Fuat Bol

Devletin zirvesi, Irak'a asker gönderme konusunda zoraki anlaştı! İş, olması gereken şekliyle Hükümet'le, Meclis'e havale edildi. Yalnız burada; birinci 'tezkere'de olduğu gibi; devletin tepesindeki çatlak sesler yüksek perdeden dile getirilmedi. Hatırlanacağı üzere; birinci 'tezkere'de her kafadan ayrı bir ses çıktı. Cumuhurbaşkanı, uluslar arası meşruiyet istedi ve aradı; Meclis Başkanı, 'tezkere'ye karşı olduğunu alenen seslendirdi. Hükümet içinde bile bir kısım bakanlar 'tezkere'ye olumlu bakmadıklarını alenen dillendirmişlerdi. Bunlardan en önemlisi ise, askeri kanat görüşünü net olarak ortaya koymadı. Netice itibariyle milletvekillerinin kafası karışmıştı! ABD'lilerin iddia ettikleri gibi; askerin liderlik rolünü oynamamasından ziyade; iktidar partisinin lider kadroları bu rollerini gereği gibi oynamadı ve ağırlığını ortaya koymadı!

Biliyorsunuz; Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, zeki ve başarılı fakir çocuklarından 10 bin tanesini, devlet imkanları ile okutmak için bir girişim başlatmıştı. Zengin muhitlerden gelmeyen Anadolu insanı için; çocuklarını okutabilmek ve onlara sağlıklı gelecek hazırlayabilmek oldukça zor. Hele, ülkemizin bu günkü ekonomik şartlarında fakir ailelerin bu yükün altından kalkabilmesi imkansız gibi.. Sırf parasızlıktan bu ışıltılı beyinlerin harcanması; eğitimden yoksun bırakılıp bir kenara itilmesi hangi vicdana sığabilir? Tayyip Erdoğan, o ıstırabı çocukluğunda yaşamış biri olarak; göreve geldiği İstanbul Belediye Başkanlığında da, başarılı binlerce öğrenciye burs imkanı temin etmişti. Bu güzel hizmet, kendisinden sonra da sürdürülüyor.

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan küçük oğlu N. Bilal'in de mürüvvetini gördü. Bu vesile ile Uzuner ve Erdoğan ailelerini kutluyor, genç çiftlere mutluluklar diliyoruz. Evlenecek kişi Başbakan oğlu veya kızı olunca basına malzeme çıkıyor! 10 günden beri; yazılı ve görsel basın bu düğünle yatıp kalkıyor! Köşe yazarları, memleket meselelerinde ahkam kesmeyi bir kenara koyup, Bilal Erdoğan'nın düğününü diline doladı!

Terslikler ve tuhaflıklar ülkesinde yaşıyoruz. Sol, bütün dünyada emekçilerin, ezilenlerin hareketi iken, bizde; zengin muhitlerde, zengin ve tuzu kuru gençlerin heves ve züppeliğinden öteye geçememiştir!

Gerçek münevver ve büyüklerden birisi vaktiyle şöyle buyurmuştu da; bu sözü duyunca kanım donmuştu! 'Artık bu ülkede herkes, evvel emirde ve en ziyade taşıdığı etiketin zır cahilidir!' Küçücük bir araştırma ve azıcık bir düşünmeyle, bunun böyle olduğunu siz de fark edeceksiniz!

Türkiye'miz, bilerek veya bilmeyerek çok geç kaldığı demokrasi yolunda dev adımlar atıyor! Bilerek veya bilmeyerek sözcüklerini kasıtlı kullandım. Çünkü, bizim demokrasi vetiremiz (süreç) az-buz değil; yarım asrı geçen bir zamana tekabül ediyor. İkinci Dünya Savaşı'nın galipleri, dünya üzerindeki emellerini kuvveden fiile çıkarmak için yaptıkları 'taksim' toplantısında Türkiye'miz; çok partili parlamenter sisteme geçmesiyle birlikte, Batı hinterlandında (Avrupa-ABD) yer aldı!

