İsmail Kapan

Güya, "baharın müjdecisi" sayılan Nevruz'u 'kutlamak' için, yapılan taşkınlık, anarşi ve tahribatta; sadece İBB'nin bir günlük zararı bir trilyon liradan fazla...

Gelin biraz ezber bozmaya çalışalım... Uzun zamandan beri İsrail, İran'a karşı horozlanarak; "vururum ha, vurmak üzereyim ha..." gibisinden, esip savuruyor.

Organize işleri planlayanlar, her şeyi inceden inceye düşünür ve ona göre de tedbirini alırlar...

AK Parti ve hükümet üzerinden, devletin bütün mekanizmalarına yönelik, kesintisiz bir "PSİKOLOJİK HAREKÂT" söz konusu!..

Bu ülkeye iş güvenliği ne zaman gelecek acaba? İşte bir facia daha... İstanbul Esenyurt'taki bir AVM şantiyesinde, işçilerin kaldığı çadır koğuşlarda çıkan yangında, on bir kişi yanarak veya dumandan etkilenerek hayatını kaybetti! Eyvah, eyvah!.. En az on bir ailenin bağrına, ateş düştü... Peki, insan hayatı bu kadar ucuz mudur?!.

Malatyalılar, dört dörtlük bir hizmete daha imza attılar... Övünmek gibi olmasın ama, Malatya'nın 44 plakasını 'dört dörtlük' diye okuyoruz!

Bu dünya fani, Sultan Süleyman'a kalmadı. Kime kalır ki?! Her fani, kendisine takdir edilen ömrü tamamlayınca, bu dünyadan göçüp gider... Başbakan Erdoğan dün, genişletilmiş il başkanları toplantısında; insan ömrü ile ilgili bu hakikati bildiren, ayet-i kerimenin mealini dile getirdi. "Onların eceli geldiğinde, ne bir saat öne alınır, ne bir saat geriye bırakılır..."

Sorunun ne kadar rahatsız edici olduğu ortada... Ancak netice değişmiyor ve maalesef, bu soru çeşitli kesimlerde çok sık soruluyor. Oysa toplumun büyük ekseriyetinin beklentisi, sivil; demokratik ve çağdaş bir anayasanın yapılıp hayata geçirilmesidir.

Mesele sadece, kalemini militarizme ve vahşi kapitalizme kiralayan birkaç apoletli gazetecinin sigaya çekilmesinden ibaret olsa önemli değil. Yahut o dönem darbecilerle iş tutup, kasalarına milyarlarca doları dolduran kimi iş adamlarının çağrılıp, 'hemşerim, bu denizin suyu nereden?..' gibisinden, keyfinin kaçırılması da esas konu değil. Meselenin kökü çok daha derinlerde ve topyekûn bir yüzleşmeyi gerektiriyor...

28 Şubat süreci, bu defa hayli geniş tartışılıyor... İki sebepten. İlki; sürecin üzerinden tam on beş yıl geçti. Bu arada Türkiye, demokrasi ve hukuk devleti yolunda; kimilerinin hayal dahi edemediği kadar ilerleyerek, darbe ve darbecilik devirlerini temelli kapatacak bir siyasi olgunluğa erişti.

Hukuk düzenine ve milli iradeye karşı suç işlemiş olanların, kanun önünde hesap vermesine nedense bazıları şaşı bakıyor!

"Gerekirse bin yıl sürer..." denilen 28 Şubat Sürecinin tabutuna, dün Başbakan Erdoğan, bana göre son çiviyi çaktı. Gerçekten merak ediyorum, "bin yıl sürer" lafını söyleyen, Genelkurmay eski Başkanı Hüseyin Kıvrıkoğlu şimdilerde ne düşünüyor... Tabya ilminin ve kurmay zekânın öngörüsü böyle mi olmalıydı!

Futbol maçından bahsetmiyorum elbet. Mevzu CHP kurultayları... Parti Grup toplantıları dahi haftada bir yapılırken, CHP kendisine ait rekorları yenileyerek iki gün içinde, iki adet kurultay yapma başarısını(!) gösterdi...

Türk Kızılayı Genel Başkanı Sayın Ahmet Lütfi Akar, toplumumuzda, kan bağışı bilincinin geliştirilmesiyle ilgili bir mektup ve ekinde geniş bir doküman göndermiş.

Sabah Gazetesindeki dikkat çekici yazılarıyla, iç ve dış piyasaların nabzını çok iyi tutan Süleyman Yaşar, uzunca bir müddetten beri faiz lobisini ve onun tabii müttefiki olan seçkinci-aristokrat yapıyı hedef alıyor. Doğrusu, ekonomi alanında derin bilgiye sahip bulunmayan birisi olarak, Sayın Yaşar'ın yazılarından çok yararlanıyorum...

Muhalefet liderleri, dün partilerinin grup toplantılarında, alışılmışın dışında çok sert bir üslupla, iktidar partisine ve Başbakan Erdoğan'a yüklendiler.

Halk arasında şöyle bir deyiş vardır: Allah doktorlara düşürmesin, ama eksikliğini de vermesin... Benzer bir sözü, mahkemeler için de söylemek kabil. Haddizatında, mahkemeler sevimsiz yerler!

Türkiye'yi bir nevi rehin alan ve ardı arkası kesilmeyen krizlerin esas kaynağı, bizatihi siyasi sistemidir. Bu sistem, 27 Mayıs 1960 Darbesiyle, kurumsal olarak tesis edilen vesayet düzenidir. Son dokuz yılda; zımpara mahiyetinde, yontma ve düzeltmelerle bir ölçüde, bu vesayet durumu hafifletilmişse de, özü itibariyle orta yerde duruyor...

Siyaset dünyasında dehşet verici bir itimatsızlık, güvensizlik hüküm sürüyor. İktidar ve muhalefet kanadı arasında tavan yapan bu güvensizlik, her meseleye ön yargı ile yaklaşma sonucunu doğuruyor...

Yaşanan son gelişmeleri, yüzeysel analizlerle, ucuz komplo teorileriyle izah etmek mümkün değil. Bazıları serapa mugalata yapıyor!.. Kendilerinden ciddi tezler beklenen kimi siyasi liderlerin, problemi teşhis noktasında ortaya attıkları iddialar, ne yazık ki, baştan ayağa çelişki dolu. Öyle basit ve gülünç mantık hataları yapılıyor ki... Hayret!