabahati vardır ancak yegane sorumlu o değildir. Üstelik her siyasetçi değildir.

1946 senesinden, yani birden fazla (çok partili) hayata geçtiğimiz günden beri, demokrasiyi içlerine sindiremeyenler var. Bu işin başını da, seneler senesi tek parti sultası ile milleti idare eden CHP zihniyeti çekmektedir. Halbuki aynı zihniyet, kendilerini demokrasiyi Türk milletine bahşetmiş insanlar olarak takdim ederler. Bunun şerefi siyasi kadro olarak bizdedir derler. Gerçekler ise, hiç de öyle değildir.

Her ülkede toplum mühendisliği ve bu işin uzmanı mühendisler vardır ancak; bizdekiler biraz farklı! Bizdeki toplum mühendisleri fazla işgüzar! Hâlâ eski yöntemleri kullanıyorlar.

Siyasetçi, hemen her şeyi ile halkın önünde olan insandır. Siyasetçi, sıradan bir insan olmayıp; temsil ettiği halk kitlesinin öncüsü konumundadır. Dolayısıyla bu öncülük, ona ağır sorumluluklar yüklemektedir.

Ülke olarak, siyasi istikrarı ne kadar bekledik! Ve, o siyasi istikrarsızlık yıllarımızda neler kaybettik! Şimdi bakıyoruz da, adeta o karanlık günleri özleyenler var! Acaba, bunlar kadar vatan ve millet düşmanı; yalnızca kendisini düşünüp benden gayrısı tufan diyen egoist kişiler var mıdır? Doğrusu hiç zannetmiyorum. Böyleleri ancak; bu verimli topraklarda yetişebilir. Öyle ki, en iyiyi arayan da bu topraklara gelmeli; en kötüyü arayan da! Malum, ülkemiz, bundan öncekilerde çok kolay gerçekleştirdiği cumhurbaşkanlığı seçimlerini bu kez yapamadı: Bunun nasıl olduğunu, milletimiz ibretle izledi.

Son dönemde artmakta olan terörist eylemler ve bu eylemler neticesinde; yüreklerimizi dağlarcasına yitirdiğimiz vatan evlatlarımız hepimizi derinden üzmekte ve milletçe sabrımızı taşırmaktadır.

Süleyman Demirel'in Türk siyasetindeki etkinliğini kimse inkar edemez. Bu durum dün de böyleydi ve maalesef diyelim; bugün de böyledir. Maalesef dememizin sebebi; Cumhurbaşkanlığı da yapmış böyle bir şahsiyetin, bundan böyle aktif siyasete karışması ve 'Bir bilen!' rolüne soyunması gerçekten yadırganıyor.

Dünya kurulalı beri, insanoğlunun yaptığı en aşağılık ve kahpece savaş türü terördür. Savunmasız insanları, hatta çoluk çocuğu hedef alması ve kitlesel ölümlere sebebiyet vermesi onun ne denli vahşi, acımasız ve ölçüsüz olduğunun işaretidir.

Türkiye gazetemizin başyazarı muhterem Yılmaz Öztuna Bey, 04.06.2007 günkü yazısında aynen şu tespiti yapıyordu ki, el-hak doğrudur. "Seçmen, oy verdiği partinin genel başkanının, ümitlerini en iyi gerçekleştirecek, milleti memnun edecek, devleti yüceltecek kişi olduğunu düşünür. Şahsına ne kaybettirip ne kazandıracağını hesaplar.

Allah, önümüzdeki iki seçim döneminde ülkemize koalisyonlar dönemi yaşatmasın dua ve temennisi ile makaleme başlıyorum! Zira, bizim ömrümüz (yaşımız 54) genellikle koalisyonlar idaresinde geçtiği için, onun ne mene şey olduğunu sanırım bizim kadar bilen olmaz.

Anlı şanlı gazetelerimizin manşetlerine ve ulusal yayın yapan televizyonlarımızın ana haber bültenlerine baktığınızda; gerçekte incir çekirdiğini doldurmayan adinin bayağısı basit komplo yöntemleri dillendirilerek toplumda ayrışmaya gidilmek istenmekte ve bu durumun sorumlusu olarak da hükümet gösterilmektedir. Bizim bir kısım medyamız ise, bu denli komplolara öylesine amadedir ki, neredeyse hep bir ağızdan yani batarya ile ateş etmekteler!

Genel olarak; seçimler öncesi telaş ve heyecan muhalefet partilerinde olur. Yıpranmış ve yorulmuş iktidarlara karşı, kendilerini iktidar namzedi görür ve öyle göstermeye çalışırlar. 2002 seçimleri, sosyolojik yönden irdelenmesi ve incelenmesi gereken ender seçimlerdendir.

CHP, kendisini sistemin partisi saymaz; bilakis sistemin ta kendisiyim der! Parti yetkililerinin söylem ve demeçlerine dikkat edin; partilerini Cumhuriyeti kuran, dolayısıyla devletin banisi olarak görürler. Halbuki Atatürk'ün CHP'si kendisi ile beraber bitmişti. İsmet İnönü'nün CHP'si bile Atatürk'e karşı idi! Öyle olmasa idi; paraların üzerinden Atatürk resminin çıkartılıp yerine İnönü'nün resimlerinin konmasının sebebi ne olabilirdi ki?

Irak'a müteaddit defalar sınır ötesi harekâtta bulunduk. Bu durum bizim kendi ülkemizin güvenliği için en tabii hakkımızdır. Uluslararası antlaşmalar ve çeşitli BM kararları bu hakkı bize vermektedir. Hiçbir ülke durup dururken komşu bir ülkenin topraklarında böyle bir harekete girişmez; girişemez. Yani, bu denli bir girişim için mutlaka haklı bir gerekçe lazımdır. Bölücü örgütün silahlı eylem gücü olan PKK, tüm dünya ülkelerince terör örgütü addedilmektedir. PKK'nın, dünyadaki terör örgütlerinin içinde en acımasızı, en vahşi ve kan dökücüsü olduğunu bilmeyen yoktur. Zaten eylemleri ortadadır.

Demokrasilerde muhalefet, hele anamuhalefet neredeyse iktidar kadar önemlidir. Bundan dolayıdır ki, muhalefet de iktidara yakın sorumluluk duygusu içinde olmalıdır. Bizdeki gibi yıkıcı muhalefetin zararını yalnız iktidar değil bütün bir millet çeker.

Her zaman vurguladığımız gibi, coğrafya olarak çok netameli topraklar üzerinde yaşıyoruz. Tabii burada yaşamanın bedeli vardır. Tarih boyunca bu bedeli ödeyerek geldik.

Seçimler öncesinde ülkemiz terörün yeniden arenası haline getirilmek istenmektedir. Eylemin yapılış tarzına bakılınca tıpkı bölücü örgütün metodlarını ve malzemelerini kullandığı anlaşılıyor. Ama PKK yaptığı açıklamada eylemle bir alakalarının olmadığını söylüyor! Halbuki bu tür olayları yüklenen birileri, bu durumu kendileri için bir başarı ve nam salma olarak görür ve ilan ederler.

Biliyorsunuz sevgili okuyucularımız; demokrasimiz her on senede bir kesintiye uğratılarak Türk siyaseti herçümerç hale getirilmiştir. Her seferinde demokrasiye yeniden başlamışız.