Oğuz Gökmen

Uluslararası ilişkilerde hayli sıcak geçecek bir kış mevsimine başlamak üzereyiz. Küreselleşme, bütünleşme derken geçen 11 Eylül'de New York'ta gerçekleştirilen bir terör eylemi bütün hesapları, beklentileri bir anda altüst etti.

11 Eylül 2001'deki Usame bin Ladin vakası Amerikalılardan sonra en çok Avrupa Birliği'ni, özellikle Birliğin bazı üyelerini telaşlandırdı. Bu biraz da "Suçluların telaşını" andırıyordu.

İkinci Dünya Savaşı'nı izleyen soğuk savaş döneminde Türkiye üzerindeki baskılardan bunalan İsmet Paşa'nın kafası kızmış, muhatabına sert çıkmıştı: "Gerekirse yeni bir dünya kurulur, Türkiye orada yerini bulur!.." demişti.

Ekim'in ikinci yarısına geldik.. Artık hazan mevsimindeyiz.. Eylül-Ekim, aslında umutlar ve özlemlerin karman çorman birbirine karıştığı hazin bir dönemdir. Bu dönemi kazasız belasız atlatanlar rahat bir nefes alırlar.

Amerika Birleşik Devletleri geçen 11 Eylül'de maruz kaldığı müthiş terör saldırısının şokundan henüz tamamı ile kurtulabilmiş değildir.

Anayasamıza göre Türkiye Büyük Millet Meclisi Ekim ayının birinci günü hiçbir davete gerek kalmaksızın kendiliğinden toplanır, yeni Yasama Yılı da Cumhurbaşkanının bir nutku ile açılır, Meclis normal çalışmalarına başlar!.

Amerika Birleşik Devletleri (Sayın Ecevit'in deyimi ile Amerika Büyük Devletleri) Başkanı George W. Bush'un, New York ve Washington'a yapılan terör eyleminin şokundan hâlâ kurtulamamış gibi bir hali var.. 11 Eylül'den bu yana bu kadar zaman geçti. Hâlâ olayın ele başıları veya azmettiricilerin kimlikleri hakkında tam bir bilgi veya delil yok!.

Birçok dillerde tek, dilimizde ise bir ilaveli iki heceli küçücük bir kelime! Kendi küçük ama, yazılışı hele söylenişi müthiş bir etki yapıyor!.. Konuşurken bile "Bomba gibiyim!." diyoruz. Eskiden "Turp gibiyim!.." derdik ne hikmet ise her şey gibi tarifler, teşbihler de değişti. Bomba dediğimiz, içi her çeşit patlayıcı, yıkıcı, yakıcı, yok edici, adı bilinen veya bilinmeyen çeşitli bir sürü patlayıcı ile doldurulmuş bir netameli matah yahut yeni deyimle bir aygıt!. Geniş çaplı, etki alanı belirsiz ve sınırsız korkunç bir öldürücü!.

Eylül hazan ayıdır... Kimilerine göre hüzün, hüsran kimilerine göre ise, harman ve bereket ayıdır. Eylül nasıl başlarsa yılın sonu da öyle gelirmiş derler.. Eğer doğru ise yandık!.. Çalkantılı, soğuk ve zor bir kış geçireceğiz demektir. İnşallah yanlıştır. Batıl inançlara değil, ama siz tekrarlana tekrarlana dillerde yer eden eski halk deyimlerine bakınız. Böylesi deyimlerde mutlaka belirli belirsiz pek çok gerçeklere rastlarsınız...

Cinayetin menfur olmayanı yoktur. Geçen Cumartesi günü, İstanbul'un en kalabalık semti Eyüp'te bir kabristan ziyareti sırasında gözde ve güzide bir Türk işadamının hunharca öldürülüvermesi kamuoyunda büyük nefretle karşılandı.

Hayırlısı ile ağustos sonuna da geldik.. Ağustosun yarısı yaz, yarısı kış derler.. Hem değişen havalar, sağanak yağışlar hem de iç ve dış politikadaki gelişmeler bunu doğruladı. Batı da özellikle Avrupa'da ağustos bir tatil ve dinlenme ayıdır.

Bunalım, huzurun tersidir. Çeşidi vardır, türlüsü vardır. Kişisel olur, toplumsal olur. Sınırlısı vardır, sınırsız olanı daha çoktur. Duygusal ve irsi olanları bir tarafa bıraksak bile siyasi, mali ve iktisadi olanlardan tabiat itibarı ile teker teker kurtulmak, salaha ve selamete ulaşmak zordur.

İçinde bulunduğumuz küreselleşme döneminde uzak-yakın ülkeler arasında sınırlar yumuşar ve mesafeler kısalırken Türkiye ile Yunanistan gibi hem karada hem de denizlerde dip komşusu olan iki ülkenin birbirlerine bu kadar uzak, hatta çarpık ve çapraz kalmalarını ne tabiat, ne de tarih affedemezdi.

Geçen hafta içinde ülkemize önemli bir ziyaretçi geldi. Öneminin bir kısmı halen içinde bulunduğumuz ekonomik bunalım sırasında adı en çok geçenlerden biri olmasından kaynaklanıyordu.

Milenyum, yabancı kökenli bir kelimedir. Bin yıllık bir dönemi kapsayacak bir kavram olarak bilinir. 1900'lü yılların sonlarında sık kullanılmaya başlandı. 2000'li yılları izleyecek bin yıllık bir dönemin, renk, dil, din, zengin, fakir ayırımı yapılmaksızın dünyadaki bütün insanlar için çok zor bir süreç olacağı herkes tarafından biliniyor, ama kimse, bunun dünyayı kökünden sarsacak bir salgın hastalık şeklinde gelişeceğini tahmin bile edemiyordu.

Aslında okunmayacak kitap yoktur. Ama şimdi kastettiğim bunlar arasında en önde ve özenle okunması gerekenlerin başında gelir.

Marmaris'in mavisinde, yeşilinde ama en çok kavuran güneşinde geçirdiğimiz bir kaç haftalık yaz tatili hayırlısı ile sona eriyor...

Haziranın sonlarındayız. Sıcaklar bastırdı. EGE ile Akdenizin, sarmaş dolaş oldukları yörelerde sözüm ona, tatil yapıyoruz.. Kimsenin içinden çalışmak gelmiyor. Ankara bu genellemenin dışında kalıyor. Ecevit'in Üçlü Koalisyonu dört nalla koşuyor.

Kemal Derviş'in şu sıralarda Amerika'daki işini gücünü, rahatını bırakıp Türkiye'ye çıkıp gelivermesi önce memleket, sonra da teker teker hepimiz için bir şanstı. Biraz hayret, biraz da merak ve tecessüs karışımı bu şansı ne bizler gereği gibi kullanabildik, ne de kendisi Türkiye'nin içinde bulunduğu koşullarda bunun önemini ve değerini tam anlamı ile kavrayabildi.

Haziran, oldum olası özellikle müzik, tiyatro, sinema dallarında çeşitli etkinliklerin yoğunlaştığı bir aydır. Mevsim "mütehayyil", ne yazdır ne de kıştır. İkisinin de ortası, yılın da yarısıdır. Dünya hiç bugünkü kadar yuvar yuvar yuvarlaklaşmamıştı.