Türkiye'mizde eline geçirdiği gücü; 'belden aşağı vurmakla' kullanan bir nadan güruhu var! Hemen her meslekte görülen bu tipler; halkla direkt etkileşim alanı içinde olan medyada daha çok göze batıyor! Menfi tesirleri de o nispette fazla oluyor. Bunların yüzünden Türkiye ve Türk insanı, bir türlü gerçek gündemini belirleyemiyor! Sağlıklı bünyelere arız olan mikrop misali bu tiplerin görevi fesat ocağını karıştırmak ve meydan yerini tutuşturmaktır!

Oyun bilmeyen gelin, yerim dar dermiş! Ana muhalefet partisi CHP ve onun lideri Deniz Baykal, oyun bilmeyen ve yerim dar diyen gelin rolünü çok iyi oynuyor! Meclis, bu yaz günü tatilinden feragat ederek ve gecesini gündüzüne katarak üstün bir gayretin içine girmişken; Deniz Baykal kendi partisinin milletvekillerine, görevleri olan yasama işlevini gördürmemektedir! Meclis'te anayasa değişikliğine gidiliyor, toplumu derinden ilgilendiren en hayati konulardaki kanunlar birbirini kovalarken o ve partili milletvekilleri çareyi ve kurtuluşu Meclis'i terketmekte görüyor! Ta başından beri, bir dokunulmazlık konusunu diline dolamış, sureti haktan gözükmeye çalışıyor!

Yalnızca bu hükümetin 6 aylık iktidarı döneminde 3 Uyum Paketi Meclis'ten geçti. TBMM'nin bu üstün gayreti ve yüksek performansı her türlü takdirin üzerindedir. Avrupa demokrasilerinin standartlarına kavuşabilmek ve Kopenhag Kriterleri denilen; insana yaraşır hak ve hukuka sahip olabilmek için çırpınan bir toplumuz.

Sular ve vicdanlar sıkıştırılamaz. Hele; bu vicdan sahipleri millet adına karar veren milletvekilleri olunca; onların sıkıştırılması, demokrasiyi kökünden tahrip eder! Artık, onun sadece adı demokrasi olur. Böylece demokrasi adına; adı olup sanı olmayan bir hilkat garibesi ile uğraşıp durursunuz! Son günlerde ana muhalefet partisi konumundaki CHP'de yaşanmakta olan hadiseler ve milletvekillerinin peş peşe istifaları, kötüye gidişin ilk işaretleridir.

AK Parti iktidarı, biraz da zorlanarak yeni bir sayfa açtı. Halk arasında 'eve dönüş yasası' olarak adlandırılan kanunu, zor da olsa TBMM Genel Kurulu'ndan geçirdi. 356 oyla kabul edilen bu kanunla; suça iştirak etmemiş PKK-KADEK militanlarına, birkaç saat içinde evlerine dönüş imkanı sağlanıyor! Irak'taki yeni oluşuma göre; başta ABD, Türkiye'den böyle bir yaklaşımı bekliyordu. Zira; Irak, artık ABD'nin kontrolündeydi ve orada kümelenen 10 bine yakın PKK-KADEK militanı, bundan böyle Irak'ın da, yani ABD'nin de başına belâ olacaktı!

Halkının muhalefetine rağmen, Dünya'nın öbür ucundaki Japonya, Irak'a asker gönderme kararı aldı. Türkiye'de ise, CHP'nin yıkıcı muhalefeti yüzünden; hayati önemi haiz milli konular bile, iç politikaya malzeme yapılıyor! Neymiş efendim; Türkiye'nin Necef çöllerinde dökülecek şehit kanına tahammülü yokmuş! ABD'nin yalan üzerine bina edip, işgal ettiği Irak'taki yanlışlıklarına biz Türkiye olarak destek olamazmışız! Ayrıca; yalnız Irak halkının değil, bütün Arap aleminin terörist eylemlerine Türk askerini ve Türkiye'yi hedef yapamazmışız!

Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ün ABD temasları beklenilenden çok daha güzel geçti. Böylece; Türk-Amerikan ilişkilerinde yeni ve olumlu bir safhaya gelinmiş oldu! İlişkilerdeki olumsuzluk ve kötüye gidiş, her iki ülkenin de zararına idi. Neyse ki, akl-ı selim galip geldi ve her iki ülkenin akil adamları bir araya gelerek; bu kötü gidişe dur dedi.

Türk insanı, ülkesiyle birlikte soluklanmak istiyor ama; ne mümkün! Şöyle bir gün olsun; rahat bir nefes alabildiğimiz oldu mu? Dünya üzerinde bizden daha geri kalmış ve problemleri bizim gibi ayyuka çıkan ülkeler yok mu? Elbette var; ancak hiç birisi bizim kadar huzursuz ve çalkantılı değildir!

Vakıf; erişilmez bir medeniyetin adı.. Ecdadımız 'vakıf'la yüceldi. Türk Cemiyeti onunla kaynaştı, bütünleşti ve; hak ve hakikatin rızasına muvafık ideal nesilleri oluşturdu. Vakıf; insanoğluna verme; verirken mutlu olma hazzını tattıran çok üstün bir ahlak..

Akdenizlilik iliklerimize kadar işlemiş.. Milletimizin bu sıcak kanlı hali; olmaması gereken şekliyle, maalesef devlet hayatımıza da yansımış bulunmaktadır. Özellikle dış politikada devletlerarası dostluktan bahsedilirken; bu dostluğun temelinde karşılıklı çıkar ve menfaatler esas alınır. Türkiye olarak uluslararası arenada; dostlukta ve düşmanlıkta kantarın topuzunu kaçırdık! 2. Dünya Savaşı'ndan sonra Sovyet Rusya, Türkiye'den Kars ve Ardahan'ı isteyince; apar topar ABD'nin kapısını çaldık ve kendimizi NATO'nun içine attık. Buna mecburduk; çünkü Sovyetler'e karşı kendimizi ancak NATO şemsiyesi ile koruyabilirdik.

Küreselleşme çağında kabuğuna çekilip yaşamanın imkan ve ihtimali kalmamıştır. Varımızla yoğumuzla mutlaka dünyaya açılmalı; merhum Özal'ın açtığı bu yolda ilerlemeliyiz. Aksine tutum, bizi Dünya'dan tecrit edeceği gibi; çağın dışına iter! İşte; Türkiye ve Türk insanı 200 senedir bunun mücadelesini vermektedir.

Büyük devlet olmanın sorumluluğu da büyüktür! Düşüncesizce fevrî çıkışlar; beyan ve eylemler, büyük de olsa bu devletleri küçültür. Bu hale sebep olan yöneticiler de başta kendi halkları tarafından 'istenmeyen adam' ilân edilir! Her millet başında akil adamlar ister. Büyük devletler; küçük beyinlerle ve bunların kurguladığı küçük hesaplarla idare edilemez. Zira; büyük devletlerin ve onların başlarında bulunanların küçük hata yapma şansları yoktur! Onun için, bir şeyi söylemeye veya yapmaya karar vermeden önce; kırk kere düşünmelidirler!

Milletlerin ve devletlerin ellerine geçebilecek tarihi fırsatlar sayılıdır. Pek ender olan bu fırsatlar da; başta bulunan basiretsiz idareciler marifetiyle, çoğu kez pas geçilir. Basiretsiz idareci; statükoya körü körüne bağlı ve eyyamcıdır. Yani gününü gün etme derdindedir! Asla risk almaz; gözüne mertek de girse, onu görmezlikten gelir!

Irak'taki Amerikan generali, 'düşük yoğunluklu' bir savaşla karşı karşıya bulunduklarını itiraf etti. Ve; 50 derecelik sıcakla kavrulan ABD askerinde daha şimdiden Wietnam sendromu belirdi! Irak savaşının görünür galipleri olan ABD ile İngiltere, başta kendi ülkelerinin kamuoyları nezdinde olmak üzere; hemen bütün ülkelerce dışlanıp yalnızlığa itiliyor! Artık bütün bir insanlık biliyor ki, ABD ve İngiltere hükümetleri, 'düzmece' raporlarla mahut işgali gerçekleştirmiştir.