Sabahat Emir

Geçtiğimiz günlerde yapılan Kütüphanecilik Haftası dolayısıyla bazı köşe yazarları AB'ye girmeğe hazırlanan Türk Toplumunun kitap okumayışından yakınan yazılar yazdılar. Haklılar. Türk insanı kitap okumuyor.

Geçtiğimiz Cumartesi akşamı Devlet Opera ve Balesi Genel Müdürlüğünün hazırladığı 8. Uluslararası Opera ve Bale Festivalinin açılışı Antalya tarihi Aspendos tiyatrosunda, ölümünün 100. yıldönümü anısına Verdi'nin meşhur eseri Aida operasının temsiliyle gerçekleştirildi.

Gerçek bir sinemasever için çocukluğundan beri hayranlıkla seyrettiği bir sinema oyuncusunun ölümü aileden birinin kaybı gibidir. Gerçek hayatta görmediğiniz ama en ince mimiklerini, jestlerini tanıyacak kadar aşina olduğunuz insanın birden sonsuzluğa göçüşü hayatınızda belirgin bir boşluk oluşturur.

Eminönü dendiği zaman hayalimizde canlanan ilk mekan genelde Yeni Cami, Mısır Çarşısı ve çevresidir. Buraların gündüzleri olağanüstü boyutlarda artan nüfusundan dolayı Eminönü'ne gitmek (hele uzak ve sakin bir yerde oturuyorsanız) zahmetli ve yorucu bir iş gibi gelir.

"Hisarcılar", bence edebiyat dünyamızda, estetiği, özü, derinliği, özgür bir iradeyle sanatın gizemli renklerini, şimdiki zamana sinmiş geçmiş zaman boyutlarını aramağa çalışan bir ekolün adıdır.

Geçtiğimiz günlerde DYP İstanbul İl Teşkilatı, Alman CDU Partisi ile Hürriyetçi Türk-Alman Dostluk Derneği'nin Ataköy, Crowne Plaza Oteli'nde ortaklaşa düzenledikleri "AB Sürecinde Siyasetin Liberalleşmesi ve 21. Yüzyılda Siyasette Kadının Rolü" panelinde konuşan DYP Başkanı Çiller, konuşmasında Türkiye nüfusunun % 52'sinin kadınlardan oluştuğunu ve liberal bir ekonomi ile siyasette kadının rolünün belirli olduğunu vurgulayarak şöyle diyor ...

İsmi lazım değil, sol eğilimli bir köşe yazarı, gittiği Amerika'da farklı olanların bir arada yaşayabildikleri demokrat bir ortamla karşılaşınca onca hoşgörü geleneğimize, farklılara kucak açan Mevlana düşüncesiyle yoğrulmuş olmamıza rağmen neden aynı demokratik olgunluğu gösteremediğimizi soruyor.

Bana sık sık en birikimli ve verimli çağımda neden konservatuardaki hocalık görevinden ayrıldığımı soruyorlar.

Siyasi arenada isimleri etrafında fırtınalar kopan iki bakan var. Biri ekonomiden sorumlu devlet bakanı Kemal Derviş, diğeri İçişleri Bakanı Sadettin Tantan... Halkın gözünde biri yad ellerden işini ve rahatını bırakarak gelen kurtarıcı, diğeri Dede Korkut ikliminden kopup gelen cengaver... İkisi de sistemi ıslaha ve Türkiye'nin önünü açmağa çalışıyor.

Ünlü İngiliz romancısı George Orwell'ın 1949 yılında yayınlanan; geleceğin dünyası ile ilgili düşüncelerini ve tahminlerini anlattığı "1984"adlı romanını öğrencilik yıllarında okudum. Özgürlük hayallerimin sınırsız ufuklarda kanat çırptığı o dönemde "Big Brother" imajından, insanı her yerde gözetleyen kameralardan müthiş rahatsızlık duymuş; okuduklarımı korkulu bir rüya diye niteleyerek "Bu kadarı da olamaz!" demiştim.

Biri bana yakın tarihe kadar İstanbul'daki musluklardan gönül rahatlığı içinde kana kanu su içebileceğimizi söyleseydi inanmaz, bunun artık bir nostalji olduğunu söyleyebilirdim. Ama söyliyemiyorum. Çünkü hayata geçmiş bir gerçek...

Okuyucularının krizden kurtulma çareleri konusunda fikirlerini almak için Hürriyet Gazetesi'nin "Ben olsam..." adı altında açtığı sütuna fırsat buldukça göz gezdiriyorum. Burada teklif edilen öneriler içinde gerçek ve özgün fikir sergileyen bir yazıya şimdiye kadar rastlayamadım.

Geçtiğimiz Cumartesi günü havaların istikrarsız gidişi sebebiyle kendimi iyi hissetmiyordum; biraz keyifsizdim. Akşama AKM Büyük Salonunda Rigoletto'nun prömiyeri vardı. Gidebilmek için bütün gün istirahat ettim.

Kütüphanemi düzenlerken divan şairi Şeyh Galip'in "Hüsn ü Aşk" isimli eseri elime geçti. Gönlümü avutmak için şöyle bir açıp okuyayım dedim, şans bu ya, karşıma Beni-Mahabbet kabilesini anlatan beyitler çıktı ...

Geçtiğimiz hafta Ankara'da düzenlenen 4. Altın Süpürge Festivali'nde yerli sinemanın dört emektar yıldızına ve sinemaya emeği geçen kadın yönetmenlere ödül verildi.

Her gün piyasaya bir yenisi sürülen pop şarkıcılarından nihayet sıra geldi de TV kanallarında ve radyolarda Türk Müziğine de yer verilir oldu...

Geçmiş yazılarımın birinde, Geyre Vakfı tarafından Aydın ili, Karacasu ilçesi Geyre Belediyesi sınırları içinde Yunan ve Roma dönemine ait arkeolojik sitlerin en önemlilerinden biri olan Afrodisias antik kentinde, Kültür Bakanlığı'nın da desteğiyle muazzam bir müzenin kuruluşu için çalışma başlatıldığını yazmıştım.

Son zamanlarda albenisi olan kırmızı elmaları canım çekip alıyorum, ikiye böldüğümde bir de bakıyorum; çekirdek etrafından çürümüş... Kimileri bunu mevsiminin geçmesine bağlıyorlar, kimileri de yanlış ilaçlamaya...

Uzun zamandan beri görmediğim yeğenimin diline "gülüm" hitabı dolanmış. "Nasılsın gülüm?" diyerek açtığı telefon sohbetini "Allah'a emanet ol gülüm!" sözüyle bitirdi. Yüreğime ılık ılık bir şeyler aktı, içimde güller açtı.

Unesco, 29 Nisan'ı "Dünya Dans Günü" olarak ilan etmiş. Dans günü de olur muymuş demeyin. İyi ki olmuş! Yoksa ağır krizin sebep olduğu karamsarlık ve bunalımdan bir an olsun sıyrılıp da şu güzelim bahar günlerinde tabiatın muhteşem ve ahenkli uyanışını, hayatı yaşanılır kılan iç coşkuyu farkedemiyecektik.