Metiner Sezer

İstanbul Ticaret Odası (İTO) eski Yönetim Kurulu Başkanı Mehmet Yıldırım, sivri dilli, atak ve bir o kadar da gözü kara bir iş adamı. Geçmişte iktidarlara veryansın etmesiyle ve başbakanlara kimsenin söyleyemediği sözleri söylemesiyle gündeme gelirdi hep.

Bir belediye her ay denetlenir mi? Şanlıurfa Belediyesi denetleniyor, hem de hiç inkıtaya uğramadan! Sayıştay'ın yaptığı bir denetim falan değil, onu da söyleyeyim. Tamamen gönüllü.

Yaz yaklaştı ya; hemen herkesin gündeminde tatil ve dolayısıyla da tatilin nerede yapılacağı olacak bundan sonra hiç şüphesiz. Okuyucuyu aydınlatmak görevini kendisine şiar edinmiş bir gazeteci olarak geçen hafta şöyle bir Antalya yaptım. Hemen akabinde de Bodrum'a gidip geldim.

Malum, IQ; insan zekâsının ölçü birimi. İngilizce olarak söylemek lazım gelirse, "Intelligence Quuotient." Gündelik dilde bu iki kelimenin baş harfleri ile tarif edilen genel zekâ yeteneği, lazım ama tek başına oldu mu felaket demek. Fazla gelip kişilerin sağa sola yalpalamalarına neden oluyor sık sık. Böyle dedim diye, 'insanların yüksek IQ'su olmasın' manasını çıkarmayın sakın. Olsun da, dengeli olsun. Sahibini yakmasın! Dengeyi kurabilmek için bir de duygusal zekâ lazım. Onun İngilizcesi ise "Emotionel Intelligence". EI veya EQ harfleri ile ifadesini buluyor bu kavram da.

Gerçekleştirilen özelleştirmelerde rekor üstüne rekor kırılıyor. Son rekor Karayolları ve İETT'ye ait arazilerin satışında yaşanmıştı, malum. 10 gün sonra bir rekora daha şahit olacağız. Veriler, öyle gösteriyor çünkü. Atatürk Havalimanı ihalesinde rekor yaşanmıştı biliyorsunuz. TAV Yatırım Holding AŞ, 3 milyon dolarla kazanmıştı bu ihaleyi. Şimdi sırada Antalya Havalimanı ihalesi var.

Sakın, "Sessizliğin de sesi mi olurmuş?", demeyin. Olmaz olur mu hiç, olur tabii; hem de bal gibi olur! Kâinatta her şey konuşuyor; yeter ki onun dilinden anlayan olsun. Sessizliğin sesini dinlemeye doyum olmaz. Çocukluğumdan hatırlıyorum. Evimizin müştemilatından bir şırahane vardı; pekmez kaynatılırdı orada. Damı evimizin balkonuyla bitişikti. Akşam oldu mu, balkondan atlayı atlayıverirdik dama, birer ikişer.

Avrupa Birliği'nin kurucu belgesi niteliği taşıyan 25 Mart 1957 tarihli Roma Anlaşması'nın yıl dönümü geçtiğimiz pazar günü Berlin'de kutlandı. Ortaya çıkan deklarasyonda, "AB refahını, dışa açıklığıyla sürdürecek" denildi ki, bu "genişleme" vurgusu Türkiye ve üyelik hayali kuran bazı ülkeler için çok büyük ehemmiyet arz ediyor.

Eminönü öyle sıradan bir ilçe değil; asla değil kat'a değil. Bu bölge İstanbul'un, daha doğrusu Türkiye'nin tarihi yarımadası. Hatta, dünyanın medar-ı iftiharı demek lazım buraya. Sarayburnu ve Ahırkapı sırtlarına oturan o muhteşem ve bir o kadar da mütevazı Topkapı Sarayı... Sultanahmet Camii ve Ayasofya... Biraz daha ilerde kule ve üniversitesiyle sembolleşen Beyazıt. Aşağıda Süleymaniye Camii. Karşısına İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin inşa edildiği Şehzadebaşı Camii. Az daha gidince insanı sarıp sarmalayan Fatih ve Yavuz Selim camileri.

Kaç defa niyetlendiysem de bir türlü gidememiştim. Bu hafta vakit buldum gittim. Münih'teki Deutsches Museum'u (Alman Müzesi) adım adım gezdim. Münih'te 4-5 müze varsa da Alman Müzesi çok önemli. Önemli çünkü, Alman sanayi ve teknolojisinin nereden nereye geldiğini ancak burada görmek mümkün.

