M.Ali Özbudun

Maliye Bakanı Kemal Unakıtan, mali disiplinin devam edeceğini, iki gün önce, bir kere daha vurguladı. Halen uygulanmakta olan istikrar programı, mali disipline ilişkin temel bir hedef belirlemiş.

Türkiye, onlar için hiç keşfedilmemiş, keşfedilmeyi bekleyen bir lezzet değil. Hiçbir zaman da öyle olmadı. Yabancı yatırımcılardan bahsediyorum. Fırsat buldukça, bazı toplantılara katılıyorum.

Basınımızın kıdemlileri, taaccüplerini ve teessüflerini zaptetmekte güçlük çektiklerinde ya da birilerini hırpalamak istediklerinde, yazılarına böyle başlarlar.

Ciddiyeti ile tanınan "The Asparagas" gazetesi dedi ki... -Yorumlarının isabetiyle temayüz eden, dünyaca ünlü "The Karavana" dergisi şöyle yazdı! ...Ve daha neler, neler!

Müjde! Aranan ilaç bulundu. Her türlü ekonomik probleme deva olabilecek bir iksir üretildi.

Okurlardan biri soruyor: "Bütçe ile demokrasinin ne alâkası var? Bütçe, teknik bir iş değil midir?"

Teşhis kolay: "Un var, şeker var, yağ var fakat helva yapamıyoruz!" Ülke problemlerini tartışırken patinaj yapmaya başladığımızda, bazen böyle bir sonuca ulaşır ve rahatlarız.

İki yıl önce, "Moda lâflar, boş lâflar, içi boşaltılmış lâflar" başlığı altında bir şeyler yazmıştım. Geçenlerde, "boş lâflar, içi boşaltılmış lâflar" listesine bir göz atayım dedim. Hayretle gördüm ki, özellikle muhalefet cephesinde içi boşaltılmış lâfların egemenliği sürüyor. Demek ki, lâfların içini doldurmakta pek başarılı olamamışız.

Bıktık! Bugün, Türk Telekom'u konuşmayalım. Ne yapalım? Eğri oturalım, doğru konuşalım.

Geçtiğimiz yıllarda, internet ortamında bir fıkra dolaştı. Öğretmen, öğrencilerine sormuş: Bilgisayar erkek midir, yoksa kadın mıdır? Kız öğrenciler demişler ki:

Büyüme başka, kalkınma bambaşka... Kalkınmadan "büyümek" mümkün, ama büyümeden "kalkınmak" imkânsız.

Çeşit çeşit ayna var, ama bir de "boy aynası" var. Yaşlanınca ya da şişmanlayınca, boy aynasına bakmak, yürek istiyor. Boy aynasına bakmak, otomobilin dikiz aynasına göz atmaya hiç benzemiyor.

Önce referandum, sonra bütçe... Avrupa Birliği (AB), krizde. AB, "uluslarüstü" (supranational) bir yapılanma. Ne var ki, bu yapılanmanın nasıl bir evrim geçireceğine "uluslar" ve "ulus devletler" karar veriyor. AB'nin karar mekanizmaları, bazen krize toslayabiliyor. Brüksel, kriz üretmek ve tırmandırmak bakımından son derece başarılı.

Avrupa Birliği (AB) bunalıma girdikçe, bizdeki AB karşıtları, bir hayli cesaret buldu; deyim yerindeyse, zevkten dört köşe oldular. "Biz demiştik zaten!" türünden tafralar ve şişinmeler, son günlerde pek revaçta.

Cari işlemler dengesine ilişkin rakamlar açıklandığında, hararetli bir tartışma başlıyor. İktisatçılarımız, sıcak para muhabbetini çok seviyor.

Başbakan Erdoğan'ın ABD ziyaretinden önce iki ülke arasındaki ilişkiler, biraz sineklenmişti. 1997-2000 yılları arasında ülkemizde bulunan ABD eski Büyükelçisi Mark Parris, "Alerjik Ortaklar" başlığı ile yazdığı makalesinde, ilişkilerin "stratejik" değil, "alerjik" olduğunu çok güzel açıklamıştı.(*)

Uçak kazalarından sonra, kazanın sebebini belirleyebilmek için bir 'kara kutu' arama telaşı başlıyor. Kötü bir durumu özetlediği ve aydınlattığı için, söz konusu cihaza 'kara kutu' deniyor.

Daha önce de yazmıştık. 1980'li yılların başında, Financial Times gazetesinden David Barchard, Türkiye- AB ilişkilerini değerlendirdiği bir makalesine, şöyle bir başlık atmıştı

Efendim, "AY-EM-EF" yani IMF, ulusal gururumuzu tartaklıyormuş. Ne diyelim? İyi ki pataklamıyor!

Ortalık toz duman, kafalar karışık.