Muammer Erkul

Küçük çocuğunuz var mı veya benim gibi çocuk kitaplarına meraklı mısınız? Büyük kitapçıların veya kitap bölümü olan mağazaların "çocuk kitapları" rafları başında uzun zamanlar geçirir misiniz ve sıkça çocuk kitabı satın alır mısınız?

Sana en yakın çocuklar "yazar olacaklarını" söylemiyorlarsa, bu yolun ilerisinde ciddi problemler var! Yolda gördüğünüz "Heyelan Mıntıkası" tabelası ne diyorsa size, işte bu da aynı şey!

Bahçede tavuklar... Fakat tavuklar, "senin bahçendeki" tavuklar!.. Anlatabildim mi? Var mı şansın; "bu yıl işim var, onları seneye beslerim" demeye?

Kör, sağır, topal... Çolak, kambur, şişman... Derisi buruşmuş, saçları yolunmuş, dişleri dökülmüş ve üstelik ihtiyar zamanında fakir kalmış bir adi hane artığı kadının; ne bu kötürüm haline ne de leşine, köpekler bile bakmaz.

Saat altı olmuş; vakit ikindiden akşama doğru iniyor. "43'üncü Yıl Aile Albümü" isimli ilavemizi nihayet yan tarafa bıraktım ama sayfaları hâlâ açık... Çünkü bitmiyor, çünkü her satır sonsuzluğa uzanan bir yol gibi... Ve her harf birer sıcak adım gibi insanın içinde izler bırakıyor... Peki ya eski karelerde kalmış olan o yüzler? Her suratın her çizgisi neleeer neler anlatıyor, öyle fısıl fısıl!

[2003 yazında da aynı duygular içindeymişiz...] Hani, yar nasıl yanarsa içinde... İşte öyle özlenir, üç mevsim boyunca Kuzuluk!..

Kendi kazdıkları çukurlara düşmüş ve kendi yaydıkları hastalıklara yakalanmış olan bugünkü Avrupalılar; "yaptıklarının cezasını ödeme kapısına" gelip dayanmışlardır! Dün bize "Hasta Adam" diyen Avrupa için, bugün en yakışan ifade şudur: Hastalar Koğuşu!..

Sonunda anladınız hepinizden akıllı olduğumuzu fakat cümle âleme; ne kadar beceriksiz olduğunuzu, göstermiş oldunuz! Beceremediniz, çünkü bozuk niyetlerle çıkmıştınız yollara. Hakikat, önünüzde bir ayna gibi duruyor şimdi ve bakıp bakıp kendinizi beğenmiyorsunuz.

Son kırk yıldır, göbeğinizden gayrı büyüyen uzvunuz oldu mu? Bu kalınlaşma ister yağdan olsun, ister kuşağınızın içindeki keselerden, fark etmez. Umursadığım gerçek şu ki; siz "dışınıza" doğru genişlerken, torunlarınız "kendi içlerine doğru" çökmekte!..

Beykoz'a doğru bakan yalısında... Tabibim bana; "onun derdi aşk" teşhisi koymadan önce... Çoğu yalnızlıklarımda, sesini sonuna kadar açıp, durmadan dinlerdim onu salya sümük!..

Yunanistan'da seçimler var. Radikal Sol Koalisyonu SYRİZA'yı destekliyorum... İçinde "minik kalpler" bulunan bu sütunumuzda,Aleksis Çipras hakkında bir makale yazmamın sebebi; onun da içinde "minik kalpler" bulunmasıdır... Emin olun ki Çipras'la yakında dost olacağız ve göreceksiniz ki o, bir gün Yunanistan'da başbakan olacak!

Velimeşe; birlikte göçen altı hane Evlad-ı Fatihan (yani fethe gidenlerin torunları)'nın belki yorulup, belki beğenip (1877 senesinde) kaldıkları bir bölgedir ve burası Veli isminde bir beyin meşeliğidir. [Çerkezköy tarafından gelip Çorlu'ya doğru giden Kocadere'nin doğusunda kalan araziye yerleşen ikinci kafilenin kurdukları köye ise Veliköy denir.]

Kendi geleneklerimizin, köklerimizden gelen tarihî motiflerin günümüzde de yaşatılma çabasına bayılıyorum... Bütün renkler, bütün sesler, bütün lezzetler var aslında kültür dokumuzda. Ve yine, atalarımızdan beri gelen bu eşsiz miras; sokak sokak dolaşıyor şehirlerimizde, baca baca tütüyor ocaklarımızda ve nefes nefes soluyoruz, farkında olarak veya olmayarak!

Ben onu Beyazıt Meydanında, Üniversite kapısı önündeki bir kürsüde görmüştüm ilk. Büyük bir kalabalığa konuşma yapıyordu. Meşhurdu aslında, ama ben henüz 10'lu yaşlarımın ortasındaydım.

Bunlar da ne, diye sordum kendime... Aynı ebatta kesilmiş kâğıt destesinin en üstte kalanında bir odun resmi vardı. Bayağı, bildiğin odun. Rastgele kesilmiş, kalın, eğimli, pütürlü bir odun işte!

Bu yazıyı iki gün önce yazıyorum hem de cuma saatine yakın. İşte şimdi tam zamanıdır, çağırıda bulunuyorum: Haydi bütün ölmüşlerinizin ve ölmüşlerimizin ruhlarına birer Fatiha okuyalım! Bilenler okusun, bilmeyenler öğrensin veya sadece "amiiin" desin...

Uzaktan bakanlar görmez veya konuyu bilmeyenlerin hiç aklına gelmez; fakat, bütün sandallar deliktir!.. Tam da şimdi bir "ekonomi" yazısı okumaya başladınız!

Bir evlat şunu bilmeden yaşar: Onlar varken, ihtiyacı duyulmaz... Fakat bir de havasız kalan insana sor bakalım; nefes almak ne imiş?..

Ikimiz de,,, rüyadaydık... İkimiz de rüyalarımızda her ikimizi de görüyorduk. Ve her ikimiz de, rüyada olduğumuzu biliyorduk...

Bulutlara dolaşmış bir uçağın, rüyalarında "hava limanlarını" görmesinden ne farkı var ki; burnunun, sabahları "kızkulesi" diye sızlamasının?.. Kızkulesi,,, mıknatısındır; Seni bana bağlı kılan!..