Rahim Er

Gezi Parkı'nda "çevrecilik" diye başlayan çıkış, kitle psikolojisinin zaptedilmezliği, politik çıkar çevrelerinin menfaat devşiriciliği ve dış merkezli yönlendirmelerle isyana, İttihatçı "Bâb-ı âli baskını" cür'etine ve şehir terörüne dönüştü. Bir gençlik, kolayca nefret aşısı yapılabiliyor, hemencecik suiistimal edilebiliyor, yanlışa yönlendirilebiliyor, kendi hükümetine, devletine, millî servetine karşı şartlandırılabiliyorsa orada durup düşünmek gerekir.

Önce "akil adamlar" dendi. Sonra dendi ki "bu yanlış olur, akil insanlar demek gerekir, hey'ette hanımlar da var". Bunun üzerine "akil insanlar" dendi ve bu sıfat tuttu.

Ok tene, ağır söz gönle saplanır. Vefasızlık dünya kurulalı beri var.

Türkiye'de bir parkta çıkan ihtilaf, birkaç vilayete daha yayıldı. Kendiliğinden ve masumane geliştiği zannedilirken hiç de öyle olmadığı kısa zamanda görüldü.

İstanbul, 13 Kasım 1919'dan 6 Ekim 1923'e kadar işgal yaşadı. İşgalci devletler, İngiltere, Fransa, İtalya ve Yunanistan'dı. 27.500 civarında askerle İstanbul'a girmiş, Marmara'ya harb gemileri, İstanbul'a zırhlı silahlar getirmişlerdi.

Şu nakledeceğimizi 20 yıl kadar evvel, Ankara'da üst derecedeki bir emniyet yetkilisi bize anlatmıştı. Batı'dan "geri kalmış bir halkın adam olması için" nüfus planlamacıları gelmiş.

Şer odaklarının niyetleri önce Recep Tayyip Erdoğan'sız bir AK Parti, sonra da AK Parti'siz Türkiye'dir.

3. Köprü, 3. Havaalanı, İstanbul'un turizmde zirve olması gibi çok büyük hizmetlere imza atıldığı günlerin haftasında ağaç sökme-ağaç dikme derken 3 haftamız kayboldu, azımsanmayacak imaj zedelenmesiyle büyük maddi zararlara uğradık, birkaç kişi öldü, yaralanan insanlar oldu.

Her fikirde aşırılık, taassuptur, diğer adıyla marjinallik. Bu da çok kere gaye ile vasıtanın karışmasından ileri gelmekte. İnsanın kendine yakın hissettiği, varlığını faydalı gördüğü bir partiye oy vermesi, o partiyi desteklemesi en tabiî hakkıdır. Fakat bunu gözü kapalı taraftarlık haline getirmek doğru olmaz.

Darbe ürküntüsü, bir karamsar duygu, cemiyet psikolojisine öylesine sinmiş ki bir türlü soğuk savaş dünyasının hırçınlığından kurtulup sivil dönem fark edilemiyor. İnsan gibi cemiyetler de canlı organizma. İnsan, kötü rüya görmüşse uyandığında bir süre o rüyanın tesirinde kalabilir. Bir zamandır sivil dönemde yaşandığı halde buna inanmakta sıkıntı çekilmekte.

En tehlikeli olan ümitsizliktir. Ümit, kaybedilirse her şey biter. Güven unsurunu ayakta tutan ümittir. Ekonomide bile çok enstrümanın ana dayanağı ümittir. Bundan dolayıdır ki sıcak savaşın yanı sıra bir de psikolojik savaş vardır. Psikolojik savaşta ümit tüketilmek istenir. Günümüzde devletler arası yaygın sıcak savaşlar yok. Buna mukabil iç harpler alabildiğine yaşanmakta. En bilinenleri Suriye ve Irak.

Aksini düşünmek nasıl mümkün olabilir? Polis, Taksim Gezi Parkı'nda ilk gün haddi aştı. Bu doğru. Ve bunu herkes görüp kabul etmekte. Fakat gelin şimdi hem doğru oturalım hem de doğru konuşalım.

Beyazıt Meydanı'nda Ordu Caddesi'nin üniversite tarafında bir anıt vardır. Anıta geometrik dikenli bir şekil verilmiş. Bu anıt, eskiden caddenin karşı kaldırımının tam ortasında, durağa yakın bir yerdeydi. Şehrin yöneticileri, geliş-geçişi engelleyen, bu anlamsız kütleyi oradan kenara almak gibi bir güce sahip değildi.

Lobiler ve lobiler kralı baronlar...

Bugün iletişim imkânı hiç bir çağda olmadığı kadar kolay ve yaygın. Tv'ler, radyolar, internet siteleri, elektronik haberleşmeler, görüntülü haberleşmeler, cep telefonları ve daha neler.

Taksim Platformu veya Taksim Dayanışması ismindeki grubun bugüne kadar o bölgeye bir şey kazandırdığını hiç işitmedik. Taksim'i perişan eden eylemi, olaya oradan teröre taşıyan militanların tahriplerine karşı iyileştirici bir tedbir aldıkları da duyulmadı.

İrfan mektebi Anadolu'da "kaburgası kalın" diye yerici bir tabir vardır. Kibirli kimseler için söylenir. Kibirli, kendini beğenmiştir, kendini başkalarından üstün görür.

Gezi Parkı eylemi, Taksim olayına, oradan teröre dönüştü. Şüphe olmasın ki bir şekilde istenmedik hadiseler çıkacaktı. Türkiye, eteğinden çekilecek, kaos çıkartılarak hükümet çelmelenmek istenecekti.

Halil Paşa Topçu Kışlası, 1780'de III. Sultan Selim tarafından mimar Krikor Balyan'a inşa ettirilmiş; Osmanlı, Hind ve Rus mimarî üslubunda bir muhteşem eserdi.

Bütün çabalarına rağmen 1 Mayıs 2013'te Taksim'e giremeyenler, 28 Mayıs'ta yakaladıkları fırsatla karşılık almak istediler.