Atalay Şahinoğlu, nevi şahsına münhasır bir insan. 20 senedir tanıyorum kendisini. En önemli vasfı, dobralığı. İçi dışı bir. Yüreğindeki dilinin ucundadır; "pat" diye söyleyiverir. İş hayatında çok başarılı ama iş siyasete geldi mi, ıhhh! Siyaset nedir bilmez. Bu özelliğinden dolayı İTO Başkanı olduğu dönemlerde bir hayli çam devirdiğini söyleyebilirim. Buna rağmen o hiç değişmedi. Hep aynı. Hep aynı.

Anadolu'nun dört bir bucağından gelen Ekonomi Muhabirleri Derneği (EMD) üyesi gazetecilerle Kartepe'de bir araya gelen TOBB Başkanı Rifat Hisacıklıoğlu, "Türkiye'nin yıldız sektörü yok" dedi. Bendeniz de 'neden' diye soruyorum!.. Neden Türkiye'nin yıldız sektörü yok acaba?

Yabancı sermaye Türkiye'de sadece bankacılık, perakende ve enerji sektörüne değil, eli ayağı düzgün ne varsa hepsine geliyor. En azından ilgileniyor. Hele kayıt altında olan sektörlere yoğun ilgi var.

Uşak Organize Sanayi Bölgesi'ni ziyaretimde Balta Orient Tekstil'i de gezdim. Balta Orient Tekstil, ev dekorasyonunda Avrupa lideri Belçikalı "Balta Group"a ait bir firma. Şimdilik sadece yün iplik üretiyor ama Mayıs ayında halı tesisleri de faaliyete geçecekmiş.

Bir il düşünün; hem Türkiye şampiyonu, hem dünya lideri ama onun bu vasfını bilen insan sayısı bir elin parmağını geçmiyor! Garip bir durum değil mi? Garip ama maalesef gerçek bu. Uşak'tan bahsediyorum. Kimsenin haberi yok bu ilin büyüdüğünden! Kabuğuna çekilmiş, kendi kendine büyüyor işte.

Karayolları'nın Zincirlikuyu'daki arazisi sıkı çekişmenin sonucunda Zorlu Gayrimenkul'ün oldu. Tamı tamına 800 milyon dolar veren Zorlu, rakiplerinin veremediği parayı neden verdi de aldı bu araziyi? Ahmet Nazif Zorlu'nun aklından bir zoru mu var acaba?

Kardeşim Hasan olmasaydı onu imkanı yok tanıyamazdım. İyi ki Hasan vardı ve onun sayesinde Enver İlhan'ı tanıdım. İlhan'ı tanıdım diye başım göğe ermedi tabii ama o gerçekten tanınması gereken bir insan. Onu, hayata yeni atılanların mutlaka tanıması lazım.

Bir yaşıma daha girdim. Bir şehrin valisi yaptıklarıyla iktifa etmeyip bu güzellikleri bir gazete yazarıyla paylaşma ihtiyacı da duyacak! Olacak şey mi? Ender-i nadirattandır bu tür olaylar. 20 küsur senelik gazetecilik hayatımda pek rastlamadığımı söyleyemem doğrusu.

Mortgage (okunuşu: morgıç) Kanunu çıktı. Bu kanunun en belirgin özelliği; hiç şüphe yok ki, meskene konan "ipotek" ve hızlı işleyen "haciz işlemi"dir.

Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu (TMSF) Başkanı Ahmet Ertürk bir bürokratın nasıl olması gerektiğini öyle bir güzel anlatıyor ki, okullarda ders olarak okutulsa yeridir. İstenince yapılıyormuş demek ki!.. Ertürk'ün üstlendiği görev bir bürokratın sorumluluğunu alabileceği en çetrefil ve en zor görevdi. Bunun altını çizmek lazım bir kere.

Geçen makalemde bir nebze temas etmişsem de konunun önemine binaen "Yabancı Sermaye" mevzuunu bir kere daha ele alacağım. Yabancı sermaye hususunda Türkiye'nin performansı hiç fena değil. Evvel emirde bunun altını çizmek lazım. Bir senede 20 milyar dolar yabancı sermaye girişi ne demek? Hele bu gelen doğrudan yatırım için ise. 1990 yılında Türkiye'ye 1 milyar dolar yabancı sermaye geldi diye, neredeyse bayram yapacaktı bu ülkeyi yönetenler. Nereden nereye?!.